وعده بهبود معیشت برای کارگران تاکنون شعار بوده است

«مجتبی حاجی زاده» در گفتگو با ایلنا با اعلام این مطلب اظهار داشت: آنچه که در دوره های مختلف در خصوص بهبود وضعیت معیشت کارگران و ارتقای سطح زندگی آنها وعده داده شده است، به جز در مقاطعی کوتاه و گذرا صرفأ شعار بوده و دستاوردی برای کارگران کشور در بر نداشته است.

حاجی زاده افزود: شیطنت هایی که در حق جامعه کارگری روا داشته شده ،کار را به جایی رسانده که این بخش از جامعه در مقطع کنونی مستأصل تر و پر مسأله تر از هر زمان دیگری منتظر تصمیم درست مسئولان و سیاست گذاران برای برون رفت از شرایط  دشوار کنونی است.

رئیس اتحادیه کارگران صنعت خوروسازی نمونه‌ای از این «شیطنت‌ها» را  رواج قراردادهای موقت دانست و افزود: قراردادهای موقت محصول نوعی بردگی مدرن در راستای تفکر تمامیت‌خواهانه سوداگری است.

حاجی زاده با تاکید بر اینکه «شعار» ها و و «وعده‌»‌های پوچ کمر کارگران را زیر بارمشکلات اقتصادی خم کرده است، افزود: وضعیت فعلی را کسانی ایجاد کرده‌اند که به واسطه موقعیت و مسئولیتی که داشته‌اند به توزیع ناعادلانه ثروت و تشدید شکاف اجتماعی میان حداقل بگیران فرودست و صاحبان ثروت کمک کرده‌اند.

حاجی زاده پیش کشیدن بحث خصوصی سازی در شرایط فعلی را در جهت توزیع رانت‌های دولتی دانست و افزود: شبکه رانتی در ساختار اقتصادی کشور وجود دارد که در دوره‌های مختلف سیاسی از  یارانه های دولتی برخوردار شده، سهام اکثر شرکت‌های  دولتی و شبه دولتی را به نفع خود نگه‌می‌دارد، مالیات نمی‌پردازد و در عین حال همواره  بزرگترین بدهکاران سیستم بانکی محسوب می‌شود.

وی گفت: انتظار جامعه کارگری از دولت یازدهم این است که دستگاه‌های مسئول و افکار عمومی را از این تخلفات مطلع کند چراکه بخش خصوصی و کارخانجات شبه دولتی ما باید در بستری کار کند که امنیت اجتماعی، روانی و شغلی کارگران در آن شکل گرفته باشد.

رئیس اتحادیه کارگران صنعت خوروسازی با اشاره به تضعیف نقش تشکلات کارگری در در جهت جلوگیری از تضییع حقوق کارگران، افزود: تشکل های کارگری در سال های اخیر با افزایش سختگیری‌ها کارفرمایان دولتی و خصوصی ضعیف تر شده‌اند و همین مسئله موجب شده است تا کارگران با وجود عدم دریافت چندین ماه از حقوق خود نتوانند کوجکترین اعتراض به شرایط معیشتی خود بکنند.

وی با بیان اینکه تنها دورانی که صنعت،  تولید و نیروی انسانی به معنای واقعی در ایران مورد توجه قرار می گرفت دوره ابتدای انقلاب بود، تصریح کرد: اگر امروز اتحادی برای کم کردن حداقلهای حمایتی از کارگران به بهانه اصلاح قانون کار به وجود آمده،به این دلیل است که اقتصاد از مسیر درست خارج شده چون اقتصاد تجاری با روابط کار انسانی بیگانه است.

حاجی‌زاده روابط کار حاکم بر اقتصاد سودا زده ایران را از نوع استاد شاگردی خواند و افزود: این روابط همان روابط کاری است که در مغازه، استاد کار با شاگردش دارد و این ناشی از آن است روابط کار در این دوران صنعتی نیست. برای همین می بینیم که به رغم اینکه در مسیر صنعتی شدن قدم برمی داریم روابط حاکم همان روابط استاد،شاگردی است.

رئیس اتحادیه کارگران صنعت خوروسازی گفت: بدنه این اقتصاد هنوز صنعتی نیست و تولید کننده عاشق صنعت نیست. در این شرایط جای تاجر و صنعتگر عوض شده است و خود را ناچار از تولید صنعتی دیده است.

وی در پایان افزود: درست است که سرمایه به دنبال سود می دود اما تا این اندازه سوداگری در اقتصاد کشور بی سابقه است این تمایل طبیعی سرمایه نیست و آن را باید فرصت طلبی صاحبان سرمایه درایران قلمداد کنیم.