بیماران مبتلا به اختلال بدشکلی بدن اختلال افسردگی را تجربه کردهاند
شایعترین سن بیماری از سنین نوجوانی(۱۵تا۳۰سالگی) است و در زنان و افراد مجرد شایعتر است. بیماری اکثرا به همراه اختلالات روانی دیگر دیده میشود نظیر اختلال افسردگی اساسی دیده میشود.
ایلنا: ۹۰درصد بیماران مبتلا به اختلال بدشکلی بدن در طول عمر خود یک دوره اختلال افسردگی اساسی را تجربه میکنند.
به گزارش ایلنا، متخصص اعصاب و روان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی فسا گفت: اختلال بدشکلی بدن عبارت است از اشتغال ذهنی با یک نقص تخیلی در ظاهر بدن(نظیر بینی بدشکل) یا بزرگ انگاشتن یک نقص جزئی به طوریکه سبب نگرانی واضح یا اختلال در عملکرد شخصی، اجتماعی یا شغلی بیمارشود.
آروین هدایتی گفت: این بیماران بیشتر به متخصصین مختلف ازجمله پوست، داخلی یا جراحان پلاستیک مراجعه میکنند تا به روانپزشکان.
این متخصص اعصاب و روان اظهار داشت: شایعترین سن بیماری از سنین نوجوانی(۱۵تا۳۰سالگی) است و در زنان و افراد مجرد شایعتر است. بیماری اکثرا به همراه اختلالات روانی دیگر دیده میشود نظیر اختلال افسردگی اساسی دیده میشود.
وی افزود: ۹۰درصد بیماران مبتلا به اختلال بدشکلی بدن در طول عمر خود یک دوره اختلال افسردگی اساسی را تجربه میکنند، اختلال اضطرابی و حتیگاه همراه با اختلالات سایکوتیک را تجربه میکنند.
هدایتی گفت: علت دقیق این بیماری مشخص نیست؛ هرچند به نقش بالای نوروترانسمیترها و مسائل اجتماعی و فرهنگی در این بیماری اشاره شده است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی فسا بیان کرد: شایعترین اشتغال ذهنی این بیماران مربوط به نقایص صورت، بخصوص بینی میباشد و در طول یک دوره بیماری مناطق درگیر ممکن است از یک جا به جای دیگر تغییر مکان دهند.
هدایتی ادامه داد: هذیانهای انتساب، بیش از اندازه در مقابل آینه قرار گرفتن یا پرهیز از نگاه به سطوح باز تاباننده و تلاش در پنهان سازی نقصهای احتمالی با استفاده از آرایش یا لباس ازعلایم شایع این بیماری هستند.
وی بیان کرد: یک سوم این بیماران به علت ترس از مسخره شدن در اجتماع خانه نشین میشوند و یک پنجم بیماران نیز اقدام به خود کشی میکنند.
این پزشک گفت: شروع بیماری ممکن است تدریجی یا ناگهانی باشد. اگرچه در طول زمان ممکن است شدت علایم کم و زیاد شود در صورت عدم درمان یک بیماری مزمن بشمار میآید. درصورت وجود اختلال روانی همراه، ابتدا باید آن را درمان کرد.
وی بیان کرد: درمان از طریق جراحی برای رفع نقصهای ادعایی تقریبا بدون استثنا ناموفق است. داروهای ضدافسردگی حداقل در ۵۰درصد بیماران در کاهش علایم میتواند موثر باشد.