نمایشی ترسناک از مهاجرت به اروپا

به گزارش خبرنگار ایلنا، نمایشگاهی به کیوریتوریِ هنرمند اسپانیایی «خوان دل گادو» با عنوان «زمین مشترک» درباره پناهندگی و مهاجران از تاریخ 25 تا 29 مهر در انگلستان برپاست. «زمین مشترک» توسط خوان دل گادو، برای پلت‌فورم فستیوال 2017 جمع‌آوری شده است. این پلت‌فورم، نمایشی است هنرمندانه در مورد پناهندگان و پدیده‌ی مهاجرت. در این نمایشگاه، کارهایی از کامر بارزوی، آیمن کله، باسل شهادی، سیریالیزم، واکل توباجی، سارا زیاب، همراه با چاپ‌‌دستی‌هایی‌ از محمد بررنگی (هنرمند ایرانی) است که به نمایش گذاشته شده است.

بررنگی درباره‌ این نمایشگاه گفت: برای نمایشگاه «زمین مشترک»، خوان دل گادو به یونان، مقدونیه، و کالیس سفر کرد تا صحنه‌هایی از سفرهایی که توسط پناهندگان صورت گرفته بود را ضبط کند و از آن‌ها فیلم بگیرد. او مردمی  که از آن مناطق عبور کرده بودند و اثری که از وجودشان باقی گذاشته بودند را ثبت و ضبط کرده است.

او ادامه داد: من در این نمایشگاه، تجربه‌ام را از فرهنگی که در آن رشد کرده‌ام به نمایش می‌گذارم. درواقع، از موتیف‌های سنت هنری ایران استفاده می‌کنم و بیشتر بر فیگور انسان و اغلب زنان و حیوانات تمرکز دارم. سعی می‌کنم چاپ‌هایم را با دیدی شخصی و صمیمی خلق کنم و با مخاطبینم آن را به اشتراک بگذارم.

این تصویرگر درباره‌ی تمِ این نمایشگاه افزود: خوان دل گادو، هنرمندی است که ویدئوآرت کار می‌کند. او اسپانیایی، ولی مقیم انگلیس است. آثار این نمایشگاه بیشتر ویدئوآرت است. فقط کار من بود که به صورت تصویری روی دیوار نصب شده است. کارهای من درواقع تصویرسازی بود و آن‌ها را از نگاهِ یک مهاجر کار کرده بودم و رؤیاهایی از منِ مهاجر که در سفر هستم. البته تمام این‌ها کاملاً خیالی است.

بررنگی در ادامه گفت: در این نمایشگاه، هدف اصلی ما بیشتر آشناییِ بازدیدکنندگان با رویداد مهاجرت و تجربه پناه‌جویی بود. به طور مثال در اینجا، ویدئوآرتی هست که تجربه یک مهاجرِ جنگ‌زده‌ی سوری را نشان می‌دهد. در محلی که تصویر توسط مدیاهای مختلف تکثیر شده است، گادو (کیوریتور) شکنندگی و لحظات زودگذر را به ما نشان می‌دهد که داستان مردمی گرفتار در یک دوره‌ی تاریخی است.

او درباره‌ی رسانه‌های مختلف این نمایشگاه توضیح داد و گفت: نمایشگاه «زمین مشترک»، شامل یک چیدمان چندرسانه‌ای است که اثرات یک روایت شخصی از نمایشی ترسناک از مهاجرت به اروپا را در میان حجم بزرگی از مهاجران نشان می‌دهد. نمایشگاه «زمین مشترک» از یک‌سری برنامه‌هایی شاملِ فیلم‌کوتاه و انیمیشن تشکیل شده است که اغلب از سوریه است؛ کسانی که حالا بخشی از جمعیت پراکنده و رو‌به‌رشدِ یهودی شده‌اند. این فیلم‌ها، کارِ نسل جوانی از فیلم‌سازان است که بین تصادم وحشتناکی در حافظه‌شان زندگی می‌کنند. بعضی از این هنرمندان، مثلِ «باسل شهادا»، از احساسی روایت می‌کند که مجبور به ماندن در کشورش شد، و مُردن‌ها و شهادت‌هایی را یاد‌آور می‌شود و به تصویر می‌کشد که رسانه‌های عمومی به آن دسترسی ندارند. این درواقع، بخش ضروریِ سینماست. سینمایی که متولد شده تا خارج از جریان راکتِ جامعه قرار گیرد. فرصتی وجود نداشت که ما از سینما تک تکنیک یاد بگیریم. کسی شهامت این را نداشت تا یک شات ثابت ضبط کند.

او در پایان گفت: نمایشگاه «زمین مشترک» بازدیدکنندگان را از میان ویدئو، عکس، نور و صدا به این سفر می‌برد. یک حس صمیمی از سفری در میان زمین‌های ناآشنا که صدا را اکو می‌کند. این، نمایشگاهی است که تجربه زندگی واقعی ده‌ها هزار پناهده را به مخاطبش نشان می‌دهد.