کیوان مهرگان:
اکوسیستم سینمای مستند در ایران اجازه بلندپروازی به مستندساز نمی‌دهد
کیوان مهرگان مستندساز از ویژگی‌های فیلم مستند «کودتای ۵۳» و مستندسازی در سینمای ایران گفت.
کیوان مهرگان در گفتگو با خبرنگار ایلنا، فیلم مستند «کودتای ۵۳» را مستندی درباره یک اتفاق تاریخی-سیاسی دانست و گفت: مستندهای درخشانی در سینمای ایران داریم و مستندسازان با دستان خالی و بودجه‌های اندک فیلم می‌سازند، اما اکوسیستم سینمای مستند در ایران تاکنون به مستندساز اجازه بلندپروازی‌های بزرگ را نمی‌داده است. «کودتای ۵۳» از فضایی بزرگ‌تر می‌آید و با ورود والتر مرچ تدوینگر فیلم اتفاقی مهم در سینمای مستند رقم می‌زند. این مستند راهی را فراهم کرده که اگر مستندسازان ایرانی بخواهند بلندپروازی‌هایی داشته باشند، این امکان برایشان فراهم باشد.
وی با اشاره به حرفه‌ای بودن ساختار فیلم مستند «کودتای ۵۳» اظهار کرد: در سینمای مستند ایران کمتر با فیلم‌های کارآگاهی روبرو بوده‌ایم. «کودتای ۵۳» فیلمی هیجان‌انگیز، قصه‌دار و کارآگاهی است.
این مستندساز ادامه داد: این فیلم با پروسه ۱۰ ساله‌ای که برای ساخت طی کرده است، به این نکته اشاره دارد که فیلم مستند زودپز نیست که فروردین ماه ایده‌پردازی کنید، اردیبهشت کلید بزنید و آذرماه در جشنواره سینماحقیقت نمایش دهید. ساخت فیلم مستند بسیار سخت است.
کارگردان مستند «سیاوش در آتش» با تاکید بر اینکه بسیاری از نخبگان ایران، فعالان سیاسی و تاثیرگذاران جامعه قطعا این فیلم را دیده‌اند، تصریح کرد: جریان‌های سیاسی که درگیر کودتای ۲۸ مرداد هستند قرائتی یکسان درباره این اتفاق ندارند و کارگردان با فیلمش لایه‌های جدیدی از آنچه تا به حال تاریخ به ما گفته است، بازمی‌کند. در این فیلم متوجه می‌شویم که کودتای ۲۸ مرداد بسیار پیچیده‌تر از چیزی است که ما فکر می‌کنیم. استقبال مخاطبان از «کودتای ۵۳» نشان داد جامعه نسبت به تلاش مستندساز بی‌تفاوت نیست.
وی ادامه داد: در آن بخش از فیلم که یکی از طراحان کودتا می‌گوید «ما تصمیم گرفته بودیم مصدق را برانداز کنیم. مسئله مذاکره و نفت نبود مسئله سقوط مصدق بود» با عصاره‌ای از نگاه غرب به دولت‌های ملی و دموکراتیک در ایران روبرو هستیم. تا زمانی که سازمان‌های جاسوسی مانند موساد و سی آی‌ای سر ستیز با ایران داشته باشند، دولت ملی و دموکراتیک در ایران شکل نمی‌گیرد و البته بزرگترین نکته‌ای که فیلم مستند «کودتای ۵۳» به ما یادآوری می‌کند این است که از خوشبینی به دولت‌های غربی دست برداریم؛ چون آن‌ها دلسوز ما نیستند.
کارگردان مستند «قاب‌ها» در پایان بیان کرد: جا دارد از مردم درخواست کنم تنها یک بار برای همیشه فیلم را ببینند و با خودشان نیم ساعت پس از تماشای فیلم خلوت کنند، به هر نتیجه‌ای که برسند مبارک است، چون این فیلم برای همین ساخته شده که فکر ما را برانگیزد و به پرسش‌های ما پاسخ دهد.
