بازگشتِ زندگی به سینما ضروری است

علیرضا داوودنژاد در گفتگو با خبرنگار ایلنا، گفت: مساله اصلی سینمای ما و به‌طور کلی سینما از نظر من؛ همین فاصله‌ای‌ست که با زندگی پیدا کرده؛ درنتیجه بازگشت به زندگی یا بازگشتِ زندگی به سینما یا بازگشتِ سینما به زندگی از نظر من؛ مساله‌ای ضروری است.

داوودنژاد خاطرنشان کرد: فکر می‌کنم اگر زندگی ایرانی‌وار به سینمای ایران بشود، سینمای ایران هم بهتر وارد زندگی ایرانی می‌شود و فراگیرتر و اثرگذارتر می‌شود.

این کارگردان با اشاره به سینمای قصه‌گو و اینکه آیا سینماگر ایرانی باید تا حدی خود را متعهد به مسائل اجتماعی بداند یا نه، گفت: سینما فرق‌هایی با ادبیات دارد؛ خود متن زندگی چون دیده و شنیده می‌شود خواه ناخواه جاذبه‌هایش می‌تواند در کاهش بار روایی اثر بگذارد.

داوودنژاد ادامه داد: ولی اگر فیلمی در عین حال که متن زندگی روزمره را نشان می‌دهد و بیشتر به زمان حال و اکنون می‌پردازد بتواند با پیش و بعد از خودش هم ارتباط داشته و ماجرا و داستان داشته باشد بسیار خوب و موثر است.

او با بیان اینکه «بنابراین من مشکلی با طرح موضوع ندارم» گفت: خیلی‌ها علاقه‌مندند به اینکه فیلمساز از جهان پیرامونش الهام بگیرد اما بهرحال زندگی آنقدر زیبا و دوست‌داشتنی است که با تلخی در سینما چندان میانه‌ای ندارم. اگرچه تلخی و ناامیدی هم باز جزئی از زندگی است.

داوودنژاد که در برنامه اکران و نشست خبری فیلم «شماره 17، سهیلا» با بازی دخترش زهرا داوودنژاد در کاخ جشنواره حاضر شده بود، این فیلم را دارای قصه‌های فراوان و بسیار خوب توصیف کرد و گفت: هنوز فیلم‌های دیگر جشنواره را ندیده‌ام اما به «شماره 17، سهیلا» نمره خوبی می‌دهم.