کسی که خشونت می‌کند باید نگران آبرویش باشد نه کسی که مورد ظلم قرار گرفته

به گزارش ایلنا، تهمینه میلانی شامگاه چهارشنبه اول شهریور  بعد از نمایش فیلم "ملی و راه‌های نرفته‌اش" در جشنواره فیلم سلامت در پردیس چارسو گفت :من در خانواده نسبتا خوبی بزرگ شدم. خانواده‌ای که در آن امکان رشد وجود داشت. پدرم پزشک بود و به جای غریبه‌ای منتقل شده بودیم و مادرم هر روز ما را به سینما می‌برد بنابراین از همان کودکی علاقه به فیلمسازی در من رشد کرد.

وی ادامه داد: وقتی کسی دچار خشونت خانگی می‌شود از او می‌پرسیم چرا چیزی نگفتی و می‌گوید از ترس آبرویم نگفتم. در حالی که کسی که می‌زند باید  آبرویش برود نه کسی که دچار خشونت شده است.

وی ادامه داد: خشونت فقط خشونت فیزیکی نیست بلکه امروز خشونت رفتاری و کلامی زیاد شده است. وقتی فردی در رانندگی قوانین را رعایت نمی‌کند و به او اعتراض می‌کنیم شروع به ناسزا گفتن می‌کند  و  باعث بوجود آمدن خشونت می‌شود. اما آیا باید در قبال این خشونت ساکت بود؟ من معتقدم نمی‌توان ساکت بود و از کسی که به وی ظلم شده و مورد خشونت قرار گفته است نیز نمی‌توان انتظار سکوت داشت.
 وی درباره این سوال که منظور از «راه‌های نرفته» در عنوان فیلم چیست؟ گفت: شخصیت زن فیلم زمانی اقدام می‌کند که آسیب‌های زیادی دیده است. در حالی که در همان زمان آشنایی یا زمانی که اولین سیلی را خورد می‌توانست از خودش واکنش نشان دهد. ما صحنه‌ای که خشونت را خیلی نشان دهد در فیلم نداریم. چون نشان دادن این صحنه‌ها خودش خشونت به بار می‌آرود.

سیدعلی آذین متخصص پزشکی اجتماعی نیز در ادامه این نشست ضمن تشکر از میلانی برای دغدغه‌های اجتماعی که دارد، گفت: ما در بحث تخصصی نیاز به آثاری داریم تا بتوانیم در بحث آموزش از آنها استفاده کنیم و آثار هنرمندان دغدغه‌مند مثل خانم میلانی می‌تواند به ما کمک کند.

وی افزود: وقتی حقوق همدیگر را رعایت نمی‌کنیم. بدون این که بدانیم داریم نسبت به همدیگر خشونت به کار می‌بریم. در بُعد فردی باید این موضوع تفهمیم شود که عصبانیت یکی از موضوعات روانشناختی آدم‌هاست.

این متخصص پزشکی با تاکید بر اینکه ما باید روی مهارت کنترل خشونت کار کنیم، ادامه داد: اگر مهارت کنترل خشونت از بچگی به آنها تعلیم داده نشده باید در بزرگسالی به دنبال آن باشند.

مهدی صابری روان‌پزشک نیز در این نشست که در مرکز تحقیقات پزشکی قانونی فعالیت می‌کنند، گفت: اهمیت و نقش سینما اینجا پیدا می‌شود که می‌تواند در مسائلی که قانون خلاء یا نقایصی دارد به ما کمک کند.

وی با اشاره به فیلم سینمایی «واکنش پنجم» که سال‌ها پیش توسط تهمینه میلانی ساخته شده بود، گفت: این فیلم به نکته و مشکلی در قانون پرداخته بود. قانونی وجود دارد که دست افراد را می‌بندد تا نتوانند به یکدیگر کمک کنند. و این فیلم به خوبی این مشکل را بیان کرد.

این روان‌پزشک افزود: یکی از رسالت‌های سینما این است که مردم و مسئولان را به این ایرادها و ضعف‌ها آشنا کنیم و به گوش کسانی که باید این قانون‌ها را تغییر دهند یا درست کنند برسانیم.

وی با تاکید بر اینکه  فیلم تهمینه میلانی این تاثیر را داشته است، گفت: فیلم واکنش پنجم خلاء‌های قانونی درباره حضانت کودکان را به نوعی اصلاح کرد. یعنی حضانت با یک شرط که به مصلحت کودک است در قانون آوردند.

صابری با بیان اینکه سینما در دگردیسی‌های مثبت جامعه می‌تواند تاثیر خوبی داشته باشد، خاطرنشان کرد: خانم آذربایجانی نیز فیلمی به اسم «آینه‌های رو به رو» ساخت. این فیلم نیز درباره موضوعی که مطرح کردن و صحبت کردن درباره آن سخت بود را به تصویر کشید.

این روان‌پزشک با تاکید بر اینکه خشونت فقط زد و خورد نیست، گفت: واقعیت این است که خشونت کلامی به مراتب بیشتر است. بعد از خشونت کلامی، خشونت فیزیکی صورت می‌گیرد. خشونت روانی و جنسی هم از دیگر خشونت‌های خانگی است.

سهیل رضایی روانشناس نیز درباره این فیلم گفت: فیلم خوبی بود که بازیگران آن نیز به خوبی نقش خود را ایفا کرده بودند. البته فیلم یک چیزی کم داشت و آن هم مرد خوب بود.