«تخت جمشید از نگاه آنتوان سوروگین»؛ زندگی عکاس عهد قاجار
«تخت جمشید از نگاه آنتوان سوروگین» کتابی‌ست از آثار آنتوان سروگین(عکاس گرجی و روس‌تبار) که از جانب ناصرالدین شاه مأموریت داشت از مکان‌های تاریخی ایران به‌خصوص تخت جمشید عکس‌برداری کند.
داریوش نویدگویی(مدیر انتشارات بین‌المللی نوید شیراز) در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ در رابطه با انتشار کتابی به نام «تخت جمشید از نگاه آنتوان سوروگین» گفت: این عکاس گرجی و روس‌تبار ساکن ایران در عهد قاجاریه و زمان سلطنت ناصرالدین شاه بود.
او ادامه داد: ناصرالدین شاه علاقه زیادی به عکس و همچنین آثار فرهنگی داشته. او به آنتوان مأموریت می‌دهد که از مکان‌های تاریخی ایران عکاسی کند و دو خانم جوان با نام‌های «طاهره اسلامی» و «درنا نویدگویی» به جمع آوری آثار سوروگین و زیرنویس کردن عکس‌های او پرداختند. نشر بین‌المللی نوید شیراز این عکس‌ها را به همراه زندگی‌نامه مفصلی از این عکاس در قالب کتابی با عنوان «تخت جمشید از نگاه آنتوان سورگین» توسط منتشر کرده است.
نویدگویی افزود: کتاب بسیار نفیس چاپ شده و داری اسناد و مدارکی دقیق و دست اول در آن گردآوری شده است.
آنتوان خان سوروگین یکی از موفق‌ترین عکاسان عصر خود بود. بیشتر عکس‌های گرفته‌شده توسط آنتوان خان متعلق به سال‌های ۱۲۴۹ تا ۱۳۰۹ خورشیدی است. او به علت این‌که توانایی صحبت کردن به زبان فارسی را مانند زبان مادری داشت، به خوبی توانست با اقشار فرهنگی مختلف مردم ایران ارتباط برقرار کند. عکس‌های او از دربار سلطنتی، حرمسراها، مساجد و بناهای یادبود دیگر ادیان بسیار شاخص بود و او را متمایز با دیگر عکاسان مشهور اروپایی در ایران می‌کند. ناصرالدین شاه علاقه‌ی زیادی به عکس‌های دربار و پرتره آنتوان خان داشت.
آنتوان سوروگین اواخر دهه ۱۸۳۰ میلادی برابر با حدود سال ۱۲۱۹ خورشیدی در سفارت روسیه در تهران از یک پدر و مادر گرجیتبار ارمنی به نام‌های واسیلی و آچین زاده شد. سال‌های نخستین عمرش را در تهران گذراند. او توانائی خود را در تصویربرداری از دو حادثه‌ی مهم تاریخی دوران فعالیت هنریش نشان داد: تصاویر میرزا رضای کرمانی پس از قتل ناصرالدین شاه و همچنین مراسم تشییع جنازه‌ی شاه و به تصویر کشیدن رخدادهای نهضت مشروطیت.
حاصل زندگی هنری او که گردآوری هفت هزار نگاتیو شیشه‌ای از کارهایش و شماری از کارهای عکاسان پیش از او بود؛ شیشه‌های منظم شده و شماره‌خورده بود. شماره‌ها به شیوه‌ی رقم‌زدن هنرمندان نقاش ایرانی، در کوشه و کنار شیشه به گونه‌ای نوشته شده بود که کمتر به چشم می‌خورد.
سرانجام او به سال ۱۹۳۳ (میلادی) برابر با سال ۱۳۱۲ خورشیدی بر اثر عفونت کلیه درگذشت و در گورستان ارامنه تهران به خاک سپرده شد.
