باستانی پاریزی مقابل هیچ قدرتی سر خم نکرد

مراسم بزرگداشت محمد ابراهیم باستانی پاریزی تاریخ نگار معاصر دوشنبه ۷مهر در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی با حضور حمید باستانی شیرازی، مهدی محقق، حجة‌الاسلام دعایی، حجة الاسلام حجتی کرمانی، حسین شهرستانی، احسان اشراقی، جمشید کیان‌فر، مصطفی امامی و حسین زندیه برگزار شد.

مهدی محقق(نویسنده واستاد دانشگاه) با اشاره به اینکه این بزرگداشت صدوسی و یکمین جلسه از تعظیم و تکریم بزرگان فرهنگ و ادب کشور است؛ گفت: مرحوم پاریزی برای همه کس شناخته شده است. او مورخ، استاد، طنزنویس و نویسنده بود و اطلاعات فراوانی داشت.

وی با اشاره به آشنایی‌اش با پاریزی در مجله دانشگاه گفت: پاریزی را از سال ۵۵ که مدیر مجله دانشگاه تهران بود، می‌شناختم. پاریزی همواره به یاد زادگاه خود کرمان بود. به شهرش علاقه‌ی فراوانی داشت، از آن صحبت می‌‌کرد و درباره‌ی آن کتاب‌های فراوانی نوشت.

حجة‌الاسلام حجتی کرمانی(مدرس و محقق) با خواندن شعری از باستانی پاریزی سخنان خود را آغاز کرد و گفت: طبع زیبا و تصویر دلفریبی در آثار این مرحوم است. کسانی که اهل ذوق، عشق و معرفت هستند به آن پی می‌برند.

این مدرس، محقق و چهره‌ی سیاسی در ادامه گفت: از سن ۱۰ سالگی او را می‌شناختم. آن استاد هم‌محلی ما در کرمان بود و پدر من را که آیین زرتشتی داشت و بسیار سخاوتمند بود را به اسلام دعوت کرد که پدرم پذیرفت و مسلمان شد.

حجة‌الاسلام دعایی(مدیرمسئول روزنامه‌ی اطلاعات) از نحوه‌ی آشنایی خود با ابراهیم باستانی سخن گفت.

وی با اشاره به این موضوع که مقاله‌ی باستانی را بدون اجازه در روزنامه‌ی خود چاپ کرده و با برخورد جدی از جانب باستانی پاریزی رو به رو شده؛ اظهار داشت: به دیدارشان رفتم و عذرخواهی کردم و از آن پس من پل ارتباطی ایشان با مسئولان بودم تا جایی که تمام مسائل ایشان فقط در روزنامه‌ی اطلاعات به چاپ می‌‌رسید.

دعایی ادامه داد: آن مرحوم شخصی باصفا، متواضع و بی‌ادعا بود و دربرابر هیچ حکومتی سر خم نکرد. او با گذشت بود و همه چیز را زیبا می‌دید و توجهی به مسائل مالی نداشت. پاریزی افتخاری برای همه‌ی ایرانیان و مسلمانان است.

در این نشست حسن زندیه؛ نامه‌ای از هیئت رئیسه‌ی دانشگاه تهران را قرائت کرد که در آن به این نکته اشاره شده بود که دانشگاه تهران به خود می‌بالد که میزبان باستانی پاریزی بوده.

حسین شهرستانی(عضو انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و استاد دانشگاه) با اشاره به این نکته که شعر نماد برجسته‌ی ادبیات ماست، گفت: ادبیات فارسی پنجره‌ای به دنیای ادبی جهان است و توانایی حل مسائل سنگین و خشک را دارد.

این استاد دانشگاه در ادامه گفت: بسیاری از مشکلات علوم مختلف را می‌توان با بیان شیوا و جذاب از بین برد. اگر مورخ و تاریخ نگار ادیب باشد می‌تواند اثری جاودانه خلق کند. تاریخ زندگانی ما در سیاست‌نامه، قابوس‌نامه و کیمیای سعادت خلاصه می‌شود.

وی اهمیت تاریخ بیهقی را در اطلاعات دقیق این اثر و دانش ادبی او دانست و بیان کرد: بیهقی به شیوه‌ی تداعی معانی عمل می‌کرد. باستانی پاریزی در تاریخ نگاری مصداق بیهقی است که ذوق و طنازی بیشتری دارد وحاشیه نگاری و تداعی معانی در کار او غوغا می‌کند.

وی ادامه داد: در خاطرات پاریزی صداقت و صمیمیت موج می‌زند ودر ۶۰ اثر ایشان «کرمان» محوریت دارد که این بسیار ارزشمند است و غیرت و تعصب والا و گوارای ایشان را نشان می‌دهد.

سپس اقدس کاظمی شعری در وصف باستانی پاریزی قرائت کرد.

احسان اشراقی(استاد دانشگاه تهران) با خواندن شعری دراماتیک سخنانش را آغاز کرد و گفت: از سال ۱۳۲۴(از سال اول دانشگاه) تا روزهای آخر همدم و هم‌نفس محمد باستانی پاریزی بودم و شاید هیچ کسی به اندازه‌ی من به ایشان نزدیک نبود. دریغا که تا روز آخر ندانستم که کیمیای سعادت رفیق بود، رفیق.

اشراقی از اتفاقات گذشته سخن گفت و ادامه داد: ما قبل از ساخت دانشگاه تهران هم‌کلاسی، هم‌خانه‌ای و دوست یکدیگر بودیم. او از کرمان و من از قزوین آمده بودم. در دانشسرای عالی تحصیل کردیم و دو لیسانس تعلیم وتربیت و تاریخ و جغرافیا را به طور هم زمان دریافت کردیم و از آنجا وارد یک رشته مشترک شدیم.

در پایان جلسه جمشید کیان‌فر و حمید باستانی پاریزی سخنان مختصری در وصف خصوصیات این تاریخ نگار بیان کردند و سپس لوح تقدیری از طرف انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به خانواده‌ی ایشان اهداء شد.