حسین ریگی:
هم‌اندیشی میان ارشاد و آموزش و پرورش می‌تواند به سینمای کودک کمک کند/ نتیجه المپیاد فیلمسازی تربیت سینماگران جوان است
حسین ریگی معتقد است: هم‌اندیشی در بین دستگاه‌هایی مثل آموزش و پرورش، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کانون پرورش فکری کودکان‌ونوجوانان و… درکنار المپیادهای فیلمسازی می‌تواند به خلق آثار کاربردی در سینمای کودک کمک کند تا پایگاه این ژانر محکم‌تر شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، حسین ریگی (فیلمساز سینمای کودک ونوجوان) با تاکید بر اینکه المپیاد فیلمسازی، فضای تازه‌ای را برای رشد و تربیت فیلمسازان فراهم می‌کند، گفت: سینمای کودک و نوجوان از گذشته تا امروز یکی از مهم‌ترین ژانرها در سینما محسوب می‌شود، چون در آینده‌سازی یک جامعه، به‌خصوص نسل کودکان و نوجوانان ایفاگر نقش مهمی است.
او در این‌باره ادامه داد: اگر چه در سال‌های اخیر نسبت به این حیطه بی‌مهری شده و این سینما به آن شکلی که باید جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است، با این‌حال، برگزاری رویدادهایی نظیر المپیاد فیلمسازی نوجوانان می‌تواند از این منظر، فضای جدیدی را برای رشد و تربیت فیلمسازان جوان در آینده فراهم سازد.
ریگی اضافه کرد: هرچند من به شکل مستقیم با این المپیاد در ارتباط نبوده‌ام؛ اما به واسطه فیلم‌هایی که در این سال‌ها در ژانر کودک‌ونوجوان ساخته‌ام با این اتفاق آشنا هستم و اطمینان دارم که این المپیاد در شکل‌دادن نسلی متعهد در ترسیم آینده روشنی پیش روی سینمای کودک ونوجوان نقش مهمی خواهد داشت.
این فیلمساز حوزه کودک و نوجوان با اشاره به اینکه اگرچه المپیاد فیلمسازی نوجوانان آن‌طور که از عنوانش پیداست رویدادی نوپا به‌شمار می‌رود، افزود: برگزاری برنامه‌هایی از این دست، انرژی مضاعفی را به فیلمسازان این ژانر به‌خصوص طیف سنی نوجوان منتقل می‌کند و باعث تشویق آنان در زمینه فیلمسازی می‌شود. شکی نیست که نتایج درازمدت این المپیاد در آینده مشخص خواهد شد.
کارگردان فیلم سینمایی «هوک» ادامه داد: متاسفانه بعضی از فیلمسازان همواره به‌دنبال زودبازده بودن یک حرکت هستند، درحالی‌که المپیاد فیلمسازی نوجوانان چندان که اشاره کردم با برگزاری مستمر، درآینده از بازدهی منطقی برخوردار خواهد شد. ضمن اینکه زیرساخت‌های سینمای کودک از چنین حرکت‌هایی شکل می‌گیرد.
ریگی تصریح کرد: در دهه ۶۰ شاهد رشد و بالندگی سینمای کودک ون وجوان بودیم، در حالی‌که امکانات و شرایط درآن زمان کمتر بود، اما بعضی از فیلمسازان خوش‌قریحه به ساخت آثار ماندگاری پرداختند. امروز باوجود آن‌که شرایط تولید برای فیلم‌هایی دراین زمینه بیشتر از گذشته فراهم است، اما عملا به سینمای کودک‌ونوجوان توجهی نمی‌شود. البته ناگفته نماند که در سال‌های اخیر، خوشبختانه نگاه‌ها به این سمت‌وسو بهتر شده و فیلم‌سازانی به این عرصه ورود کرده‌اند که جدی‌تر به این حوزه نگاه می‌کنند.
این فیلمساز در پاسخ به این پرسش که برای تقویت سینمای کودک و نوجوان و افزایش تولیدات دراین حیطه چه باید کرد، گفت: به نظر می‌رسد مهم‌ترین راه‌کار در حال‌حاضر برای حمایت از ژانر سینمای کودک و نوجوان، ایجاد چرخه تولید منظم، همراه با برنامه‌ریزی بلندمدت است. اگر نسبت به این چرخه؛ از نگارش فیلمنامه تا تولید اثر توجه و حمایت صورت بگیرد، به‌طورقطع خروجی سازنده‌ای دربرخواهد داشت و می‌توانیم امیدوارم باشیم که تولیدات سینمایی درحوزه کودک ونوجوان دوباره به دوران اوج خود بازگردد و از همه مهم‌تر، مخاطبان این ژانر هم بیش از گذشته نسبت به تماشای این آثار در سینما ترغیب شوند.
کارگردان فیلم سینمایی «لیپار» در پایان اذعان کرد: هم‌اندیشی در بین دستگاه‌هایی مثل آموزش و پرورش، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کانون پرورش فکری کودکان‌ونوجوانان و… هم می‌تواند به خلق آثار کاربردی در سینمای کودک کمک کند تا پایگاه این ژانر محکم‌تر شود.
