یک فعال صنفی:
ضعف خدمات، معلمان را از «بیمه طلایی» روی‌گردان کرده است
چکیده: «بسیاری از آزمایشگاه‌ها، مراکز درمانی، بهداشتی و تشخیصی طرف قرارداد این بیمه نیستند و اگر مرکزی درمانی با بیمهٔ طلایی قرارداد داشته باشد، روند اداری به گونه‌ای است که بیمه شده را نسبت به استفاده از خدمات منصرف می‌کند.»
یک فعال صنفی معلمان معتقد است افزایش ۲۵ درصدی حقوق معلمان در سال جاری که کمتر از نرخ واقعی تورم بوده است، نمی‌تواند کفاف هزینه‌های یک زندگی معمولی را بدهد و بسیاری از معلمان برای گذران زندگی‌شان ناچارند به شغل دوم روی آورده‌اند.
«شعبان محمدی» در این باره به ایلنا گفت: بودجه اختصاص یافته به افزایش حقوق کارمندان دولت در سال ۹۲ در حالی تصویب شد که نرخ تورم از سوی مرکز آمار ایران بیشتر از ۴۰ درصد اعلام شده بود.
وی ادامه داد: بدون شک معلمان در ایران به عنوان زیر مجموعهٔ طبقه‌ای تعریف می‌شوند که اگر نگوییم چندین مرتبه زیر خط فقر زندگی می‌کنند، نمی‌توان انکار کرد که در خوش بینانه‌‌ترین حالت روی خط فقر قرار دارند.
این فعال صنفی معلمان افزود: نگاهی اجمالی به شرایط اقتصادی جامعه ایران در سال‌های اخیر حاکی از وجود بحران‌های عمیق اقتصادی است که دامن‌‌گیر درصد قابل توجهی از جمعیت کشور شده، و اهمیت تأمین نیازهای معیشتی و اقتصادی را به منظور برخورداری از یک زندگی شایسته و انسانی پر رنگ‌تر از گذشته کرده است.
محمدی در ادامه با اشاره به بدهی‌های آموزش و پرورش به فرهنگیان که به رقم قابل توجهی رسیده است، بیان کرد: بعضی از مطالبات فرهنگیان در حوزه‌های تصحیح برگه، اضافه کاری اردیبهشت و خرداد ماه، حق مدیریتی نیروهای ستادی(مدیران و معاونان مدارس)، هزینه‌های خدمات درمانی(بیمهٔ طلایی) که همگی مربوط به سال تحصیلی گذشته است هنوز پرداخت نشده‌اند.
به گفته این فعال صنفی معلمان، حقوقی همچون کمک هزینهٔ ازدواج فرزندان و کفن و دفن والدین فرهنگیان نیز از دی ماه سال گذشته پرداخت نشده است.
این فعال صنفی معلمان در تشریح علت عدم استقبال فرهنگیان از خدمات بیمه طلایی تصریح کرد: بیمهٔ طلایی فرهگیان در ابتدا با استقبال نزدیک به یک میلیون معلم و فرهنگی مواجه شد اما استقبال فرهنگیان به مرور زمان و گذشت ۴ سال از اجرای این طرح بدلیل مشکلاتی که در ارائهٔ خدمات این بیمه گریبان‌گیر آن‌ها شده، کاهش یافته است.
وی افزود: عدم پرداخت بدهی ۳۰۰ میلیارد تومانی دولت به فرهنگیان در خصوص بیمهٔ طلایی بیانگر ضعف این طرح است. باید تاکید کرد علاوه بر بدهی دولت، نحوهٔ استفاده از بیمهٔ مذکور به خودی خود با موانع زیادی رو به رو است؛ بسیاری از آزمایشگاه‌ها، مراکز درمانی، بهداشتی و تشخیصی طرف قرارداد این بیمه نیستند و اگر یک مرکز درمانی با بیمهٔ طلایی قرارداد داشته باشد، روند اداری به گونه‌ای است که بیمه شده را نسبت به استفاده از خدمات منصرف می‌کند.
محمدی در ادامه بیان کرد: عدم پذیرش این بیمه از سوی اکثر مراکز درمانی باعثتنزل شأن معلمان شده است. کم توجهی، عدم ارائهٔ خدمات مناسب و عدم پرداخت کل هزینه به بیمار باعثشده است که اکثر معلمان عطای استفاده از این بیمه را به لقایش ببخشند و هر ساله تعداد معلمانی که از این طرح انصراف می‌دهند بیشتر شود.
وی با بیان اینکه «میزان توجه و رسیدگی به نیروهای باز نشسته در هر جامعه‌ای بازتابی از میزان پیشرفت مدنیت و احترام به شأن وجودی انسان‌ها در آن جامعه است»، تصریح کرد: نیروهای بازنشسته در هر جامعه‌ای پربار‌ترین دوران سنی شان را به عنوان نیروهای مولد صرف کرده‌اند و انتظار می‌رود که در سال‌های پس از بازنشستگی از حداقل امکانات رفاهی، معیشتی و درمانی برخوردار باشند اما متأسفانه دغدغه‌های فرهنگیان پیش‌کسوت بعد از ۳۰ سال خدمت در آموزش و پرورش حول دریافت کمترین میزان حقوق با افزایش ناچیز چند درصدی و عدم برخورداری از بیمه ی درمانی مناسب می‌چرخد.
این فعال صنفی معلمان در پایان اظهار داشت: معلمان بازنشسته برای مدت زمان طولانی پیگیر حق برخورداری از بیمهٔ طلایی بودند، اما زمانی این خواسته محقق شد که تعهدات بیمهٔ طلایی تغییر کرد؛ به نحوی که آنان فقط برای خدمات بستری می‌توانند از بیمهٔ طلایی استفاده کنند، و سایر اقدامات کلینیکی از جمله آزمایش، عکسبرداری، سونوگرافی و… برای بازنشستگان مشمول خدمات بیمهٔ طلایی نمی‌شود.
