بهشتی‌پور مطرح کرد؛
درباره ادعای دروغینی که مرتب تکرار می‌شود؛ مجلس ظرف ۲۰ دقیقه برجام را تصویب کرد
تحلیلگر مسائل سیاست خارجی طی یادداشتی به ادعای تصویب ۲۰ دقیقه‌ای برجام در مجلس پرداخت.
به گزارش ایلنا، متن یادداشت حسن بهشتی پور به شرح ذیل است:
درباره ادعای دروغینی که مرتب تکرار می شود
«مجلس ظرف ۲۰ دقیقه برجام را تصویب کرد»
در سالهای اخیر پس از برجام به دلیل اینکه این ماجرا به بهانه‌ای برای بهره برداری های جناحی و گروهی تبدیل شد. یک ادعا مرتبا تکرار می شود، برای ارزیابی دقیق این ادعا لازم است ما به متن مصوبه مجلس دقت کنیم :
۱- قانونی که مجلس محترم در ۲۱ مهر ماه ۱۳۹۴ بصورت یک ماده واحده شامل ۹ بند و ۲ تبصره با ۱۶۱ رأی موافق، ۵۹ رأی مخالف و ۱۳ رأی ممتنع از مجموع ۲۵۰ نماینده حاضر تصویب کرد. به هیچ وجه تصویب برجام نبود بلکه دقیقا یک طرح هوشمندانه ارائه شده از سوی کمیسیون سیاست خارجی مجلس بود که خود نمایندگان آن را طراحی کرده بودند. یعنی لایحه دولت نبود و در ضمن مهمتر از آن ، این طرح هیچ اشاره ای به تصویب متن برجام ندارد . بلکه نکات اساسی و مهمی را که دولت باید در اجرای برجام به آنها توجه کند و به مورد اجرا بگذارد یادآور می شود.
۲- درواقع نمایندگان مجلس نهم که ترکیبی از نمایندگان اصول گرا و اصلاح طلب و مستقل ها بودند با عنایت به اینکه نباید متن برجام را قبل از اجرای طرف مقابل به تائید نهایی برسانند تا دست آنها برای انجام اصلاحات بعدی باز باشد و همچنین به گردن نگرفتن مسئولیت تاریخی این تصمیم مهم و سرنوشت ساز، راه حل میانه را در پیش گرفتند زیرا می دانستند متن برجام جلسه‌ی ۶۳۴ مورخ ۱۹/۵/۹۴ به تائید شورای عالی امنیت ملی رسیده است بنابراین برای آنکه تا دی ماه بعد (دی ماه ۱۳۹۴) که قرار بود زمان اجرای تعهدات ایران و طرف مقابل باشد تعهدی را مجلس نپذیرد که از لحاظ بین المللی نیز ممکن بود مسئولیت آور باشد ، از تصویب متن برجام خردمندانه خوداری کرد و صرفا نکات مهمی را که دولت باید در نظر بگیرد در قانون مورد تاکید قرار داد.
۳- از نظر بررسی کارشناسی و دقیق متن برجام نیز مجلس به هیچ وجه کوتاهی نکرد بلکه برعکس کمیسیون ویژه ای از طرف نمایندگان مجلس به ریاست علیرضا زاکانی تشکیل شد تا این متن نیز مورد مداقه قرار گرفته و از ابعاد مختلف حقوقی ،فنی ، سیاسی ، امنیتی ، نظامی و اقتصادی بررسی شود . در واقع مجلس بجای آنکه ساعت ها وقت همه نمایندگان را برای این کار مهم بگیرد با رای آنها این وظیفه را به کمیسیونی مورد اعتماد اکثریت مجلس محول کرد که نتایج گزارش آن در اختیار عموم مردم گذاشته شد. در بند یک گزارش که آقای زاکانی نماینده اصولگرای مجلس آن را تهیه و به تصویب اعضای کمیسیون به عنوان جمع بندی نهایی جلسات کارشناسی رساند آمده است:
« طی بیش از۴۰ روز با برگزاری جلسات متعدد با تیمهای مذاکره کننده هسته‌ای، مقامهای مسؤول عالی‌رتبه کشوری و لشگری، استادان دانشگاه و کارشناسان مختلف، به بررسی متن نهائی‌شده مذاکرات تحت عنوان برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) میان ایران و گروه ۱+۵ و قطعنامه ۲۲۳۱ پرداخت. این کمیسیون توفیق یافت ۱۷۰ ساعت جلسه کاری داشته باشد که ۵۶ ساعت آن با مسؤولان تیم مذاکره‌کننده وزارت امور خارجه و سازمان انرژی اتمی، تأییدکنندگان و نقادان مرتبط و متخصصین و اندیشمندان کشور و ۵۰ ساعت نشست اعضای کمیسیون و ۹ ساعت جلسات هیأت رئیسه بود؛ ۱۵ جلسه کمیته¬های تخصصی خود را به میزان ۳۲ ساعت با وقت¬گذاری مناسب برای جلسات متعدد با کارشناسان ومتخصصین امر و بررسی اسناد و نتایج آنها تشکیل دهد؛ ۲۳ ساعت بازدید میدانی از سایتهای غنی‌سازی شهید علی‌محمدی در فردو و شهید احمدی روشن در نطنز و راکتور تحقیقاتی و کارخانه تولید آب سنگین اراک داشته باشد وجلسات کارشناسی با عزیزان فعال ومسؤولان آنها در کنار بررسی کارهای انجام‌شده توسط سایرمجموعه‌های مسؤول و تخصصی در کشور برگزار نماید.»
بنابراین مشاهده می‌کنید بعد از همه بحث های کارشناسی و با در نظر گرفتن طرح هوشمندانه ای که کمیسیون سیاست خارجی مجلس با در نظرگرفتن همه ابعاد حقوقی، فنی و سیاسی موضوع رای گیری مجلس محترم در مورد جزئیات برجام نبود زیرا خود مجلس این وظیفه قانونی را به کمیسیون محول کرده بود علاوه بر آن طرح تصویبی که به قانون تبدیل شد متن برجام را تائید نمی کرد بلکه دستورالعمل اجرایی ان را برای دولت تعیین کرد. برای این طرح با توجه به نظرات مخالفان و موافقان که ساعتها در کمیسیون اعلام کرده بودند دیگر نیازی نبود که بیشتر این وقت گذاشته شود.
آنچه که نمایندگان مخالف مورد انتظارشان بود صحنه علنی مجلس به صحنه مجادله بین موافقان و مخالفان تبدیل شود و بازهم روزها و ساعتها در صحن مجلس در مورد متنی بحث شود که پیش از آن بحث های کارشناسی در باره آن شده بود. کاری که رئیس وقت مجلس آقای علی لاریجانی انجام داد دقیقا جلوگیری از اتلاف وقت در مورد موضوعی بود که قبلا هر نماینده که مایل بود نظرات کارشناسی خود را در کمیسیون مطرح کرده بود.
