در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
شناسایی حیاط محل زندگی نئاندرتال‌ها در باوه‌یوان
سرپرست فصل چهارم کاوش در مجموعه غار و پناهگاه صخره‌ای باوه‌یوان از شناسایی فضایی حیاط مانند با استفاده از سیستم فتوگرامتری خبر داد که نئاندرتال‌ها تمایل داشتند در آن بخش زندگی کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، فصل چهارم کاوش در مجموعه غار و پناهگاه صخره‌ای باوه‌یوان که به منظور تعیین عرصه و حریم این مکان در راستای پروژه ردیابی گذار از پارینه‌سنگی میانی به نوین در غرب زاگرس میانی در استان کرمانشاه در جریان بود، به پایان رسید.
سامان حیدری گوران (یکی از سرپرست‌های فصل چهارم کاوش در مجموعه غار و پناهگاه صخره‌ای باوه‌یوان) گفت: در این فصل از کاوش، گمانه‌زنی به معنای تعیین عرصه و حریم انجام دادیم. خوشبختانه ۱۲ گمانه انجام شده به گونه‌ای طراحی شده بود که توانستیم اطلاعات باارزشی دررابطه با محیط زمین‌شناسی و اقلیمی اطراف این محوطه بدست آوریم. این اطلاعات از دوره پارینه سنگی میانی تا فراپارینه سنگی یعنی حدود ۵۰ هزار تا ۱۲ هزار سال پیش را دربرمی‌گیرد. این گمانه‌زنی‌ها سبب شد تا درک بهتری درخصوص شرایط اقلیمی و محیط زیست این منطقه بدست آوریم. با این درک درست‌تر بهتر می‌توانیم تصمیم بگیریم که در کدام بخش‌ها کار کنیم و چقدر گمانه‌زنی‌ها را عمیق کنیم و قطعا لایه‌نگاری درست‌تری خواهیم داشت. ضمن آنکه فهم و درک بهتری نسبت به این منطقه بدست آوردیم.
او ادامه داد: علاوه بر تعیین عرصه و حریم و مستندنگاری این مکان، با استفاده از سیستم فتوگرامتری کوه باوه یوان، تصویر خوب‌تر از این پناهگاه صخره‌ای داریم و متوجه شدیم که نئاندرتال‌ها در کدام بخش این صخره بیشتر تمایل داشتند که زندگی کنند و به کار شکار و امور زندگی خود بپردازند. این جزییات در نقشه برداری فتوگرامتری برای ما روشن‌تر شده است.
حیدری گوران درخصوص ویژگی‌های بخشی که توسط نقشه‌برداری فتوگرامتری به عنوان مکانی نشان داده شده که نئاندرتال‌ها تمایل داشتند در آن زندگی کنند، گفت: به نظر می‌رسد، پناهگاه صخره‌ای باوه‌یوان در بخشی که نئاندرتال‌ها بیشتر می‌زیستند یک حصار طبیعی بوده است. این حصار در اثر سقوط صخره‌ها و سنگ‌های بزرگ از دیواره به صورت طبیعی بوجود آمده بود که می‌توانست نئاندرتال‌ها را از شکارچیانی مانند حیوانات وحشی حفظ می‌کرد.
به گفته این باستان‌شناس، نئاندرتال‌ها به صورت اجتماعی و خانوادگی زندگی می‌کردند و در پناهگاه صخره‌ای باوه‌یوان از باد و بوران و عوامل طبیعی در امان بودند. این حیاط طبیعی و فضای نسبتا بسته‌ای که توانستیم شناسایی کنیم مکان زندگی این نئاندرتال‌ها بود. در گذشته نیز فضای کوهستانی منطقه همانگونه بوده که اکنون هست.
در فصول پیشین علاوه بر کشف یک دندان شیری انسان نئاندرتال با قدمت ۴۲ هزار سال، لایه‌های باستانی همراه با داده‌های فرهنگی از سه دوران پارینه‌سنگی میانی، نوین و فراپارینه‌سنگی شناسایی شده است.
حیدری گوران ادامه داد: پس از تعیین عرصه و حریم منطقه، پرونده آماده شده و می‌توان گفت عرصه و حریم باوه‌یوان در گستره طول ۲۶۰ متر و عرض‌های ۳۰ تا ۵۰ متر مشخص و مدون شده است تا از تعرضات آینده در امان باقی بماند.
