ماجرای باغ عفیف‌آباد شیراز و نرگس آبیار به کجا رسید؟ / برخی الحاقات حذف شد
نرگس آبیار درخصوص برخی الحاقات در باغ عفیف‌آباد شیراز برای ساخت دکور سریال «سووشون» توضیحاتی ارائه داد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، این روزها درحالی اسم باغ عفیف آباد شیراز و نرگس آبیار بر سر زبان‌ها افتاده که ساخت دکور سریال سووشون در این باغ تاریخی که در زمره میراث ملی قرار دارد، بدون توجه به ممنوعیت ساخت فیلم و سریال در اماکن تاریخی که از سال ۱۳۹۳ توسط سازمان میراث فرهنگی مطرح شده، اجرا می‌شود.
در این راستا و با ساخت گوشواره‌هایی در طرفین ایوان مجموعه ساختمان باغ عفیف آباد، انتقادها از نرگس آبیار و تیم او بیشتر و در نهایت کارزار درخواست توقف ساخت و ساز در باغ عفیف آباد به راه افتاد که بیش از ۱۶ هزار نفر آن را امضا کردند.
در نهایت نرگس آبیار، کارگردان «سووشون» با انتشار ویدئویی در صفحه اینستاگرام خود گفت: «سووشون» رمان شاخص سیمین دانشور و یکی از شاهکارهای ادبی ایران است و حدود یک‌سال‌ونیم پیش "رایت" این کتاب را خریداری کردم تا براساس آن فیلمنامه بنویسم و سریال بسازم.
او درباره ساخت دکور برای این سریال در باغ تاریخی عفیف‌آباد نیز گفت: علی‌رغم نظر گروه تولید که به‌صرفه نبود این سریال را در شهر شیراز کار کنیم و بهتر بود در تهران کار کنیم، اصرار کردم در شیراز این سریال ساخته شود، به خاطر آن‌که معماری و اتمسفر شیراز بتواند در سریال نشان داده و ثبت شود. به نظرم، تهران و شهرک‌های سینمایی برای تهران قدیم ساخته شده و معماری شیراز بسیار متفاوت، عجیب و شگفت‌انگیز است و سریال سووشون که مالِ شیراز است باید در این شهر با بناهایی متعلق به همان دوره، فیلمبرداری می‌شد. از بین باغ‌هایی که دیدم، ضلع جنوبی باغ عفیف‌آباد مناسب‌تر بود تا یکی از خانه‌های سریال را آن‌جا داشته باشیم و در جاهای دیگر، دنبال سایر خانه‌های این سریال هستیم. تنها خانه‌ای که احتیاج به سازه پرتابل دارد باغ عفیف‌آباد بود و خانه‌های دیگر اصلا چنین نیازی ندارند و خود به خود کامل هستند. در نتیجه، به دیواری احتیاج داشتیم، چون باغ عفیف‌آباد خیلی بزرگ است. این دیوار پی ندارد. یک حوض نیاز داشتیم که زیر آن پلاستیک ضخیم کشیده شده (حوض روی آن ساخته شده) که کاملا برداشته می‌شود. دو گوشواره برای ایوان ساخته شد که براساس نظر طراح صحنه بود که من همین‌طوری آن‌جا را پسندیده بودم، اما طراح صحنه خواستند که به ایشان اعتماد کنم. طرح را ارائه دادند. گفتم اگر مجوزهای لازم برای ساخت و ساز در آن‌جا داده می‌شود و آسیبی به بنا نمی‌زند و پرتابل است، این کار انجام شود، ولی منوط به این است که همه جوانب برای این‌که بنا ماندگار بماند و هچی آسیبی به آن وارد نشود، درنظر گرفته شود.
به گفته او: روی بنا پلاستیک و پارچه کشید شد. گوشواره‌ها را بنا کردند که روی اسکلت فلزی است و با زمین یک متر فاصله دارد و اطراف آن را بلوک سیمانی چسباندند که از دیوار هم ۲۰ سانتی‌متر فاصله دارد. کارشناسان مختلفی بازدید کردند و گفتند هیچ ضرر و آسیبی برای باغ و عمارت عفیف‌آباد وجود ندارد. داخل عمارت را هم که اصلا دست نزدیم. با این وجود، به خاطر این‌که خودم یک فعال میراث فرهنگی هستم و دغدغه میراث فرهنگی دارم و سال‌ها برای سرزمین اجدادی‌ام "ابرندآباد" در یزد تلاش کردم و برای مناطق دیگر هم پُست گذاشته‌ام و از این‌که مردم دغدغه میراث دارند و می‌خواهند اثری پایدار بماند، حمایت کرده‌ام، به احترام مردم که نگران‌اند به باغ عفیف‌آباد و بنا آسیبی برسد، آن دو گوشواره الحاقی برداشته می‌شود و آن‌ها را در دکورهای دیگر استفاده می‌کنیم.
او ادامه داد: من یک کارگردان هستم، باید حواسم به کارگردانی خودم باشد. وقتی فیلمی ساخته می‌شود انگار یک سازمان درحال کار است، بنابراین وظایف گرفتن مجوز و نامه‌نگاری با ادارات مختلف و پیشبرد این مسائل برای ساخت بنا و الحاقات و دکور و مکان با گروه تولید است و آن گروه همه این کارها را انجام می‌دهد و کارگردان یک نفر از این گروه است و طرحی را که می‌خواهد مطرح می‌کند و درباره آن نظر می‌دهد. امیدوارم با ساخت این سریال، ذره‌ای از تاریخ و فرهنگ مردم شیراز و معماری شگفت‌انگیز این شهر را معرفی کنیم. شیراز شهر جهانی است و همه مردم دنیا آن را می‌شناسند، ولی با تخت‌جمشید. آن‌ها وارد خانه‌های شیراز نشده‌اند، با آن معماری شگفت‌انگیزِ تو در تو، با آن ظرافت و نقاشی‌های عجیب و غریب (آشنا نشده‌اند). امیدوارم با ساخت این سریال گوشه‌ای از این معماری شگفت‌انگیز را در کار داشته باشیم و همچنین آداب و رسوم و فرهنگ را، ولی به همدلی و کمک همه مردم نیاز داریم.
