شوکت:
بدنامی سارقان گاه به پای کارگران ساختمانی نوشته می‌شود/ صدها هزار نفر در میادین دنبال کار می‌گردند/ شهرداری‌ها قدمی برای کارگران برنمی‌دارند
رئیس کانون سراسری انجمن‌های صنفی کارگران و استادکاران ساختمانی گفت: در کل کشور تنها کمتر از ۱۰ هزار نفر از کارگران ساختمانی در محل‌های مشخص مستقر شده‌اند و صدها هزار نفر هنوز در میادین به دنبال کار می‌گردند.
«اکبر شوکت» در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به معضلاتی که کارگران ساختمانی را تهدید می‌کند، گفت: ۲۰ درصد از کارگران ساختمانی یعنی حدود ۲۰۰ هزار نفر هنوز برای پیدا کردن کار در میادین می‌نشینند. از این تعداد تنها کمتر از ۱۰ هزار نفر از لحاظ مکان استقرار، سامان یافته‌اند.
وی با بیان اینکه در کل کشور بین ۱۰ تا ۱۵ ایستگاه برای استقرار کارگران ساختمانی وجود دارد، گفت: ۴ یا ۵ عدد از این ایستگاه‌ها در تهران قرار دارد. یک ایستگاه در اراک و یکی هم در شیراز وجود دارد.
رئیس کانون سراسری انجمن‌های صنفی کارگران و استادکاران ساختمانی در پاسخ به این پرسش که سرعت نصب این ایستگاه‌ها از سوی شهرداری‌های کشور چگونه است، گفت: کار بسیار کند انجام می‌شود و حتی می‌توان گفت کوچکترین کاری انجام نمی‌شود. شهرداری‌ها اراده‌ای برای انجام این کار ندارند.
وی با بیان اینکه انفعال شهرداری‌ها کارگران را در معرض حوادث، تله‌های فقر، نبود امنیت شغلی و آسیب‌های اجتماعی قرار داده است، افزود: ممکن است کارگران ساختمانی که به دنبال خودروی کارفرما می‌دوند، تصادف کنند و یا آسیب ببینند. در یک مورد کارگری که در حال تعقیب یک وانت و پرت کردن خود به داخل آن بود، تصادف کرد و جانش را از دست داد.
شوکت در پاسخ به این پرسش که آیا وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی آماری از اینگونه حوادث ارائه کرده است، گفت: این وزارتخانه هیچ آماری تا به حال منتشر نکرده است؛ اما از این موارد کم نداشته‌ایم.
وی با بیان اینکه ایستادن یا نشستن کارگران ساختمانی بر سر چهارراه‌ها یا دور میادین هم مبلمان شهری را زشت جلوه می‌دهد، گفت: از آن مهم‌تر کرامت انسانی است. متاسفانه با انفعال شهرداری‌ها کرامت انسانی کارگران ساختمانی زیرپا گذشته می‌شود.
رئیس کانون سراسری انجمن‌های صنفی کارگران و استادکاران ساختمانی با بیان اینکه برخی افراد مانند موادفروشان یا سارقان منازل در کنار کارگران ساختمانی دور میادین می‌نشینند، گفت: گاه سارقان در این پوشش وارد خانه‌ها می‌شوند و این در نهایت به ضرر کارگران ساختمانی تمام می‌شود و حیثیت آنها را لکه‌دار می کند. مواد فروش‌ها هم از این آشفته بازار سود می‌برند. سودجویی این دسته به پای کارگران نوشته می‌شود و کسی هم از کارگران اعاده حیثیت نمی‌کند.
دبیر خانه کارگر استان قم با بیان اینکه کارگران ساختمانی دنبال یک لقمه نان حلال هستند اما حرام‌خواری سارقان به پای کارگران ساختمانی نوشته می‌شود، گفت: بارها گفته‌ایم که از پیگیری ایجاد این ایستگاه‌ها هدفی جز سامان دادن به امنیت شغلی کارگران ساختمانی و صیانت از معیشت آنها نداریم؛ اما گوش شهرداری‌ها بدهکار نیست. اینکه کارگر ساختمانی کارت شناسایی داشته باشد و نامشان در سامانه نوبت‌دهی ثبت شده باشد، اقدام بسیار خوبی است؛ اما شهرداری می‌گوید: «پول نداریم!»
این عضو هیات امنای سازمان تامین اجتماعی با بیان اینکه اگر کارگران و استادکاران ساختمانی کار نکنند و ساخت و ساز به صورت ۱۰۰ درصد متوقف شود، شهرداری‌ها ضرر هنگفتی می‌بینند، گفت: بخش عمده‌‌ای از منابع شهرداری‌ها از محل عوارض پروانه‌های ساخت و ساز تامین می‌شود. با این حال کوچکترین قدمی برای کارگران برنمی‌دارند و اهمیتی به آنها نمی‌دهند.
وی افزود: منابع بیمه کردن کارگران ساختمانی از محل صدور پروانه‌های ساختمانی تامین می‌شود اما شهرداری‌ها از این بابت پولی به سازمان تامین اجتماعی پرداخت نمی‌کنند. سازمان تامین اجتماعی به زحمت می‌تواند از شهرداری‌ها ۵ درصد از منابع پیش‌بینی شده در قانون بیمه کارگران ساختمانی را وصول کند و این یعنی اهانت کامل به کارگران.
شوکت افزود: شهرداری‌ها در بسیاری از موارد پیش پای کارگران ساختمانی سنگ‌اندازی می‌کنند؛ چه در بحث بیمه و چه در بحث حوادث ناشی از کار و چه در بحث ساماندهی مشاغل شهری که کاملا از وظایف شهرداری‌هاست.
