یادداشت علیرضا نادری به عنوان «پیام روز جهانی- ایرانی تئاتر» منتشر شود

روز اول فروردین روز اول بهار است. روز نخست تغییر سال است، روز نخست تغییر فصل، روز نخست تغییر خانه و رفتار و روز اول فروردین روز تولد "تغییر" است ...

روز هفتم فروردین(27 مارس) روز جهانی تئاتر است. روزی که جهان به حرفه تئاتر بار دیگر می‌اندیشد و با غور در آن تلاش می‌کند دوباره برای ما (به ظاهر اهالی این حرفه!) در هر کجای این کره‌ی خاکی این حرفه را بازتعریف کند.

حالا که بنا به درخواست خبرگزاری ایلنا باید چیزی در باب تولد دوست و همکار عزیزمان علیرضا نادری بنویسم گمان کردم همه‌ی نوشتنی‌ها را اوست که نوشته است، حالا وقت نوشتن من نیست، وقت اندیشیدن به نوشته آقای نادری عزیز است. همان نوشته‌ای که با تیتر "جدا افتادگان دوران یا..." در ایلنا و پیش از آن در مجله سینما و ادبیات منتشر شده.

وقتی حدود 10 پیام، از بین پیام‌های روز جهانی تئاتر را دوباره مطالعه کرده و با نوشته علیرضا نادری قیاس کنید؛ متوجه این نکته خواهید شد: همان‌گونه که همه‌ی آن‌ها حرفه تئاتر را براساس شرایط موجود بازتعریف می‌کنند، علیرضانادری هم شرایط و وضعیت امروز تئاتر ایران را در نوشته خود به خوبی تشریح کرده است. ضمن اینکه مرور دوباره مثلا پیام‌های روز جهانی تئاتر در سال های 2012 (جان مالکوویچ) و 2015 (کریستوف ورلیکوفسکی) این نکته را به خوبی آشکار می‌کند، تنها تفاوت در بومی‌سازی دقیق همان مفاهیم عمیق است.

 با کسب اجازه از علیرضای نادری به رسانه‌ها پیشنهاد می‌کنم تا همزمان با امروز 7 فروردین مصادف با 27 مارس، یعنی روز جهانی تئاتر نوشته علیرضای نادری را به عنوان "پیام روز جهانی- ایرانی تئاتر" یا هر عنوان دیگری، یا اصلا به همان عنوان خودش تکثیر کرده و به اندیشه و خردجمعی وابگذارندش.

به فکر واداشته شدن ما، شاید بهترین هدیه‌ای‌ست که به بهانه روز جهانی تئاتر و بوسیله نوشته علیرضا نادری در بین یکدیگر به چالش می‌گذاریم.

آقای علیرضای نادری عزیز ببخش که فرصت نشد در این نوشته تولد تو را به خودمان، به تئاترمان و به فردای بهتری که تو عمیقا به آن می‌اندیشی تبریک بگویم.

دنیا بهتر است وقتی آدم‌ها در برابر ناملایمات سکوت نمی‌کنند و به تغییر می‌اندیشند. پس تولد تو که مصادف با نخستین روز فصل تغییر است مبارک؛ تولد "تغییر"!