روش‌های صحیح تمرین سازهای ایرانی کتاب شد
کتاب «زاویه‌ی خلوتِ موسیقی ایرانی، روش صحیح تمرین» منتشر می‌شود.
به گزارش ایلنا، حامد فکوری از انتشار کتاب جدید خود با عنوان «زاویه‌ی خلوت موسیقی ایرانی، روش صحیح تمرین» خبر داد.
این آهنگساز و نوازنده گفت: کتاب جدیدم با عنوان «زاویه‌ی خلوتِ موسیقی ایرانی، روش صحیح تمرین» در مرحله نهایی و ویراستاری قرار دارد و به زودی در دسترس علاقمندان قرار می‌گیرد.
وی در ادامه بیان کرد: از چهار سال پیش نوشتن این کتاب را شروع کردم. محتوای این کتاب از دل تجربه‌هایی که در طول ۲۴ سال تدریس و آموزش داشتم، مطالعه منابع خارجی، بررسی آناتومی بدن نوازنده، استخراج انگاره‌های متداول در موسیقی ایران که شامل ردیف و قطعات ضربی می‌شود، شکل گرفته است.
این نوازنده تاکید کرد: ساختار کلی اصول تمرین که در این کتاب آمده است برای نوازندگان تمامی سازهای ایرانی مفید است ولی تمرینات طراحی شده در این کتاب برای سازهای تار و سه تار مناسب است. همچنین ساختار طراحی شده در این کتاب، هنرجویان موسیقی ایرانی را از بلاتکلیفی و سرگردانی در تمرینات روزانه نجات خواهد داد.
وی در ادامه عنوان کرد: نظام آموزشی در موسیقی ایرانی به معنی یک نظام مدون و هدفمند در مقایسه با سیستم آموزش موسیقی در کشورهای توسعه یافته بسیار نوپا است. منظور از نظام مدوّن و هدفمند، ارائه‌ی روش تمرینی جهت دستیابی به مهارت نوازندگی است و نه آشنایی با ساختار دستگاه‌های موسیقی ایرانی؛ چراکه در این زمینه یعنی گردآوری رپرتوار منظم و مدون، ردیف‌های مختلفی از زمان خاندان فراهانی تا امروز توسط اساتید گرانقدر تدوین شده و نظام موسیقی ایرانی در زمینه معرفی مدها و دستگاه‌ها را به یک مجموعه غنی و جامع تبدیل کرده است.
این هنرمند افزود: از سویی دیگر در حوزه آموزشِ مهارت نوازندگی، اتود‌ها و تمرینات بسیار زیادی از گذشته تاکنون تدوین شده است که نخستین آن‌ها توسط کلنل علینقی خان وزیری نوشته شد و بعدها کُتُب دیگری توسط اساتید ارجمندی مانند روح الله خالقی، ابوالحسن صبا، فرامرز پایور، موسی معروفی، یحیی زرین پنجه و در نهایت هنرمندان معاصر ازجمله استادان حسین علیزاده، جلال ذوالفنون، محمد علی کیانی نژاد، پرویز مشکاتیان، علی اکبر شکارچی، پشنگ کامکار، کیوان ساکت و دیگران نوشته شد. ولی در هیچ کدام از این کتب از گذشته تاکنون نظام و روشی برای تمرین روزانه و چگونگی انجام آن ارائه نشده است به طوری که اکثر قریب به اتفاق هنرجویان سازهای ایرانی نمی‌دانند در طول هفته با چه ساختاری تمرین کنند. هنرجوی ساز ایرانی نمی‌داند چه نظمی باید بر محیط و زمان تمرین حاکم باشد. او ممکن است چند سالی مشق ساز کند، از محضر استادی نزد استاد دیگری برود ولی کماکان پیشرفت قابل توجهی را احساس نکند و یا تکنیک و قطعه خامی را سال‌ها تمرین کند و همچنان به نتیجه مطلوب دست پیدا نکند.
وی در ادامه تاکید کرد: آنچه بدیهی است مشتاقان فراگیری سازهای ایرانی از فقدان روشی ساختارمند، زمان‌بندی شده و گام به گام برای تمرین و البته قابل ارزیابی به همراه نموداری جهت سنجش توسط استاد و خود رنج می‌برند و حال آنکه ارائه چنین برنامه‌ای همراه با تعلیم آن بر عهده هنرآموز است.
این آهنگساز در پایان گفت: این کتاب به روش صحیح تمرین می‌پردازد و امیدوارم شروعی برای تالیف چنین کتبی برای سازهای دیگر باشد و برای پیشرفت هنرجویان موسیقی ایرانی مفید باشد.
