سهند خیرآبادی:
غافلگیر کردن مخاطب با موضوع دفاع مقدس کار پیچیده‌ای است
سهند خیرآبادی (نمایشنامه‌نویس) متن نمایش غسالخونه را منوط کاتارسیس‌ای دانست که در اجتماع و در جنگ هشت ساله وجود دارد و گفت: غافلگیری برای کاری با موضوع جنگ کمی پیچیده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نمایش غسالخونه راوی فضای غسال‌خانه‌ای است که طی 1700 روز تعدادی جنازه از شهدا را به جای شستن، آماده‌سازی می‌کنند. این غسالخانه رئیسی دارد که معتقد است همه چیز باید به دقت و درستی انجام شود تا جنازه‌ها به دست خانواده‌هایشان برسد اما از آنجا که غسالخانه امکانات لازم را نداشت کارگران آن به رئیس درخصوص آماده‌سازی شهدای جدید دروغ می‌گویند و تعدادی جنازه را هر روز به صورت تکراری پاک‌سازی می‌کنند. رئیس متوجه حقیقت می‌شود و کاری از دستش برنمی‌آید. در لابه‌لای نمایش مشاهده می‌شود که از این موقعیت سوءاستفاده‌های مالی و شخصی می‌شود.
سهند خیرآبادی نویسنده نمایش «غسالخونه» در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به این نمایشنامه گفت: وقتی سراغ یکسری داستان‌ها و ایده‌هایی می‌روید که در ناخودآگاه جمعی مردم حضور دارد؛ قصه کمی متفاوت می‌شود. یعنی شما پیشتر می‌دانید که مخاطب با یکسری چیزها کاتارسیس خواهد داشت؛ مثلا همین داستان شهدا. و این کمی کار ما را سخت‌تر می‌کند برای نوشتن.
او با بیان اینکه متن منوط به کاتارسیس‌ای است که در اجتماع و در جنگ هشت ساله وجود دارد، گفت: غافلگیری برای این کار کمی پیچیده‌تر می‌شود. اینجا چنین اتفاقی در بیرون افتاده بود و یک شمای خیلی پنهانی ازش وجود داشت که ما آن را آوردیم به یک دنیای خلاقانه و به آن بال و پر دادیم. اگرچه لفظ ایده را نمی‌شود برای آن استفاده کرد. ما یک ما به ازای بیرونی داشتیم که آن را تبدیل به نمایشنامه کردیم.
خیرآبادی با بیان اینکه تئاترهای اجتماعی به خاطر ماهیت اجتماعی بودنشان طیف‌های مختلفی از مخاطب را می‌توانند با خود همراه کنند، گفت: در ژانربندی تائتر برخلاف سینما، سه ژانر بیشتر نداریم: کمدی، تراژدی و ملودرام. قاعدتا وقتی می‌خواهم ژانری را برای نوشتن انتخاب کنم ترجیح‌ام کمدی است و در کمدی این اجتماع وجود دارد، یعنی قالب کلی کمدی این اجتماع را درون خود دارد.
این نمایشنامه‌نویس یادآور شد: اینکه می‌گویم این نمایش درباره دفاع مقدس نوشته شده و کمدی است باید به این اشاره کنم که کمدی 112 نوع متفاوت دارد و این یک نوع از آن و در واقع شاخه کمدی سیاه است. وقتی درباره چنین مساله‌ای می‌نویسم، چه بخواهیم یا نه اجتماع در آن وجود دارد چون کاراکترها یک ما به ازای بیرونی در جامعه دارند.
خیرآبادی ادامه داد: هرچقدر هم کاراکتر من پیچیده و عجیب باشد باز هم بخش‌هایی از آن را مخاطب در اجتماع می‌تواند پیدا کند. در نتیجه مگر می‌توانیم اثر هنری خلق کنیم که خارج از اجتماع باشد؟ به نظر من محال است. چون اثر هنری نیاز به مخاطب دارد و مخاطب یک کلونی از یک اجتماع است و این دو در رابطه مستقیم با همدیگر قرار دارند.
اوهماو با دعوت از مردم برای دیدن نمایش غسالخونه گفت: قطعا در تئاتر ما مسائلی هست که در تئاترهای دیگر نیست و برای همین تولید شده چون ما یکسری حرف‌هایی را می‌زنیم که پیش از این در تئاتر دیگری گفته نشده است.
خیرآبادی تصریح کرد: ما در نقطه‌ای از تاریخ جنگ دست می‌گذاریم که پیش از این به آن پرداخته نشده است و شاید هم شهامتی نبوده. امروز شرایط اجتماعی ما کمی بازتر است و ما می‌توانیم راحت‌تر حرف‌مان را بزنیم. من تصمیم گرفتم روی این موضوع دست بگذارم و آن را بسط و گسترش دهم. این چیزی که گفته نشده تا به حال همان چیزهایی است که ما رویشان دست گذاشتیم. مخاطب می‌تواند دعوت شود و این یک روز خاص در یک غسالخانه در یک محیط جنگی را ببیند.
شبنم گودرزی، نادر فلاح، علی برقی، محمد حسینی، مصطفی پور‌یوسف، جوانه دلشاد، حسین سپهرنژاد، اریک قاراسمیان، اردوان اربابی، هادی محرابی و رامین پرچمی (به ترتیب حضور در صحنه) بازیگران نمایش «غسالخونه» هستند که با نویسندگی سهند خیرآبادی و کارگردانی مصطفی ملک‌مکان از 19 شهریور در تالار حافظ روی صحنه رفته است.
