منیرالدین بیروتی با اشاره به جایزه‌ی کتاب سال:
به پنهان‌کاری عادت کرده‌ایم
طبیعی است که برگزارکنندگان این جوایز از این مخفی‌کاری‌ها به عنوان یک استراتژی استفاده کنند تا کسی نتواند در پایان کار، به آن‌ها ایرادی وارد کند.
ایلنا: منیرالدین بیروتی معتقد است: معرفی نکردن نام داوران و معیارهای داوری در جوایزی نظیر کتاب سال، یک اتفاق تکراری است که درواقع دست مسوولان این جایزه را در توجیه کردن و شانه‌خالی‌کردن از زیر بار سوال، باز می‌گذارد.
وی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا؛ در این‌باره گفت: دیگر برای ما جا افتاده و عادت کرده‌ایم که نباید از جوایز دولتی توقع شفافیت داشت. طبیعی است که برگزارکنندگان این جوایز از این مخفی‌کاری‌ها به عنوان یک استراتژی استفاده کنند تا کسی نتواند در پایان کار، به آن‌ها ایرادی وارد کند.
این نویسنده اضافه کرد: وقتی ما نه داوران را می‌شناسیم که بدانیم از کدام تفکر و خط فکری هستند، و نه چیزی از معیارهای داوری می‌دانیم، طبیعتا نمی‌توانیم درمورد رای هیات داوران این جایزه قضاوت دقیقی داشته باشیم. مثلا اگر بخواهیم دست روی رمانی بگذاریم و بگوییم به دلیل وجود فلان ویژگی، این رمان شایسته تقدیر شدن بوده، مسوولان جایزه به راحتی می‌توانند بگویند این ویژگی از معیارهای هیات داوران نبوده.
بیروتی خاطرنشان کرد: البته اینکه آثار ادبی در جایزه‌های دولتی نظیر کتاب سال نماینده‌ای ندارد، خود می‌تواند تعبیر دیگری باشد و آن تعبیر این است که مگر در سال‌های اخیر، ارشاد و اداره‌ی ممیزی اجازه داده است آثار جدی و تاثیر گذار منتشر شوند؟
وی گفت: متاسفانه سخت‌گیری‌ها و سانسورها در دوره‌های پیشین به افراط رسیده و باعثشده بسیاری از کتاب‌ها یا منتشر نشوند یا با جرح و تعدیل و از سر ناگزیریِ نویسنده به چاپ برسند. بنابراین اگرچه از معیارهای داوری و داوران این جایزه خبر نداریم اما همین که هیچ اثر ادبی در این جایزه مورد تقدیر قرار نگرفته، می‌تواند گواه روشنی باشد بر دوران سخت و افراطی سانسور و ممیزی.
