یک شاعر و ترانه سرا مطرح کرد:
نگاه صدا و سیما به موسیقی باید تغییر کند/ چالش‌های سرود و مسابقه در «همآهنگ»
علیرضا بدیع، شاعر و ترانه سرا گفت: «همیشه جای خالی موسیقی در شکل‌های مختلف در صدا و سیما احساس می‌شود و به نظر می‌رسد رادیو و تلویزیون چندان هم تمایل ندارند تا این ضعف را بهبود بخشند.»
به گزارش خبرنگار ایلنا، علیرضا بدیع با تاکید بر اینکه موسیقی می‌تواند باعث تعالی روحی و آرامش و نشاط شود، افزود: «آرزوی من این است که از طریق ساخت برنامه‌هایی مثل «بِسُرا» و «همآهنگ» راه برای شکل‌های دیگر موسیقی در تلویزیون راه باز شود و هیچ ایرادی هم ندارد. چون هنر موسیقی چیزی جز تعالی روحی، آرامش، نشاط و شادی به نسل جوان نمی‌دهد.»
«همآهنگ» مسابقه استعدادیابی سرود، محصول موسسه مآوا، وابسته به سازمان اوج است که همزمان از شبکه نسیم و افق پخش می‌شود. بدیع که تجربه داوری مسابقه استعدادیابی «بِسُرا» با موضوع سرود را دارد، در این باره گفت: «همیشه جای خالی موسیقی در شکل‌های مختلف در صدا و سیما احساس می‌شود و به نظر می‌رسد رادیو و تلویزیون چندان هم تمایل ندارند تا این ضعف را بهبود بخشند. اما با وجود خط قرمزها و خط مشی که سازمان درباره موسیقی دارد، برنامه‌هایی مانند «همآهنگ» نقطه امید است. چون در خلال سرودهایی که اجرا می‌شود، بعضا ملودی‌های خوبی نیز به گوش می‌رسد و استعدادهای خوبی هم در میان نوجوان‌ها رصد خواهد شد. از طرف دیگر شعر و ترانه‌های خوبی از سوی برخی گروه‌های سرود شنیده می‌شود و دریچه امید را باز می‌کند تا در خلال این کارها بتوان به موسیقی بهای بیشتری داد. برآیند تمام این اتفاقات امید دهنده آن است که بتوان آینده خوبی را برای موسیقی در صدا و سیما متصور شد.»
این شاعر و ترانه سرا افزود: «از سال ۱۳۸۷ در شورای شعر و موسیقی صدا و سیما به عنوان کارشناس حضور داشته‌ام. وقتی تمام شبکه‌ها چه ماهواره‌ها و چه فضای مجازی را رصد می‌کردیم به این نتیجه می‌رسیدیم، هر وقت دریچه موسیقی در صدا و سیما بسته می‌شود بدون استثنا نسل جوان خوراک فرهنگی‌اش در زمینه موسیقی را از جای دیگری تامین می‌کند.»
او ادامه داد: «ما خواننده، آهنگساز و نوازنده خوب زیاد داریم. همه آماده هستند کارهای فاخر، شنیدنی، خوب و ماندگار بسازند تا از صدا و سیما پخش شود. نسل جوان به این فضا اقبال نشان می‌دهد؛ پس باید سعی شود به جای آنکه هر موسیقی ضعیفی را گوش دهد، زمینه شنیدن موسیقی درست و اصولی برایش فراهم شود. امیدوارم روزی برسد که موسیقی ناب و عالی خودمان که در داخل ساخته می‌شوند، از طریق صدا و سیما معرفی و پخش شود. این نسل دارد به قهقرا می‌رود و غذای موسیقیایی خود را از سطل زباله بیرون می‌آورد. برای همین می‌بینیم که سوءهاضمه فرهنگی و روحی گرفته است.»
بدیع، ضمن تاکید بر ارزش‌های سرود، بیان کرد: «سرود باب طبع همه نیست. با این حساب چطور می‌توان توقع داشت برنامه‌ای که در زمینه سرود است، بتواند مخاطب عام جذب کند. منتهی به عنوان یک ژانر و یک زیرمجموعه موسیقی، قابل احترام است و باید حفظ شود؛ اما اینکه انتظار داشت بتواند کل کاستی‌ها را پوشش دهد، نشدنی است. مانند اینکه از یک مدافع چپ‌پا در فوتبال، انتظار داشت که هم دفاع کند، هم درون دروازه بیاستد، هم میدان داری کند و هم گل بزند. قاعدتا این انتظار انتظاری نشدنی است.»
او در ادامه افزود: «اینکه ۹۹ درصد بدنه موسیقی را نادیده گرفت و تنها تلاش شود تا یک درصد بدنه موسیقی پررنگ شود و انتظار داشت همان یک درصد وظایف باقی قسمت‌ها را نیز برعهده بگیرد، کاملا اشتباه است.»
علیرضا بدیع در پایان گفت: «اگر قرار باشد سازمان و ارگانی در زمینه موسیقی سرمایه‌گذاری کند بهتر است آن بخش، خصوصی باشد. بخش خصوصی در زمینه موسیقی دست و پای بازتر دارد. اما در نهایت مدیران شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی باید کوتاه بیایند و لازم است در زمینه موسیقی مشاوران درست داشته باشند. باید سراغ نخبگان بروند تا درباره مباحث فرهنگی ایده بدهند. مدیران آن ایده‌ها را غربالگری و با نگاه مدیریتی خودشان اعمال کنند. در غیر این صورت تمام سرمایه‌گذاری‌ها بی‌نتیجه خواهد بود.»
