هادی افتخارزاده:
در بازیگری فیلم کوتاه با فیلم بلند تفاوتی ندارد/ بی‌توجهی جشنواره‌ها به ژانرهای مختلف عامل اصلی یکنواخت شدن آثار
هادی افتخارزاده معتقد است فیلم‌های متفاوت در ژانرهای مختلف با بی‌توجهی جشنواره‌ها مواجه می‌شوند و این اصلی‌ترین عامل برای کمبود ژانر در سینمای کوتاه است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، هادی افتخارزاده بازیگر سینمای کوتاه، درباره تجربه حضور در فیلم‌های کوتاه و تفاوت نقش‌آفرینی در این آثار در قیاس با سینمای بلند گفت: واقعیت این است که سینمای کوتاه با سینمای بلند هیچ تفاوتی ندارد، به‌خصوص که فیلم‌های کوتاه امروز به‌صورت کاملا حرفه‌ای تولید می‌شوند. شاید تنها زمان فیلم در این دو حوزه متفاوت باشد اما همان عوامل حرفه‌ای که در کار بلند حضور دارند، در یک کار کوتاه هم هستند.
وی ادامه داد: در سینمای بلند، هم در آثار مستقل و هم در آثار مرتبط با سینمای بدنه، مبالغی که برای تولید به پروژه تزریق می‌شود، بیشتر است. در عین حال عوامل هم کاملا حرفه‌ای هستند. در سینمای کوتاه از آنجایی که مبالغ تزریقی کمتر است، مقداری شاید در بخش‌هایی کمتر حالت حرفه‌ای داشته باشد. در کلیت اما سوای از هویت مستقلی که سینمای کوتاه نسبت به سینمای بلند دارد و صرفا نمی‌توان آن را کوچک‌شده سینمای بلند دانست، این دو حوزه تفاوتی با هم ندارد و هر دو را می‌توان «سینما» دانست.
این بازیگر درباره تأثیر محدودیت زمان در فیلم کوتاه بر کار یک بازیگر هم بیان کرد: از این نظر که بازیگر چگونه قرار است با یک قصه مواجه شود، فیلم کوتاه تفاوتی با فیلم بلند ندارد. ما بر اساس داشته‌های خود، هم در فیلم بلند و هم در فیلم کوتاه، باید در حداقل زمان به کاراکتری که می‌خواهیم نقش آن را بازی کنیم، برسیم. بخشی از این مسئله بستگی به فیلمنامه دارد و اگر کاراکتر به درستی طراحی شده باشد، این اتفاق در زمان کمتری رخ می‌دهد. این مسئله در فیلم کوتاه کمی کار را سخت‌تر می‌کند اما برای بازیگری که برای یک کاراکتر تحلیل دارد، این اتفاق به راحتی رخ می‌دهد.
این بازیگر که حضور پررنگی در فیلم‌های کوتاه با زبان ترکی داشته است، درباره پیشرفت سینماگران این استان‌ها گفت: من با دوستانی همکاری داشته‌ام که صرفا تبریزی نبوده‌اند. از ارومیه، اردبیل، زنجان و به نوعی همه استان‌های شمال غرب همکاری داشته‌ام که همه ترک‌زبان هستند. از سال‌ها قبل، بستر خیلی خوبی برای فعالیت در این منطقه به‌وجود آمده که در این بستر، بچه‌های نخبه و بااستعدادی پرورش پیدا کرده‌اند. این جوانان فیلمسازی در حال تجربه‌های اولیه خود هستند و در سال‌های بعد شاهد شکوفایی آن‌ها خواهیم بود. در مجموع شاهد اتفاقی خوب و رو به جلو در جریان فیلمسازی این استان‌های ترک‌زبان هستیم.
افتخارزاده افزود: هر ساله در جشنواره فیلم کوتاه تهران هم شاهد آثاری از فیلمسازان جوان ترک‌زبان هستیم که این اتفاق دلایل متعددی دارد. یکی از این دلایل حضور استادان خوبی است که به کمک این فیلمسازان جوان آمده‌اند. جوان‌ها هم تحصیلات عالیه خود را داشته‌اند. آدم‌هایی که در این استان‌ها مشغول به کار هستند که می‌توان آن‌ها را ذاتاً سینماگر دانست. وقتی برخی فیلم‌های مربوط به فیلمسازان این مناطق به خوبی دیده شدند، باقی افراد هم ترغیب به فیلمسازی شدند که از میان آن‌ها فیلمسازان خوبی هم تربیت می‌شوند.
وی افزود: هم تجهیزات در دفاتر این استان‌ها وجود دارد و هم استعدادهای خوبی در این مناطق هستند، به همین دلیل فیلم‌های خوبی هم ساخته می‌شود.
این بازیگر درباره نبود تنوع ژانری در تولیدات سینمای بلند و کوتاه و تمرکز فیلمسازان بر موضوعات اجتماعی عنوان کرد: بخشی از این مسئله مربوط به واهمه‌ای است که فیلمسازان نسبت به موفقیت کارهای قبلی با آن مواجه می‌شوند. به این معنا که کارهای موفق را ادامه می‌دهند. دومین نکته این است که ما درگیر یک سری مسائل اجتماعی در جامعه خود هستیم و تفاوتی هم ندارد که در کدام منطقه از ایران هستیم. این مسائل روی فیلمسازان تأثیر می‌گذارد. از سوی دیگر بچه‌های فیلم کوتاه همواره نگاه به جشنواره‌ها دارند.
وی ادامه داد: ما سال گذشته فیلم «بشقاب» را در جشنواره فیلم کوتاه تهران داشتیم که یک اثر فانتزی و کمدی بود. از میان تمام فیلم‌هایی که در جشنواره بود، همین یک فیلم این ویژگی را داشت اما متأسفانه دیده نشد. البته از آن استقبال شد اما آنچه استحقاق آن را داشت را به دست نیاورد. این تبدیل به یک تجربه شد و آن کسانی که «بشقاب» را ساخته بودند، بعید است دیگر در این زمینه کار کنند. این مسئله باعث می‌شود ژانرها و قصه‌ها در سینمای کوتاه محدود شود و آن چیزهایی که بیشتر در جشنواره‌ها مورد توجه قرار می‌گیرند، بیشتر بروز و ظهور پیدا می‌کنند.
افتخارزاده درباره فعالیت‌های امسال خود که احتمال حضور در جشنواره فیلم کوتاه را داشته باشد هم گفت: واقعا آنقدر پرکار بوده‌ام که نمی‌دانم کدام یک از آثارم به جشنواره امسال می‌رسد.
من از جشنواره سال گذشته تا به امروز در ۸ فیلم کوتاه بازی کردم و نمی‌دانم کدام‌یک به جشنواره می‌رسد و کدام‌یک از سوی هیأت انتخاب، انتخاب می‌شود و به بخش مسابقه می‌رسد.
این بازیگر درباره تفاوت حضور در پروژه‌های استانی نسبت به فیلم‌های کوتاه فیلمسازان پایتخت هم توضیح داد: در کل همه چیز شبیه هم است. من فیلم کوتاه را دوست دارم و به همین دلیل فعالیت در این حوزه را ادامه می‌دهم. بچه‌ها در سینمای کوتاه، تلاش می‌کنند مانند سینمای بلند، کار کنند اما کمبود امکانات و در برخی موارد کمبود تجربه، اذیت‌کننده می‌شود. این مسئله به مراتب در تولیدات استانی و کارهای شهرستانی بیشتر است چرا که تجربه‌های کمتری وجود دارد. در کارهای تهران، بعضا کارها راحت‌تر است. البته باز هم نه به راحتی فیلم‌های بلند مربوط به سینمای بدنه، چراکه سینمای بلند مستقل هم همین مشکلات را دارد. برخی از این مشکلات باعث میَشود سختی کارها مضاعف شود.
