انتقاد رامین بهنا از نحوه پذیرش هنرجو در هنرستان موسیقی

به گزارش ایلنا، رامین بهنا (نوازنده پیانو و سرپرست گروه بهنا) با انتقاد از نحوه پذیرش هنرجویان در هنرستان موسیقی دختران گفت: ورودی هنرستان موسیقی از سالیان گذشته در هر مقطعی به این صورت بود که هنرجویان باید تئوری، سلفژ و ساز زدن را امتحان می‌دادند و معدلی از این سه ماده که هر کدام در جای خود بسیار مهم است نمره ورودی را تعیین می‌کرد و صد البته استعداد و خلاقیت هم برای اساتید امتحان گیرنده بسیار مهم بود. الان که وارد سایت هنرستان می‌شویم می‌توانیم در هر مقطع اطلاعاتی در مورد این مواد امتحانی دریافت کنیم که تا چه سطحی در هر ماده از افراد امتحان می‌گیرند ولی موقع پیش ثبت نام به شما خواهند گفت که هنرجو اول باید امتحان تئوری و سلفژ را قبول شود وگرنه نمی‌تواند امتحان ساز بدهد! که در ورودی مقطع هفتم این قانون را گذاشتند. 

این هنرمند افزود: این قانون را چه کسی وضع کرده است؟ یعنی ساز زدن یک بچه اصلاً مهم نیست؟ به عنوان مثال یک بچه‌ای بسیار خوب تار می‌زند و استعداد دارد ولی در سلفژ و تئوری ضعیف است پس تکلیف این هنرجو چیست؟ مگه ما چند تا هنرستان توی مملکت داریم؟ اگر یک بچه‌ای از شهرستان بیاید و خیلی در ساز سنتور، ویولن و …. استعداد داشته باشد و از نظر تئوری ضعیف باشد چه؟ آن‌ها خیلی راحت می‌گویند باید یک میلیون و دویست هزار تومان پول بدهد که در کلاس‌های تئوری و سلفژ آنلاین و دو جلسه حضوری به مدت دو هفته شرکت کند تا یاد بگیرد. پس از پرداخت هزینه به شما خوشامد گفته می‌شود و در یک گروه واتس آپ عضو می‌شوند که همه داوطلبان در آن هستند و بعد گروه‌بندی و تشکیل کلاس و در پایان هر هفته هم یک کلاس حضوری است که در آخرین جلسه آن استاد محترم سلفژ از بچه‌ها می‌پرسد من کدام‌های شما رو از قبل می‌شناسم و عده‌ای هم دستشون رو بالا می‌برند! 

این نوازنده پیانو تاکید کرد: قشنگترین قسمت نحوه اعلام نتایج است که در نهایت احترام بدون هیچ توضیحی کسانیکه قبول نشدند را از گروه حذف می‌کنند و آرزوی موفقیت و تمام می‌شود. حالا به مرحله بعد می‌رویم یعنی بعد از مرحله اول و قبول شده‌ها که تعداد بسیاری از آن‌ها نوازنده ویولن و یا پیانو هستند و بعد بقیه سازها که بعضی از آن‌ها شاید یک ماه از شروع ساز زدنشان گذشته است. جالب اینجا است که نمره‌ها و آمارها هم هر دفعه تغییر می‌کند. اگر هنرجو در ساز خود نمره بیاورد که هیچ وگرنه برایش ساز انتخاب می‌کنند که این خودش داستانی است. پدری به یکی از اعضای علمی هنرستان موسیقی دختران گفت خانم شما ساز فاگوت رو برای دخترم انتخاب کردین و من تحقیق کردم خیلی گران است و توان خرید آن را ندارم که خانم مدیر گفت پس بذارید کمانچه بزند! این همه قدرت در استعدادیابی واقعاً بی‌نظیر است و همه باید یک کف مرتب و تاجرانه برای این مدیریت والا بزنیم. همچنین تشکر ویژه دارم از هیأت محترم ژوری برای ساز پیانو که سه الی چهار نفر ژوری می‌نشینند که فقط دو نفر را انتخاب کنند و بعد می‌گویند استاد نداریم! پس شما سه نفر چه کاری انجام می‌دهید؟ چطور ویولن با سه نفر ژوری شش نفر هنرجو انتخاب می‌کند و شما فقط دو نفر را انتخاب می‌کنید؟ 

و در نهایت پشت در هنرستان نوجوانانی با استعداد و قوی در ساز را می‌بینیم که به پهنای صورت اشک می‌ریزند و گناهشان این بوده که استاد آن‌ها را نمی‌شناخته و یا سفارش نشده‌اند. آیا این همان هنرستانی است که روان شاد استاد دهلوی مدیریت می‌کرد و از آن رهبری ها، علیزاده ها، اطرایی‌ها و بعدها کیارس ها، جعفری ها، شریفی‌ها و …. بیرون آمدند و ارکستر و هنرستان و هشتاد درصد موسیقی این مملکت رو پوشش دادند این همان هنرستان است؟ 

وی در پایان گفت: وزارت محترم آموزش و پرورش و ارشاد اصلاً نظارتی به هنرستان‌ها دارد؟ اصلاً چطور است هنرستان هم غیر انتفاعی باشد تا مثل یکسری از مدارس غیر انتفاعی هنرجو با «قدرت خرید» انتخاب شود!