کارگردان «درون ماهی» تأکید کرد:
فیلمسازان بومی می‌توانند جریان‌ساز باشند/ به‌جای مخاطب فقط تماشاچی در سینما داریم
بهزاد وزیری با اشاره به اهمیت نگاه بومی فیلمسازان گفت: فیلمسازان بومی زیست کمتر دیده شده و متفاوتی را به تصویر می‌کشند و به همین دلیل می‌توانند نظر مخاطبان را به خود جلب کرده و در سینمای ایران جریان‌ساز باشند.
بهزاد وزیری، کارگردان فیلم سینمایی «درون ماهی» که این روزها در گروه هنر و تجربه اکران شده است، در گفتگو با خبرنگار ایلنا، اظهار کرد: فیلمنامه «درون ماهی» بر اساس یک نمایشنامه‌ای نوشته‌ی خودم ساخته شده. نمایشنامه را در سال ۱۳۸۶ اجرا کردم. در این مدت؛ موضوع و مفهوم نمایشنامه همواره ذهنم را مشغول خود کرده بود و فکر می‌کردم این موضوع برای طرح در سینما بسیار مناسب است.
وزیری خاطرنشان کرد: از آنجا که ما قصد داشتیم فیلم لو باجت بسازیم و اکثر قصه «درون ماهی» هم در یک لوکیشن روایت می‌شود، تصمیم گرفتیم همین فیلمنامه را بسازیم. نکته دیگر درباره فیلمنامه «درون ماهی» این بود که این فیلم روایتگر قصه و مسائل شهر خودم است و در کنار مطرح کردن مسائل اجتماعی اشاراتی به یکسری کهن الگوها داشت که در ذهن مردم وجود دارد. ساختار فیلمنامه این اثر به شکلی است که در آن مخاطب با بازی‌های زمانی مواجه است. من با توجه به ساختار فیلمنامه و موضوعی که داشت احساس کردم می‌توانم حرف‌هایی که به زعم خودم مهم بودند را در این فیلم مطرح کنم.
وی تأکید کرد: من از فیلمسازانی هستم که در شهرستان کار می‌کنم و در منطقه‌ای که قصه «درون ماهی» روایت می‌شود ویژگی‌های زیستی و مشخصه‌های اجتماعی بسیاری وجود دارد که مختص همین منطقه است و پرداختن به این ویژگی‌های خاص به خودی خود می‌تواند کاری کند که فیلم شما متفاوت شود و اتفاقاً اگر فیلمی به این ویژگی‌ها بپردازد برای مخاطبان جهانی نیز اثری جذاب‌تر است چرا که مردم دنیا ترجیح می‌دهند با اَشکال مختلف زندگی مواجه شوند و آن‌ها را ببینند. در کشور ما متأسفانه بیشتر فیلم‌ها محدود به تهران و شهرها شده‌اند و ما به زیست خارج از این محیط‌ها توجه چندانی نداریم.
وی افزود: یک نمونه از فیلم‌های مستقل خارج از جریان اصلی می‌تواند مربوط به آمریکای جنوبی شود، فیلمسازان این منطقه به دلیل تقابل با سینمای پر زرق و برق هالیوود به سمت ساخت فیلم‌های متفاوتی رفتند و با هم آثار لو باجت سینمایی را پدید آوردند که توجه جهانیان را به خود جلب کرد و جریانی شکل گرفت که آثار بسیار خوبی در آن ساخته و اکران شد. ما هم در سینمای کشورمان با توجه به فیلمسازان بومی می‌توانیم این جریان را ایجاد کنیم. امروز ورود به سینمای پر طمطراق و پر هزینه بسیار سخت شده و ما نباید در این شرایط خود را به حاشیه ببریم. ما باید سینمای خودمان را به وجود بیاوریم و در متن جریان سینما باشیم و خود را به عنوان یک آلترناتیو معرفی کنیم. مناطق مختلف ایران و به خصوص جنوب ویژگی‌های بسیاری دارند که فیلمسازان با پرداختن به این ویژگی‌ها می‌توانند نگاهی به یک زیست متفاوت از زندگی شهری داشته باشند که در سینمایمان نمونه‌های بسیاری از آن‌ها را دیده‌ایم.
این کارگردان در ادامه درباره چالش‌های اکران فیلم سینمایی «درون ماهی» گفت: این فیلم را سال ۱۳۹۶ کلید زدیم و سال ۹۸ آماده نمایش شد. آن زمان فضا برای نمایش این فیلم وجود نداشت و به نظرم امروز جامعه ما پذیرای مفاهیم بیشتری شده و به درک بالاتری رسیده و به همین دلیل امکان اکران این فیلم فراهم شد. در این فیلم یکسری الفاظ وجود داشت که برای دریافت پروانه نمایش مجبور شدیم روی صدای فیلم در زمان بیان این الفاظ اصطلاحاً صدای بوق بگذاریم در حالیکه با گویش محلی این الفاظ آن معنایی که ممکن است مخاطب تهرانی برداشت کند را ندارد و الفاظ رایجی هستند و ما هم به دلیل اینکه فیلم‌مان اثری واقع‌گرایانه بود سعی کردیم به زندگی واقعی نزدیک‌تر شویم و از این الفاظ استفاده کردیم اما برای اکران عمومی مجبور شدیم این کار را انجام دهیم که در برخی صحنه‌های ممکن است حتی موجب خنده مخاطب شود.
وی تصریح کرد: ممکن است مخاطب تصور کند که در این فیلم الفاظ رکیکی به کار برده شده اما واقعیت این است که اینگونه نبود و من به شخصه کلمات بسیار بدی را در فیلم‌ها و سریال‌ها می‌بینم که این برخورد با فیلم «درون ماهی» برایم عجیب می‌شود و فکر می‌کنم سخت‌گیری‌ها برای سینمای مستقل بسیار بیشتر است. در این فیلم جملاتی حذف شد که جملات بسیار بدتر از آن را در فیلم‌ها و سریال‌ها می‌بینیم.
وزیری درباره اکران فیلم «درون ماهی» در گروه هنر و تجربه گفت: متأسفانه امروز مخاطب سینما از سینما گریزان شده و فقط تماشاچی مانده که آن هم سینما را صرفاً برای خندیدن انتخاب می‌کند. مخاطب فرهنگی دیگر به سینما نمی‌رود ولی اگر همین مخاطب بخواهد فیلم متفاوتی از جریان امروز سینمای ایران ببیند این فیلم را می‌تواند در گروه هنر و تجربه پیدا کند اما متأسفانه گروه هنر و تجربه قدرت تبلیغ چندانی ندارد و در حاشیه اکران‌ها پر سر و صدا قرار دارد.
وی در پایان اظهاراتش تصریح کرد: از اکران در گروه هنر و تجربه ناراحت نیستم، دوستان در این گروه زحمات بسیاری می‌کشند و به فیلم‌های اکران شده کمک می‌کنند اما ما به تبلیغات بیشتری نیاز داریم و متأسفانه تبلیغات هم کاملاً در اختیار فیلم‌های دیگری است که هیچ ارتباطی به جریان متفاوت سینما ندارند. فیلمسازانی که آثار متفاوتی خلق می‌کنند و برای آن‌ها جلب نظر مخاطب فرهنگی سینما اهمیت دارد باید بتوانند نظرات را به خود جلب کنند و برای رسیدن به این هدف مسئولان سینمایی نیز باید بیشتر از این از این سینما حمایت کنند. فیلم‌های هنر و تجربه علاوه بر سینماهای محدودی که اکران می‌شوند می‌توانند اکران‌های دانشگاهی داشته باشند یا در محافل فرهنگی نمایش داده شوند اما متأسفانه نه تنها تبلیغاتی برای این آثار در تلویزیون یا هر محیط دیگری صورت نمی‌گیرد بلکه برای اکران در محافل فرهنگی هم هیچ فکری نشده و فیلم‌ها به گروه هنر و تجربه و پخش‌کننده سپرده می‌شوند و بدون هیچ اقدامی در جهت معرفی آثار اکران می‌شوند و پس از مدتی اکران این آثار به پایان می‌رسد. همانطور که گفتم گروه هنر و تجربه اقدامات مثبتی برای اکران این فیلم‌ها دارد اما سازمان سینایی باید کاری کند که فیلم‌های اکران شده در این گروه به مخاطبان معرفی شوند.
