خبرنگاران؛ یازدهمین جایزه کتاب سال شعر را اهدا کردند

به گزارش ایلنا؛ مراسم اختتامیه یازدهمین دوره «جایزه کتاب سال شعر خبرنگاران» برگزار شد و این جایزه، برگزیدگان خود را در دو بخش کتاب سال و بخش ویژه‌ معرفی کرد.

در این مراسم، تندیس و جایزه یک عمر فعالیت ادبی، به سیدضیاء موحد اهدا شد.

علی عبداللهی – شاعر و مترجم – به‌عنوان سخنران درباره تاثیرهای موحد بر شعر معاصر سخنرانی کرد. او گفت: استاد موحد علاوه بر اینکه کتاب‌های زیادی درباره شعر منتشر کرده‌، در موقعیتی قرار دارد که تجربه‌های زیادی از نویسندگان و شاعران دوره‌های قبل دارد که از آنها می‌توان استفاده کرد. همچنین او تجربه‌هایی در دهه 60 و 70 و زمانی که ماجراهایی در حوزه زبان شعر رخ داد، دارد.

عبداللهی شفافیت زبانی و حضور طبیعت و فکر و اندیشه را در شعر موحد بارز دانست و گفت: در شعر ضیاء موحد، شاعر و منطق‌دان با هم درگیر هستند اما این درگیری به خروج یکدیگر نمی‌انجامد. هماهنگی بین فکر و احساس و منطق فقط از کسی برمی‌آید که با آنها آشنایی داشته باشد و فرهنگ جهانی را بشناسد.

ضیاء موحد نیز پیش از دریافت جایزه، در سخنانی اظهار کرد: دوست من! شعر گفتن آسان نیست؛ بنویس و پاره کن، بنویس و پاره کن، تا آنجایی که بنویسی و پاره کنند.

او شعر را بالاترین درجه فرهیختگی زبان خواند و گفت: شاعر می‌تواند اندیشه را در یک سطر خلاصه کند.

در ادامه پس از شعرخوانی تعدادی از نامزدهای بخش ویژه جایزه شعر خبرنگاران (بخش مخصوص شاعران فارسی‌زبان در جهان که تاکنون در ایران مجموعه شعر منتشر نکرده‌اند اما به‌اندازه‌ی یک مجموعه، شعر دارند) همچون صادق تابان و امیر بختیاری، برگزیدگان این بخش، پس از شعرخوانی، به این شرح معرفی شدند:

آریس پراچا از تهران، برگزیده

بهنام مؤمنی از بوشهر، شایسته تقدیر

سعید پوریوسف از مشهد، شایسته تقدیر

همچنین هیات داروان این دوره از جایزه، شامل علیرضا بهرامی، افشین شاهرودی، پوریا سوری، آرش شفاعی، حسن گوهرپور و یاسین نمکچیان، به‌همراه ضیاء موحد، علی عبداللهی و منوچهر حسن‌زاده، تندیس و جایزه‌ی این دوره از جایزه را به «عطیه عطارزاده» بابت مجموعه شعر «اسب را نیمه دیگر برمان» از نشر چشمه اهداء کردند.

همچنین علیرضا بهرامی – دبیر جایزه – در سخنانی، با شرح گزارشی از این دوره، با اظهار نگرانی از وضعیت نشر شعر و جایزه‌‌های شعری در کشور، از شاعران کتاب اولی و نیز ناشران شعر خواست که تا دو سه سال در انتشار مجموعه‌های نخست شاعران، با تامل و کندی عمل کنند؛ تا وضعیت ملتهب و نابسامان فعلی بهبود یابد.