حسین علیزاده:
فرهنگ ایران می‌تواند ظرفیت جهانی داشته باشد
نشست رسانه‌ای پروژه موسیقی «دستگاه‌های موسیقی ایران» ساخته حسین علیزاده روز شنبه سی و یکم شهریورماه در فرهنگسرای ارسباران تهران برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست خبری آلبوم دستگاه های ایرانی، اثر حسین علیزاده ظهر روز شنبه با حضور حسین علیزاده (آهنگساز) شهرام صارمی(مجری)، علی بوستان مدیر تولید، سیروس جمالی (شاعر)، آتوسا ارباب (نماینده انتشارات کارمان) در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
علی بوستان (مدیرتولید مجموعه دستگاه‌های موسیقی ایران) در این نشست گفت: این اثر حاصل دورهای کار فشرده است که حدود چهارسال طول کشیده است.
او افزود: تالیف این اثر از ۱۳۹۹ توسط استاد حسین علیزاده شروع شد و بعد از بستنن قرارداد با ناشر کار ادامه پیدا کرد. این در حالی است که نسخه صوتی این پروژه با همکاری چندین نوازنده معتبر اجرا شده است.
بوستان در ادامه گفت: ما در هر ماه، یک دستگاه موسیقی را تمرین و ضبط می‌کردیم و با توجه به اقتضائات کرونا و دیگر مسائل اجتماعی کار با تاخیراتی مواجه شد. بعد از پایان ضبط بود که تلاش کردیم وارد مرحله میکس و مسترینگ شویم. بعد از این پروسه بود که کارهای مربوط به نشر انجام شد.
بوستان گفت: پس از طی این روند و انجام کارهایی، تصمیم بر این شد اثر در قالب مجموعه واحد منتشر شود. البته غیر از نشر فیزیکی این مجموعه بنا داریم در بستر مجازی نیز این پروژه را پیش روی مخاطبان قرار دهیم. مراجع مکتوب این پروژه تحت وب هم توسط نشر کارمان انجام گرفته و دوستان با مراجعه به سامانه این منجموعه می‌توانند به این آثار دسترسی پیدا کنند.
اصالت پروژه، نوآوری، کیفیت بالای موسیقی شاخصه‌های مهم اثر
آتوسا ارباب (نماینده انتشارات کارمان) نیز گفت: درباره مجموعه «دستگاه‌های موسیقی ایران» گفت: اصالت پروژه، نوآوری، کیفیت بالای موسیقی و تاثیرگذاری ارزش‌های فراوان مجموعه دستگاه‌های موسیقی ایران بود که تلاش کردیم در راستای عمومی‌سازی هنر فاخر فضایی را فراهم سازیم تا در خدمت هنرمندانی چون حسین علیزاده باشیم. ما دوست داشتیم نمونه‌ای را در کسب و کارهای بخش خصوصی ایجاد کنیم که بتوانند حمایت بهتری از هنر فاخر و نه هنر زودبازه داشته باشند. در این زمینه هم تلاش کردیم طی این ۴۵ ماه در خدمت تیم تولید باشیم.
سیروس جمالی شاعر مجموعه هم گفت: مدتی پیش از شروع رسمی تولید پروژه حرف‌ها و گفت‌وگوهایی برای چارچوب این پروژه انجام شده بود.
او بیان کرد: تلاش کردم با روشی جدید و بهره‌گیری از گوشه‌های ردیف آن‌ها را در اشعار این پروژه پیاده‌سازی کنم.
صحبت‌های حسین علیزاده درباره پروژه
در ادامه برنامه حسین علیزاده آهنگساز و مدیر هنری پروژه «دستگاه‌های موسیقی ایران» در ادامه درباره اثرش توضیحاتی ارائه کرد. او در ابتدا به مقوله هویت پرداخت و گفت: وقتی از هویت صحبت می‌کنیم تلاشمان این است آن را جهانی کنیم.
علیزاده درباره روند تولید اثرش گفت: این پروژه در بدترین شرایط روزگار ما یعنی در دوران کرونا در ذهنم شکل گرفت و دیدم می‌توانیم بر اساس آنچه از خلاقیت و نبوغ هنرمندان نسل جوان ایران می‌شناسم کاری را برای تاریخ این سرزمین داشته باشیم. ما گنجینه بزرگی در ایران داریم و هر وقتی که در ایران چنین فرصتی وجود داشته باشد می‌توانیم کار کنیم. این پروژه در روزگار سخت کرونا در ذهنم شروع شد و چون خودم را هنرمندی می‌دانم که به ردیف موسیقی ایران مسلط است تلاش کردم این ریشه را در معاصر ارائه دهم.
وی ادامه داد: : تا زمانی که به این سرزمین و ریشه‌ای که داریم اعتبار ندهیم کار جلو نمی‌رود. ما در ایران برای یک فرهنگ جهانی صحبت می‌کنیم که آن را دست کم گرفتیم. در حالی که ایران با همه افت و خیزها یک خاطره جاودان در دنیا دارد و آن فرهنگ ایرانی است. شما قلم به دست دارید و ما با سیم‌های سازهایمان از فرهنگ پاسداری می‌کنیم. پاسداری از فرهنگ را هم می‌تواند به ابعاد منفی و مثبت تبدیل کرد.
وی در ادامه بیان کرد: اگر ریشه‌ها و تاریخ را بدون توجه به مفاهیم سیاسی مدنظر قرار دهیم، می‌بینیم که زندگی و زیست بشری در فرهنگ و هنر هویت ایرانی ماندگار شده؛ لذا فرهنگ ایران می‌تواند ظرفیت جهانی داشته باشد و بزرگان ادبیات هم چنین کاری کرده‌اند. بر این باورم خلاصه‌ای از جهان در ایران فرهنگی زندگی می‌کند.
علیزاده تاکید کرد: وقتی از ایران حرف می‌زنیم از فرهنگ و هنر سرزمینی حرف زده‌ایم که موسیقی حرف اول و آخر را می‌زند. متاسفم که هنوز خیلی‌ها متوجه موسیقی نشده‌اند.
این آهنگساز بیان کرد: اگر ریشه نداشته باشیم، کارمان تبدیل به حباب می‌شود.
علیزاده در ادامه گفت: کاش شرایط طوری باشد که برخی پشت درهای بسته برای هنرمندان تصمیم گیری نکنند. طی سال‌های اخیر ردیف‌های زیادی توسط ناشران به صورت زیرمیزی منتشر شده است ولی چه سر کلاس چه موقع ضبط، استاد فکر می‌کرده که شاگرد روبهروی او نشسته است. او فکر نمی‌کرد که شاید مخاطب هم می‌تواند روبهروی او باشد.
مبدع ساز سلانه در بخش دیگری از صحبتهایش گفت: درباره تصمیمات اشتباه در رابطه با ردیف قبلا مصاحبه‌هایی داشته‌ام بارها از کاستی‌های موجود در مراکز آموزشی حرف زده‌ام. به هر حال ردیف مسیری است که مردم با آن خیلی آشنایی ندارند و من هم به همین واسطه طراحی‌هایی را انجام دادم.تا به این واسطه ردیف را به مردم معرفی کنم. چنین آثاری تنها مردمی هم نیستند؛ بلکه یک آموزشی هم محسوب می‌شوند. با این حساب وقتی به موسیقی فکر می‌کنیم دشوار است که هم تعریف دانشگاهی و هم تعریف مردمی ارائه دهیم.
او گفت: من نمی‌توانستیم این مسیر را به طی کنیم و باید بگویم تیمی ۱۰۰ نفره همراهم من بود. سیروس جمالی تلاش خود را انجام داد تا با زبانی شاعرانه نوعی نقاشی را با زبان هنری به پروژه دستگاه‌های موسیقی ایران انتقال دهد.
او در پایان گفت: نسل فعلی از ما بسیار جلوتر هستند. باید خوشحال بود که در چنین شرایطی شاهد تولد و ظهور هنرمندانی هستند که این چنین در هنر خود توانمند هستند. من همواره به آینده امید دل بسته‌ام و امیدوارم این پروژه محصول همین امید باشد.
