مهدی شامحمدی مطرح کرد؛
مسکو نگاه سیاست‌زده‌ای به «هجده هزار پا» نداشت
مهدی شامحمدی کارگردان مستند ««هجده هزار پا» که برای حضور مستند خود در جشنواره فیلم مسکو در روسیه و در این فستیوال حضور داشت، معتقد است در این جشنواره فیلمش دور از نگاه‌های سیاسی دیده شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، مهدی شامحمدی، کارگردان مستند «هجده هزار پا» که امسال در چهل و چهارمین دوره جشنواره فیلم مسکو حضور داشت، درباره تجربه حضور خود در این جشنواره گفت: فکر می‌کنم پس از جشنواره فیلم ونیز و همچنین جشنواره فیلم برلین، این فستیوال یکی از قدیمی‌ترین رویدادهای هنری محسوب می‌شود. از مهم‌ترین نکات در این جشنواره می‌توان به توجهی که به سینمای مستند دارند، اشاره کرد. جایگاه فیلم مستند در این جشنواره به شدت جایگاه بالایی بود و با توجه به برگزاری جشنواره در سه بخش سینمایی بلند داستانی، فیلم مستند و فیلم کوتاه، آثار تمامی بخش‌های آن به یک شکل از سوی مخاطب دیده می‌شد.
او ادامه داد: من به شدت از حضور در این جشنواره لذت بردم چراکه از هر نظر این فستیوال دارای کیفیت بالایی بود؛ از کیفیت پخش آثار در سالن‌ها تا استقبال مخاطبان.
این کارگردان درباره آثار مستند دیگری که در این جشنواره حضور داشتند، عنوان کرد: فکر می‌کنم از تمامی کشورها آثاری در این جشنواره حضور داشت مانند کانادا، هند، ایتالیا، استرالیا و دیگر کشورها. برای بخش مستند یک جایزه و یک تندیس درنظر گرفته شده بود که البته باید بگویم به صورت کلی هفت تندیس در این جشنواره اهدا شد و همین پایین بودن تعداد این تندیس‌ها قدرت این جشنواره را بیشتر می‌کند.
او ادامه داد: مستندی که از این جشنواره جایزه گرفت، یک اثر روس و درباره موسیقی بود؛ موضوعی که به نظر می‌رسید برای روس‌ها جایگاه خاص و بالایی دارد چراکه استقبال بسیاری از اکران آن شد و مخاطبان زیادی برای تماشای آن حتی روی زمین نشستند. داستان این اثر نیز یک کاراکتر و یک نوع موسیقی خاص و سنتی در کشور روسیه را روایت می‌کند که توسط یکی از فیلمسازان معتبرشان ساخته شده بود.
این مستندساز درباره استقبال مخاطبان از آثار ایرانی حاضر در این جشنواره بیان کرد: روزنامه‌نگاران و افراد زیادی که طرفدار سینمای ایران بودند از آثار ایرانی جشنواره یعنی «بدون قرار قبلی»، «گلوله باران» و «هجده هزار پا» بسیار استقبال کردند و این را از کنفرانس خبری مستندم و جلسه پرسش و پاسخی که پس از نمایش فیلم برگزار می‌شود، دریافتم.
او ادامه داد: متاسفانه نگاه جامعه هنری ما به فیلم‌هایی که درباره سوریه و بحران منطقه وجود دارد، یک نگاه سیاست‌زده و دوقطبی است که این نگاه را در زمان‌های مختلفی در داوری‌ها نیز می‌توان حس کرد. مانند سالی که مستند «هجده هزار پا» در جشنواره «سینماحقیقت» به نمایش درآمد و مانند دیگر آثاری که روایتی از بحران منطقه دارند، بسیار سیاست‌زده داوری شد. با این حال فیلم و روایت ما تنها درباره انسانیت است و کوچکترین اشاره‌ای از کشورهای دیگر و جزیی‌ترین نگاه سیاسی نیز در این مستند وجود ندارد چراکه تنها هدف ما جلب توجه مخاطب به مفهوم انسانیت در زمان جنگ بوده است.
کارگردان «هجده هزار پا» در ادامه عنوان کرد: نمی‌دانم برای چنین نگاه سیاست‌زده‌ای چه باید کرد و چه تدبیری می‌توان برای آن اندیشید چراکه در ایران، تلاش من و همه کسانی که در کنار من برای «هجده هزار پا» تلاش کردند، به ویژه در فیلمبرداری و تدوین نادیده گرفته شد اما در این جشنواره روسی از کارگردانی، فیلمبرداری و دراماتورژی اثر تا موسیقی و نگاه انسانی که در فیلم بود، صحبت و نگاه سیاسی هنگام تماشای آن کنار گذاشته شد. این موضوع را از جلسه پرسش و پاسخ که پس از نمایش فیلم برگزار شد، از سوالات و نظرات مخاطبان و خبرنگاران متوجه شدم و این اتفاق برای من بسیار خوشایند بود؛ حسی که در جشنواره «سینماحقیقت» در ایران آن را تجربه نکردم.
این فیلمساز با اشاره به اینکه «هجده هزار پا» همانطوری دیده شد که می‌خواستیم دیده شود، گفت: پس از جلسه پرسش و پاسخ زمانی که متوجه شدم این فیلم قرار است ماندگار شود و به عنوان یک سند تاریخی برای روایت حقانیت مردم مظلومی که صدای‌شان به جایی نرسیده، دیده شده است و انگار تمام خستگی و تلاشی که برای آن شده بود به نتیجه رسید.
او ادامه داد: به جز ۲ مستند ایرانی که درباره بحران منطقه بودند اثر دیگری با این موضوع در جشنواره نبود اما فکر می‌کنم مستندی درباره جنگ اخیر روسیه و اوکراین در بخش غیر رقابتی جشنواره حضور داشت که متاسفانه من موفق به تماشای آن نشدم.
این مستندساز در پایان درباره سطح کیفیت و اجرای این جشنواره عنوان کرد: سطح برگزاری اختتامیه این جشنواره یکی از نکاتی بود که در این جشنواره بسیار به چشم می‌آمد و کیفیت آن مانند چیزی بود که همیشه در ونیز و اسکار می‌بینیم.
