مهتاب کرامتی: اهل تجربه‌های متفاوت هستم

به گزارش خبرنگار  ایلنا، درابتدای این نشست رحمان سیفی‌آزاد  با عذرخواهی بابت قطع شدن صدای فیلم هنگام پخش گفت: سوژه این فیلم توسط خانم لاریجانی به من پیشنهاد شد و ما براساس سوژه طرح را به سرمایه‌گذاران ارائه دادیم که موسسه شهر  این طرح را پذیرفت و نگارش فیلمنامه آغاز شد و پس از اینکه متن توسط آقای عسگرپور خوانده شد؛ گروه شکل گرفت و حاصل آن را امروز می‌بینید. این فیلم در مدت 50 روز فیلمبرداری شد.

عسگرپور نیز در ادامه درباره تولید این فیلم توضیح داد: تولید این فیلم نیز در حد متعارف بود و البته پیش‌بینی ما بیش از حد متعارف طول کشید و آن هم به دلیل روند انتخاب بازیگر بود. معتقدم در ایران چه یک‌سال مانده به جشنواره و چه یک ماه مانده به جشنواره فیلم آغاز شود بازهم به شب اول نمی‌رسد.

او ادامه داد: کپی فیلم ما ساعت سه صبح آماده شد و همه مراحل فیلم نیز در حد متعارف طی شد.

در بخش دیگری از این نشست سیفی‌آزاد درباره ریتم کند؛ فیلم گفت: هر فیلمی ریتمی مخصوص به خود را دارد و این داستان نیز برای بتواند تمام آنچه را که می‌خواهد بیان کند؛ نشان دهد باید با همین ریتم به نمایش درآید. البته اگر مخاطب با شخصیت داستان جفت شود قطعا فیلم را دنبال می‌کند.

عسگرپور نیز در ادامه با بیان اینکه دغدغه اصلی او تهیه‌کنندگی نیست؛ گفت: من در این نزدیک به سی سال کار در سینما فقط به تهیه‌کنندگی نپرداختم و کارهای مختلفی انجام دادم البته معتقدم این یک روند است که افرادی که فیلم اولی هستند به من در زمینه مشاوره و تهیه‌کنندگی مراجعه می‌کنند و همانطور که گفتم مسئله اصلی من تهیه‌کنندگی نیست مگر اینکه احساس کنم وجودم در آن فیلم کمک می‌کند.

سیفی‌آزاد نیز در ادامه باتوجه به نمایش برخی مسائل مانند لاک قرمز در فیلم و این پرسش که وقتی برای تلویزیون فیلم می‌سازد از این مسائل استفاده نمی‌کند، گفت: سینما و تلویزیون دو رسانه متفاوت از هم هستند در تلویزیون هم گاهی اوقات خطوط قرمز نشان داده می‌شود. رسانه ملی ما براساس قواعد و ضوابط خود عمل می‌کند و این تضاد با سینما نیست بلکه ضرورت‌های رسانه با هم تفاوت دارد.

لاریجانی نیز درباره فیلمنامه فیلم توضیح داد: در این فیلم به ارتباط پدر با خودش در قبال یک کودک معلول پرداخته شده تا ارتباط پدر با فرزند. قطعا نگاه ما فمنیستی نبوده هرچند ارتباطات زنانه در این فیلم پررنگ بود اما بازهم معتقدم به بار عاطفی مادری فیلم بیشتر پرداخته شده بود. این فیلم در حقیقت یک مبارزه است.

او ادامه داد: عاطفه مادری در این فیلم معلولیت این فرزند را در خود حل می‌کند و از آنجا که پدر با منطق به موضوع نگاه می‌کند به همین دلیل در فیلم با چالش مواجه می‌شود.

سیفی‌آزاد نیز درباره فیلمنامه این فیلم گفت: این فیلم تقابل دو نگاه است و ذکر مصیبت نیست در جامعه مدرن ما بسیاری از مادران هستند که فکر می‌کنند که جای بچه‌های معلولشان در آسایشگاه است که البته این موضوع هم هیچ اشکالی ندارد.

او ادامه داد: بارها فکر کردیم که در این فیلم از یک کودک معلول استفاده کنیم اما نتوانستیم چراکه استفاده ابزاری از یک کودک معلول تلخ و آزاردهنده است. ما از توانایی عرفان برزین استفاده کردیم. عرفان مدتی در کنار کودکان معلول بود و با آنها بازی می‌کرد و این باعث شد تا از آنها یاد بگیرد.

او ادامه داد: مهمترین مسئله‌ای که به ما کمک کرد این بود که ما با بازیگری روبرو بودیم که از هوش بالایی برخوردار بود و این مسئله خیلی مهم بود که عرفان با هوش بالایی که داشت توانست در مدت کوتاهی از این کودکان بیاموزد و ما هم از او بازی بگیریم.

کارگردان فیلم ماجان ادامه داد: درباره دو کودک دیگر تصمیم داشتیم تا آنها را در موقعیت بازی و اضطراب قرار ندهیم ما بازیگران کودک و نوجوان‌مان را به راحتی به دست نیاوردیم البته همراهی بازیگران اصلی با بچه‌ها خیلی خوب و همراه با صبوری بود.

کرامتی نیز در بخش دیگری از این نشست درباره تکراری شدن آثارش گفت: من دو سال بود فیلم کار نکرده بودم و آخرین فیلمم عصر یخبندان بود که هم از نظر محتوا و هم از نظر شخصیت کاملا متفاوت بود اگر نگاهی به کارنامه‌ام داشته باشید متوجه می‌شوید که من اهل تجربه‌های متفاوت و جدید هستم و قطعا اگر امسال فیلم دیگرم یعنی مرداب به جشنواره می‌آمد این تفاوت دیده می‌شد.

عسگرپور در پایان درباره عدم حضور این فیلم در بخش مسابقه گفت: این را افرادی که انتخاب می‌کنند باید پاسخ بدهند نه ما. معتقدم که برای داوری فیلمهای جشنواره فیلم فجر باید داورانی را از کرات دیگر آورد چراکه داوری درباره 33 فیلم یکبار دیدن بسیار سخت است.