کامران پارسینژاد:
پیامدهای جنگ و شهادت، حادثه، جبر و اختیار جامعه امروز ایران در یک کتاب
تشکیل پاویون نویسندگان که سال قبل در نمایشگاه کتاب برگزار شده بود حرکت مؤثری بود که متأسفانه متوقف شد.
کامران پارسینژاد(نویسنده، منتقد و محقق ادبی) در رابطه با آثار جدید خود به خبرنگار ایلنا گفت: «باز شناخت ادبیات داستانی در غرب»، یکی از کارهایی است که هم اکنون آماده چاپ است. در این کتاب که باشگاه اندیشه جوان منتشر میکند، سعی شده مکاتب ادبی، شیوه داستاننویسی مدرن که در غرب رایج است و رد پای آن در ایران به چشم نمیخورد را مورد نقد و بررسی قرار دهم.
او ادامه داد: در این کتاب درباره جریانهای ادبی معاصر مثل «مِگا» که در غرب دنبال شده و مشخصاً در ایران توسط نویسندهها و افراد کتابخوان ما شناخته شده نیست و همچنین قالبهای ادبی مثل فراداستان که زمینههای آن در ایران مطرح شده اما به صورت باید و شاید بوده و نویسندگان به آن اشراف کامل ندارند، بحث شده است. همچنین سعی شده آثار بخش عمده نویسندگان غربی که در ایران مشهور هستند، مورد ارزیابی قرار بگیرند. آثار اشخاصی چون ویرجینیا ولف، ولادمیر ناباکوف و... در این کتاب بررسی شده است.
این نویسنده درباره رمان «شب دنیا» گفت: این کتاب را خیلی سال پیش در حوزه دفاع مقدس نوشتم و در حال حاضر بازآفرینی آخر هم انجام شده و به ناشر سپرده و تا یک هفته دیگر مشخص میشود که ناشر مربوطه کار را منتشر میکند یا باید آن را به دست ناشر دیگری بسپارم. «شب دنیا» کتابی است که پیامدهای جنگ و شهادت، حادثه، جبر و اختیار را در جامعه امروز ایران مورد بررسی قرار میدهد. این رمان؛ یک بازنگری به رویدادهای گذشته و تأثیر آن بر امروز است.
او افزود: در نوشتن این رمان سعی کردم بسیار صبور باشم، چراکه خود من در جبهه شرکت نکرده بودم و تجربه حسی نداشتم. به همین دلیل کتاب را بارها مورد بازبینی قرار دادم و از افراد مختلفی خواستم که آن را بخوانند. در واقع دلیل طولانی شدن روند نوشتن «شب دنیا» همین بود. من همیشه بر آن بودم که ثابت کنم نویسنده اگر تعمق کند؛ میتواند از فضاهایی بنویسد که قبلا هرگز در آن حضور نداشته.
پارسینژاد با اشاره به کتاب دیگری که در دست انتشار دارد؛ بیان کرد: کتاب «ادبیات داستانی در دوره پهلوی اول» کتابی است که به بررسی آثار دوره رضاخان میپردازد و در واقع اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و تأثیر آن بر ادبیات را مورد بررسی قرار میدهد. این کتاب نزد بنیاد ادبیات داستانی در مرحله ارزیابی قرار دارد.
او با اشاره به بیست و هشتمین نمایشگاه کتاب گفت: متأسفانه نمایشگاه روند یکنواختی را پشت سر گذاشت. خیلی از مشکلات آن برطرف نشده و بر همان روال سابق بود. اگر روند برقراری نمایشگاه آسیبشناسی شود؛ مشاهده میکنیم که تغییری در نمایشگاه کتاب اعمال نشده است.
این منتقد ادبی و پژوهشگر با اشاره به پاویون نویسندگان و هنرمندان که سال قبل در نمایشگاه کتاب دایر شده بود و ازجمله کارهای خوب وزارت ارشاد بود؛ ادامه داد: این پاویون محفلی بود به دور از شلوغی نمایشگاه برای دیدار نویسندگان با یکدیگر. این پاویون به گونهای؛ قدردانی وزارت فرهنگ و ارشاد از نویسندگان بود که باید ادامه پیدا میکرد اما متأسفانه متوقف شد. نویسندگان ما به رویدادهای کوچک فرهنگی قانع هستند. همان محفل برای نویسندگان بسیار تأثیرگذار بود. این پاویون باعث شد نویسندگانی که سالها بود که گذرشان به نمایشگاه کتاب نیفتاده بود، بیایند.
او همچنین از اعمال تخفیفهای نابرابر انتشاراتیها در نمایشگاه کتاب سخن گفت.
پارسینژاد در این باره معتقد است: برخی ناشران خود را به عنوان یک برند مطرح میکنند و مبالغ هنگفتی برای انتشار کتاب آثار نویسندگان عموماً نوقلم دریافت میکنند و آثاری کممایه را روانه بازار میکنند. این مسئله باعث شده میزان تخفیف پایینی درنظر بگیرند. این درحالی است که انتشاراتیهایی که کتابهای ارزشمندی را منتشر میکنند، آثار خود را با تخفیف بالاتر در نمایشگاه کتاب به فروش برسانند. این یکسانسازی باید از جانب مسئولان اجباری شود.