یکی از داوران تئاتر خیابانی مریوان:
ضعف فرهنگی یکی از مشکلات اصلی کشور است
یکی از داوران نهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان از دولت خواست با حمایت از تئاتر خیابانی، ضعف فرهنگی موجود در کشور را که یکی از مشکلات اصلی کشور است برطرف کند.
یکی از داوران نهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان از دولت خواست با حمایت از تئاتر خیابانی، ضعف فرهنگی موجود در کشور را که یکی از مشکلات اصلی کشور است برطرف کند.
به گزارش ایلنا از کردستان، رضا حامدی خواه در جمع خبرنگاران رسانه های گروهی استان گفت: تئاتر خیابانی هیچگاه بی نیاز از حمایت نبوده است و دولت ها موظفند برای رشد و ارتقا فرهنگشان هزینه کنند و تئاتر خیابانی یکی از بخش های فرهنگی است که باید حمایت شود.
وی با تاکید بر اینکه دولت ها موظفند از فرهنگ و هنر حمایت کنند، افزود: کشور ما امروز برخلاف ادعای برخی ها که می گویند کشور مشکل اقتصادی دارد با ضعف فرهنگی روبرو است و باید فکری به حال فرهنگ شود.
حامدی خواه اظهار کرد: مشکل اقتصادی کشور براساس نوسانات دچار مشکل می شود و برطرف می شود اما برای ارتقا سطح فرهنگ جامعه باید برنامه داشته باشیم.
وی از تجمل گرایی به عنوان نشانه بی فرهنگی یاد کرد و گفت: گر قرار است فرهنگ ارتقا یابد نهادهایی مانند محیط زیست، ورزش و جوانان و شهرداری ها باید ردیف های بودجه ای برای حوزه فرهنگ در نظر بگیرند و در قالب اجراهای عمومی تئاتر به ارتقای سطح آگاهی مردم کمک نمایند.
حامدی خواه بر مشارکت جدی بخش خصوصی و خیرین در تقویت فرهنگ جامعه نیز تاکید کرد و گفت: برای برطرف کردن ضعف فرهنگی جامعه همه باید دست به دست هم بدهیم.
این مدرس تئاتر در ادامه سخنان خود به جایگاه تئاتر خیابانی در کشور نیز اشاره کرد و گفت: نمایش خیابانی در کشور ما رشد خیلی خوبی داشته و مورد استقبال خوب جامعه و هنرمندان قرار گرفته است و یکی از دلایل مهم آن نیز ایجاد ارتباط و تعامل بی واسطه با مردم است.
حامدی خواه با اشاره به اینکه ریشه تئاتر در کشور ما به گذشته های دور برمی گردد، افزود: در سال های نه چندان دور نمایش های آیینی در میان مردم بی واسطه در کوچه و خیابان اجرا می شد و مردم استقبال خوبی می کردند.
وی اظهار کرد: در زمینه عمرانی و ایجاد سالن در کشور و محیط های نمایشی عقب ماندگی زیادی داریم.
وی بزگترین ضعف تئاتر خیابانی را در آموزش دانست و گفت: اجراها به خوبی به ما نشان می دهد که این گروه ها در طول سال به امان خدا رها شده اند و هیچ برنامه ای مدونی نداشته است.
داور نهمین دوره جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان گفت: گروه ها فقط با دانش و تجربه شخصی و گروهی کار می کنند و اگر به این صورت باشد سال به سال تنها گروه ها در جشنواره از هم چیزهایی می آموزند اما از دانش روز از اساتید و افرادی که به صورت تخصصی کار کرده اند و بخصوص از اساتید دنیا غافل می شود.
حامدی خواه یکی از اتفاقات خوب این جشنواره را بین الملی بودن آن دانست و گفت: اما این بین المللی بودن باید به صورتی باشد که نیمی از کارها از کشورهای خارجی باشد و تنها به چند کار اکتفا نشود.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه نمایش خیابانی به این دلیل می گویند معترض است که یک نقد بی پرده اجتماعی است، گفت: اما متاسفانه برخی از گروه های ما با اخلاقیات قاطی می کنند یعنی فرض می کنند اگر مرزهای اخلاقی را بشکنند حرف هایی بزنند که در قاعده یک کشور و قانون نگنجد یک اعتراض است در حالیکه این اعتراض نیست و بی خلاقی است.
وی تمایل کشورهای صاحب سبک تئاتر جهت حضور در جشنواره مریوان را منوط به برنامه ریزی مناسب از سوی متولیان دانست و گفت: کشورهای صاحب سبک وقتی ببینند جشنواره های ما دارای یک برنامه اصولی است مشتاق حضور هستند و نمونه آن نمایش عروسکی است که در ایران برگزار می شود و به دلیل برنامه ریزی مناسب، کشورهای زیادی در آن شرکت می کنند.
حامدی خواه اظهار کرد: در جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان هم اگر برنامه مدونی وجود داشته باشد کمتر کشوری است که علاقمند نباشد به ایران بیاید.
به گفته وی باید بپذیریم در چند سال اخیر با تلاطم های شدیدی روبرو بودیم حتی گاهی به مرزی رفتیم که جشنواره را تعطیل کنیم.
وی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهاد کرد جدول جشنواره ها را مشخص کند و هزینه آنها را از دل هزینه جاری خارج کند و ردیف بودجه مستقلی برای آن در نظر بگیرد.
حامدی خواه در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه نمایش، بدون مخاطب و مردم اصلا مفهوم ندارد، تئاتر خیابانی را یک پدیده عمومی دانست و گفت: متاسفانه گروه های نمایش در کشور ما نگاهشان معطوف به جشنواره است و در طول سال منتظرند که مرکز هنرهای نمایشی کاری کند در حالی که تئاتر خیابانی بدون متولی و مرکز هم می تواند اجرا شود مثل گذشته که افرادی معرکه گیری می کردند و یا شاهنامه خوانی می کردند و از سوی کسی دستور نمی گرفتند.