یک بازیگر تئاتر:
فضای مجازی مخاطبان تئاتر را کاهش داده است
بازیگر نمایش ایرانی «هاگیر واگیر» با اشاره به اینکه بازی در نمایش‌های آیینی و ایرانی از حساسیت خاصی برخوردار است و به توان مضاعف نیاز دارد، معتقد است مردم در دنیای امروز درگیر سرگرمی‌های دیگر هستند و همین موضوع از تعداد مخاطبان حضوری تئاتر کاسته است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، تئاتر کمدی، با تلفیق طنز و بازتاب مشکلات اجتماعی، مخاطبان را به تأمل و تفکر درباره مسائل روزمره و حتی موضوعات پنهان در زندگی‌شان دعوت می‌کند.
نمایش «هاگیر واگیر» به قلم سهیل ملکی و کارگردانی مریم باقری که این روزها در تماشاخانه سنگلج روی صحنه است برای رسیدن به این مقصود تلاش می‌کند. این اثر می‌خواهد با بهره‌گیری از سنت‌های نمایشی ایرانی، فضایی شاد و تأثیرگذار برای تماشاگران فراهم می‌کند.
قصه این اثر که باید آن را تخت حوضی یا روحوضی تلقی کرد، درباره موچول میرزا و گنجعلی میرزا است که برادر هستند. آن‌ها از روی طمع و رسیدن به موقعیتی در دربار، نادانسته شاه را در شرف پنجاهمین سال تاجگذاری‌اش تا دم مرگ می‌برند. شاه هم آنان را غضب می‌کند و دستور گردن زدن آنان را می‌دهد تا اینکه…
داود داداشی، فاطیما سرلک، علی عطایی‌حور، سامانم کرمی، مرجان آقانوری، آرام نیک‌بین، محمدعادل غلامی و یاسمن عطاالهی بازیگران این اثر نمایشی هستند و از دیگر عوامل آن می‌توان به سینا ییلاق‌بیگی، سمیه طهرانی پسندیده‌خواه (طراح لباس)، سهیلا جوادی (طراح گریم) و علی جباری (موسیقی) اشاره کرد.
فاطیما سرلک یکی از بازیگران این اثر نمایشی درباره جزییات حضورش در نمایش «هاگیر واگیر»، بازی در نمایش‌های ایرانی و آیینی را اینگونه ارزیابی کرد: بازی در نمایش‌های آیینی و ایرانی از حساسیت خاصی برخوردار است و به توان مضاعف نیاز دارد. انرژی و توان بازیگر در این نوع نمایش‌ها باید بیشتر از حالت عادی باشد، چرا که به دلیل سرعت دنیای امروز، باید به گونه‌ای مخاطب را نگه داشت که درگیر داستان بماند. برای این کار لازم است بر تمام جنبه‌های بدنی، صوتی و شنیداری خود تسلط داشت تا بتوان شخصیت و پیام اثر را به بهترین نحو منتقل کرد.
سرلک درباره حضورش در نمایش «هاگیر واگیر» گفت: پیش از شروع کار، متن نمایش توسط آقای سهیل ملکی به دست من رسید و پس از خواندن آن، متوجه شدم که با اثری روبه‌رو هستیم که به خوبی توانسته از زاویه دیدی متفاوت، طنز را با زندگی، جهان و رویاهای مخاطب امروز ارتباط دهد. این نمایش از ایده‌ای ساده و روزمره الهام گرفته، اما نویسنده به خوبی توانسته این سادگی را به اثری جذاب و تأثیرگذار تبدیل کند.
او در پاسخ به این سوال که تماشاخانه سنگلج که مختص اجرای آثار ایرانی است با دیگر سالن‌ها چه تفاوت‌هایی دارد، بیان کرد: اجرای یک نمایش در سالنی با برچسب «آیینی-سنتی» مانند تماشاخانه «سنگلج» مسئولیت ما را افزایش می‌دهد. این مخاطب خاص انتظار دارد که اثری با جنبه‌های سنتی و فرهنگی مشخص ببیند و این امر نیازمند دقت و تمرکز بیشتری در جنبه‌های مختلف اثر است. اگر این نمایش در سالن دیگری اجرا می‌شد، شاید چنین تاکیدهایی وجود نداشت.
او درباره تئاتر بیان کرد: شخصا تئاتر هنوز برایم منبع انرژی و انگیزه است؛ اما متأسفانه شرایط فعلی و فضای غالب بر این هنر، لذت و انرژی گذشته را کمرنگ کرده است. در حال حاضر، به عنوان یک گروه اجرایی، ناچاریم به بسیاری از مسائل غیرمرتبط با خود اثر فکر کنیم اما با وجود مشکلات، هنوز با تئاتر نفس می‌کشیم.
سرلک درباره تأثیر فضای مجازی بر کم و کیف مخاطبان این روزهای تئاتر نیز گفت: فضای مجازی تا حد زیادی مخاطبان حضوری تئاتر را کاهش داده است. افراد زیادی به دلیل دسترسی آسان به سرگرمی‌های مختلف در این فضا، کمتر به تئاتر می‌آیند. البته اگر اثری خوب و با کیفیت باشد، همچنان می‌تواند مخاطب خود را جذب کند، اما این کار بسیار دشوارتر شده است.
وی در پایان، در رابطه با اینکه چطور می‌توان به بهتر شدن شراط تئاتر کمک کرد، بیان کرد: به نظر من، تنها با همکاری و تلاش گروهی می‌توان حال تئاتر و هنرمندان آن را بهبود بخشید. هرچند وضعیت کنونی تئاتر پیچیده و دشوار است، اما ایجاد تیم‌های همدل و پیدا کردن راهکارهایی برای مقابله با مشکلات می‌تواند شرایط را بهتر کند.
