علی خدایی:
آقای جعفرزاده چطور صدای بلند کارگران هپکو را نشنیدید؟!/ گوش آقایان برای شنیدن فرکانس صدای کارگران ساخته نشده!
علی خدایی در پاسخ به اظهارات نماینده مردم رشت می‌گوید: کارگران نه ساکت مانده‌اند و نه رضایت دارند؛ مشکل از خود آقایان است که صدای ما را نشنیده‌اند!
به گزارش خبرنگار ایلنا، غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی (نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی) در گفتگوی خود با ایلنا اظهار داشت که به عنوان یک نماینده مجلس، صدای کارگران را نشنیده و احساس می‌کند که سکوت کارگران نشانه رضایت آنهاست.
علی خدایی (عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور و نمانیده کارگران در شورای عالی کار) در ارتباط با اظهارات این نماینده مجلس با بیان اینکه این قبیل ادعاها برای کارگران «برخورنده» است، می‌گوید: ما کارگران باید چه کار کنیم که امثال آقای جعفرزاده ما را ببینند؟! در کدام رسانه، فریاد کارگران غایب است که ایشان ادعا می‌کنند از مشکلات کارگران بی‌خبرند؟!
وی ادامه می‌دهد: ما کارگران مگر مقابل مجلس کم جمع شدیم؟! مگر در راهروهای مجلس کم رفت‌وآمد کردیم که ایشان ما را ندیده‌اند؟! آیا ایشان توقع دارند کارگران هر روز به کف خیابان‌ها بیایند تا امثال ایشان صدای کارگران را بشنوند؟!
خدایی می‌افزاید: شما چطور صدای بلند کارگران معترض کارگران هپکو را نشنیده‌اید؟ چطور صدای اعتراض ما نمایندگان کارگری در رابطه با واریز حق درمان کارگران به خزانه دولت یا غارت اموال تامین اجتماعی را نشنیده‌اید؟! ما بارها مقابل سازمان برنامه و بودجه و یا شورای نگهبان جمع شدیم و اعتراض کردیم.
خدایی با بیان اینکه "گوش برخی از آقایان برای شنیدن فرکانس صدای کارگران ساخته نشده" می‌افزاید: آقای جعفرزاده باقی صداها را خوب شنیده‌اند و می‌شنوند فقط صدای کارگران را نشنیده‌اند! ایشان راجع به کشتی و کشتی‌گیران یا برخی مسائل سیاسی خوب آگاهی دارند و نظر می‌دهند اما به کارگران و جامعه بزرگ کارگری که می‌رسد، ادعا می‌کنند کارگران ساکت هستند و این سکوت علامت رضاست!
این نماینده کارگران بر این باور است که در کمال ناباوری ادعاهای برخی نمایندگان مجلس نشان از غفلت عظیم آنها دارد و همه سعی این نمایندگان بر این است که از مسئولیت‌ها فرار کنند.
سکوت نکرده‌ایم!
خدایی به حضور چندباره نمایندگان کارگری در کمیسیون‌های مجلس برای دفاع از حق معاش کارگران و لزوم حمایت از افزایش مزد اشاره می‌کند و می‌گوید: روزی که مزد کارمندان دولت در کمیسیون تلفیق در حال بررسی بود، به مجلس رفتیم اما متاسفانه سازوکار کمیسیون‌های تصمیم‌گیرنده مثل کمیسیون تلفیق به گونه‌ای متصلب و بسته است که به هیچ‌وجه نمایندگان کارگران را راه نمی‌دهند چه برسد به اینکه آنها را در تصمیمات اساسی مشارکت بدهند. ولی ما باز هم مراجعه می‌کنیم و خواستار مشارکت می‌شویم.
او در پایان می‌گوید: ما آن نمایندگان مجلسی را که تمایل دارند صدای کارگران را بشنوند، به طور مرتب می‌بینیم و با آنها صحبت می‌کنیم؛ اما برخی نمایندگان خودشان نمی‌خواهند که صدای کارگران و فرودستان را بشنوند؛ وگرنه نه ساکت مانده‌ایم و نه علامت رضایتی در کار است!
