بی‌توجهی به صنعت دامداری، زخمی که هر روز عمیق‌تر می‌شود

به گزارش خبرنگار بازرگانی ایلنا، صنعت دامداری ایران، بار دیگر در آستانه بحرانی جدی قرار گرفته است. هشدارهای مکرر دامداران مبنی بر عدم صرفه اقتصادی تولید و ناچاری آنان به کشتار دام‌ها، زنگ خطری است که متاسفانه تاکنون به طور شایسته مورد توجه قرار نگرفته است.

نرخ‌گذاری دستوری؛ سرقت از تولیدکننده

یکی از مهم‌ترین مشکلات دامداران، بحث نرخ‌گذاری دستوری شیر است. تولیدکنندگان معتقدند قیمت‌های تعیین شده، نه تنها صرفه اقتصادی ندارد، بلکه نوعی «سرقت اقتصادی» از آنان نیز محسوب می‌شود. در شرایطی که هزینه‌های تولید به طور مداوم در حال افزایش است، تثبیت یا تعیین قیمت‌های پایین‌تر از نرخ واقعی، عملا تولیدکنندگان را به سوی ورشکستگی سوق می‌دهد.

چگونه می‌توان انتظار داشت تولیدکنندگان با این شرایط، به تولید ادامه دهند و نیاز کشور به شیر و لبنیات را تامین کنند؟ آیا سیاست‌گذاران به این موضوع توجه دارند که تداوم این روند، به نابودی صنعت دامداری و وابستگی هرچه بیشتر به واردات منجر خواهد شد؟

تبعیض در حمایت

علاوه بر این، تبعیض در حمایت از شرکت‌های دولتی و خصوصی، یکی دیگر از موضوعات مهم است. در حالی که شرکت‌های دولتی از حمایت‌های مالی و تسهیلات دولت برخوردارند، شرکت‌های خصوصی با مشکلات عدیده‌ای مواجه‌اند و بانک‌ها و موسسات مالی، سخت‌گیری‌های بی‌موردی را برای ارائه تسهیلات به بخش خصوصی اعمال می‌کنند، در حالی که برخی از شرکت‌های دولتی با وجود داشتن تمام ضمانت‌های لازم، همچنان با عدم حمایت مواجه هستند.

عدم حمایت از شرکت‌های ذکر شده، می‌تواند طیف وسیعی از تبعات منفی را در پی داشته باشد که نه تنها به خود شرکت‌ها، بلکه به اقتصاد ملی و جامعه نیز آسیب می‌زند. این تبعیض آشکار، چه پیامی برای تولیدکنندگان بخش خصوصی دارد؟ آیا دولت قصد دارد با این سیاست‌ها، بخش خصوصی را از صحنه تولید حذف کند و تنها به شرکت‌های دولتی اکتفاء کند؟

خودتحریمی کمرشکن‌تر از تحریم‌های خارجی

نکته قابل توجه دیگر، وجود «تحریم‌های داخلی» است که به مراتب سخت‌تر از تحریم‌های خارجی عمل می‌کنند. عدم حمایت از شرکت‌های تولیدی، بوروکراسی پیچیده اداری، قوانین و مقررات دست و پاگیر و موانع متعدد در مسیر تولید، از جمله مصادیق این تحریم‌های داخلی هستند.

به فرموده مقام معظم رهبری، گاهی خود تحریمی‌ها از تحریم‌های آمریکا هم سخت‌تر است. در شرایطی که شرکت‌های تولیدی با تمام مشکلات و موانع، به تولید و تامین نیاز کشور ادامه می‌دهند، چرا باید با بی‌مهری و عدم حمایت مواجه شوند؟

شرکت‌های تولیدی، با وجود تمامی مشکلات ناشی از تحریم‌های خارجی، توانسته‌اند سهم قابل توجهی در تولید و تامین نیاز کشور داشته باشند. چگونه می‌توان انتظار داشت این شرکت‌ها بدون حمایت دولت، به فعالیت خود ادامه دهند و در شرایط سخت اقتصادی، نیاز کشور به محصولات اساسی را تامین کنند؟

لزوم توجه جدی به صنعت دامداری

در پایان، لازم به ذکر است؛ بار دیگر بر اهمیت توجه جدی به صنعت دامداری تاکید شود. این صنعت، نقش حیاتی در تامین امنیت غذایی کشور دارد و بی‌توجهی به آن، می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد.

دولت و سیاست‌گذاران باید با اتخاذ تدابیر مناسب، از تولیدکنندگان حمایت کرده و موانع پیش روی آنان را برطرف کنند. نرخ‌گذاری‌های عادلانه، ارائه تسهیلات مناسب، کاهش بوروکراسی و حمایت از بخش خصوصی، از جمله اقداماتی است که می‌تواند به بهبود وضعیت صنعت دامداری و رونق تولید ملی کمک کند.

خبرگزاری کار ایران (ایلنا)، به عنوان رسانه‌ای که همواره مدافع حقوق تولیدکنندگان است، این موضوع را به طور جدی پیگیری خواهد کرد و تمام تلاش خود را برای انعکاس مشکلات و دغدغه‌های فعالان این عرصه به کار خواهد بست.