«کیسه بوکس» اثر علی موذنی در بازار کتاب
کیسه بوکس عنوان نمایشنامه‌ای است از علی موذنی که در ۵۲ صفحه نوشته و این روزها از سوی نشر نیستان وارد بازار کتاب شده است.
به گزارش ایلنا، کیسه بوکس عنوان نمایشنامه‌ای است از علی موذنی که در ۵۲ صفحه رقعی و بهای پشت جلد ۳۵۰۰۰ تومان از سوی نشر نیستان وارد بازار کتاب شده است.
موذنی (نویسنده، نمایشنامه‌نویس و فعال حوزه تئاتر و سینما) دارای دانشنامه کارشناسی ادبیات نمایشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است و از جمله نویسندگانی به شمار می‌رود که کار نوشتن را به شکل حرفه‌ای دنبال می‌کند. او در عرصه داستان کوتاه، رمان، داستان بلند، نمایشنامه و فیلمنامه قلم می‌زند و در حوزه فیلم‌سازی نیز شش تله‌فیلم برای تلویزیون ساخته است.
موذنی در خلق آثار داستانی و نمایشی با تم اجتماعی دستی دور و دراز بر آتش دارد و آثار قابل توجهی را با این مضمون خلق کرده است. شگرد او در این نوع از نگارش ساده‌نویسی و دوری از فرم گرایی بی‌دلیل در نگارش است که تلاش می‌کند فرم را در خدمت مضمون بیاورد. او چه در داستان و چه در نمایشنامه ساده‌نویسی و حتی استفاده از عبارات و واژه‌های ساده و عامیانه را در خدمت خلق موقعیت‌های حس برانگیز داستانی درآورده است و حاصل آن نیز همواره متونی بوده که از منظر سادگی و همراهی تا انت‌ها با مخاطب خود یکدل بوده است و در انت‌ها نیز لبخند رضایت را بر لب او نشانده است.
در نمایشنامه «کیسه بوکس» مفهوم ذاتی موفقیت دستمایه خلق اثر قرار گرفته است. یک بوکسور که مربی وی زمان و انرژی زیادی را برای تمرین دادن او اختصاص داده است ولی درست در بزنگاه مسابقه وی با همه امیدی که به او می‌رفت، تن به شکست می‌دهد. بوکسور اما در خانه در میان خانواده نیز با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند که مهمترین آن‌هاعدم درک از موقعیت و علاقه اوست. برادر، مادر و پدر او هر کدام در کنار دل مشغولی‌های خود برای وی سودای دیگری در سر دارند و بوکسور جوان در این میان در میدان مبارزه و خانواده توامان موفق شود.
موذنی این نمایشنامه را در سال ۱۳۶۷ نوشته است و پیش از این نیز توسط انتشارات نمایش در سال‌های پایانی دهه شصت به مخاطبان عرضه‌اش کرده بود. این نمایش در دوره اوج فعالیت هنری وی در زمینه تئاتر تالیف و منتشر شده و نشان از ذوق و ایده‌های عمیق و در عین حال گرم و صمیمی وی برای نمایشنامه‌نویسی دارد؛ یعنی همان عناصری که در بسیاری از نمایشنامه نویسان جوان بعد از انقلاب در سال‌های دهه شصت می‌شد سراغ گرفت. عناصری که همگی سعی در بازتعریف هویت و معنای انسان و زیست او دارند.
