بررسی اقدامات ادارهکل هنرهای نمایشی در دوره کرونا، موضوع ویژه رادیونوفل/ هنرمندان تئاتر و مسئولان دولتی نباید رودرروی هم قرار بگیرند
در پنجمین برنامۀ دراماتیک «رادیونوفل» که هر شنبه به شکل زنده از «عمارت نوفلشاتو» پخش میشود، موضوع «بررسی اقدامات ادارهکل هنرهای نمایشی جهت حمایت از بخش خصوصی» به بحث و گفتوگو گذاشته شد.
به گزارش ایلنا، در پنجمین برنامۀ دراماتیک «رادیونوفل» که هر شنبه به شکل زنده از «عمارت نوفلشاتو» پخش میشود، موضوع «بررسی اقدامات ادارهکل هنرهای نمایشی جهت حمایت از بخش خصوصی» به بحث و گفتوگو گذاشته شد.
در این برنامه که اجرای آن را علی جعفری به عهده دارد، محسن حسنزاده، مدیر روابط عمومی ادارهکل هنرهای نمایشی، شاهین چگینی عضو هیئت مدیره انجمن صنفی تماشاخانههای ایران و امید طاهری بهعنوان نویسنده، منتقد و کارشناس تئاتر حضور داشتند.
«امید طاهری» در این برنامه، نوع برخورد با تئاتر خصوصی را از پایه و اساس اشتباه خواند و گفت: از تئاتر خصوصی همانند تئاتر دولتی باید حمایت شود زیرا تئاتر خصوصی به معنی حقیقی وجود ندارد. نباید با عنوان خصوصی بودن آن را به حال خود گذاشت. زیرا از تئاتر خصوصی این انتظار میرود تا رو پای خود بایستد در حالی که یک صنف نوپاست.
او همچنین خاطرنشان کرد: تئاتر خصوصی هنوز عنوان تعریف شده و شفافی نیست. در غرب هم منظور از تئاتر خصوصی، اغلب تئاتری هست که استقلال اندیشه، فرم و محتوا دارد و معمولا آلترناتیو جریان مسلط تئاتر است. در واقع هیچ جای دنیا تئاتر خصوصی را با منظور تئاتری که استقلال مالی داشته باشد و نیازمند منابع و حمایتهای دولتی نباشد به کار نمیبرند. برای همین در سالهای اخیر بین نهاد دولتی و تماشاخانهداران خصوصی، تفاهم و ارتباط روشن و قاعدهمندی به وجود نیامده. دولت در تلاش است به بهانه خصوصیسازی از حمایت بخش بزرگی از تئاتر شانه خالی کند ولی ما بارها گفتهایم که امر فرهنگی را نباید با قواعد و الگوهای بازاری و تجاری محکوم به استقلال مالی کرد که در نهایت ابتذال به دنبال دارد.
در ادامه، «شاهین چگینی» به عنوان نماینده و عضو هیئت مدیره صنف تماشاخانههای خصوصی ایران و «محسن حسنزاده» مدیر روابط عمومی ادارهکل هنرهای نمایشی در برنامه حاضر شدند و درباره عدم پرداخت کمک هزینه به هنرمندان و سالنهای خصوصی در دوره کرونا و همچنین ادعای تلاش دولت برای از بین بردن تئاتر، بحث و گفتگو کردند.
شاهین چگینی با طرح انتقادی که پیش از این در فضای مجازی خطاب به دولت مطرح کرده و بهانه این گفتگوی دو سویه نیز شده بود، تاکید کرد: امسال نیز مانند سال گذشته، وعدههای دولت برای حمایت از تئاتر محقق نخواهد شد؛ کما اینکه در این مدت بهجای رسیدگی به مشکلات و تسهیل روند آن برای هنرمندان و سالنهای خصوصی، شاهد مانعتراشیهای بسیاری بودیم؛ موانعی مانند مراجعه و ثبتنام اینترنتی در چند سایت مختلف برای دریافت تسهیلات، عدم پاسخگویی مناسب و در نهایت سردرگمی سالنهای خصوصی برای دریافت کمک هزینه که بودجه آن تصویب شده است.
محسن حسنزاده هم در پاسخ، ابتدا به پست اینستاگرامی چگینی در روزهای اخیر اشاره کرد و گفت: آنچه آقای چگینی در پست خود عنوان کرده در واقع افترا و تهمت است؛ زیرا در آن پست نه انتقاد، بلکه صراحتا عنوان شد که دولت (ادارهکل هنرهای نمایشی) در راستادی از بین بردن تئاتر تلاش کرده است. طرح چنین اتهامی از منظر من، یک خیانت محسوب میشود. زیرا ما برای این حضور داریم تا مشکلات را رفع کنیم و در همین راستا رایزنیهای مختلفی هم انجام شده است.
حسنزاده در خصوص کمک هزینههای تخصیص یافته به تماشاخانههای خصوصی یادآور شد: در حال حاضر این تسهیلات، از صندوق کارآفرینی امید پرداخت میشود و رابط بین ادارهکل هنرهای نمایشی و صندوق کارآفرینی امید، صندوق اعتباری هنر است. تمامی موارد در این راستا انجام شده و این ارتباط باید بین این دو اداره شکل بگیرد.
امید طاهری هم در ادامه مطرح کرد: تاریخ ما متاسفانه یک تاریخ تکه تکه و چندپاره است. به همین دلیل نمیتوان بررسی کاملی، با یک نگاه پیوسته داشت و یک بازه زمانی اثرگذار در وضعیت کنونی را مطرح و بررسی کرد. برای بررسی عملکرد ادارهکل هنرهای نمایشی در سالهای ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ باید به زمانی که آقای آشنا به سمت مدیریت این ادارهکل انتخاب شدند بازگردیم. اما متاسفانه نفراتی که قبل از ایشان در سمت مدیریت بودند دیگر مسائل مربوط به نفرات قبلی را قبول نمیکنند و همینها مشکلات را چندین برابر میکند.
در ادامه برنامه و در همین منظر، موارد متفاوتی از نقطه نظرات مهمانها و کارشناسان برنامه مطرح شد و در نهایت این گفتگو هر دو طرف به این نتیجه رسیدند که باید در کنار هم به صورت مشترک عمل کنند تا درخواست مطالبات به نتیجه بیانجامد.
علی جعفری هم در پایانبندی این برنامه از رادیونوفل با اشاره به درسهایی که از این برنامه گرفته است، گفت: هیچچیز جای گفتگو را نمیگیرد؛ وقتی دو طرف بیش از امتداد سوءتفاهم، بر اصل گفتگو میکوشند قطعا نتیجه قابل قبولتر از اصرار بر تکرار سوءتفاهمهاست. خانواده تئاتر و ادارهکل هنرهای نمایشی دو سوی یک مخاصمه نیستند، شرایط تحمیلی کرونا اگرچه همه ما را در شرایط بسیار سختی قرار داده است، اما پذیرش این نکته که فعالان و هنرمندان تئاتر و مسئولان دولتی تئاتر نباید رودرروی هم قرار بگیرند میتواند منجر به پیگیری و احتمالا به نتیجه رسیدن مطالبات صنفی تئاتر شود.