در گفتگو با ایلنا مطرح شد؛
مافیای وام‌های بانکی/ سرِ کارگران و بازنشستگان سال‌هاست بی‌کلاه مانده است!
وزیر کار و دولت اگر می‌خواهند بدانند چقدر در توزیع وام‌های بانکی فساد و بی‌قانونی می‌شود، بهتر است سری به کانون‌ها بزنند و ببینند هر روز چه تعداد از بازنشستگان با در دست داشتن رسیدهای ثبت نام وام به این کانون‌ها مراجعه می‌کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، ماجرای وام‌های نجومی از مدیران بورس گرفته تا کارمندان و مدیران بانک‌ها و البته مدیران ارشد بانک مرکزی، در روزهای اخیر به سرخط اخبار بدل شده است؛ آنهم در زمانی که صندوق‌های بازنشستگی ادعا می‌کنند کفگیرشان به ته دیگ رسیده و نمی‌توانند به بازنشستگان بدون قرعه‌کشی و صف، وام ۳۰ میلیون تومانی بپردازند!
در صندوق تامین اجتماعی، بازنشستگان و مستمری‌‌بگیرانی داریم که دو سال است در انتظار برنده شدن در قرعه‌کشی وام ضروری هستند اما هنوز نوبت‌شان فرا نرسیده! «کاظم فرج‌اللهی» فعال صنفی کارگران شاغل و بازنشسته در انتقاد از این شرایط نابرابر به ایلنا می‌گوید: امسال وامی که قرار است تامین اجتماعی به بازنشستگان بدهد، فقط ۳۰ میلیون تومان است، سال قبل ۲۰ میلیون و سال قبل‌تر ۱۲ میلیون تومان بود؛ ظاهراً بعد از اعتراضات مکرر بازنشستگان نسبت به توزیع وام‌ها، در سال‌های اخیر سامانه‌ای درست شد و قرار شد بازنشستگان متقاضی در این سامانه به صورت غیرحضوری ثبت نام کنند و هر زمان که نوبت‌شان رسید، وام بگیرند.
او اضافه کرد: این سامانه ایجاد شد و عده‌ای هم در آن ثبت نام کردند؛ بازنشستگانی داریم که تعداد آن‌ها کم هم نیست که زمانی برای ثبت نام وام به کافی نت مراجعه کرده‌اند و هزینه برای ثبت نام وام پرداخته‌اند و امروز رسیدهای ثبت نام را همچنان در دست دارند؛ این بازنشستگان دو سال قبل برای وام ۱۲ میلیون تومانی ثبت نام کرده بودند اما هنوز نوبت‌شان نرسیده! حتی رسید ثبت نام برای وام کمتر از ۱۰ میلیون تومانی نیز دست بازنشستگان دیده‌ایم! و این یعنی بازنشسته دو سال است منتظر وام است و خبری نمی‌شود!
به گفته این فعال صنفی، بازنشستگان با در دست داشتن این رسیدها به کانون بازنشستگان مراجعه می‌کنند و هر بار جواب می‌شنوند به خانه بروید وقتی نوبت‌تان شد با پیامک به شما اطلاع داده می‌شود اما برای اکثریت قابل توجه این بازنشستگان، هنوز این پیامک اعلام وصول نشده است.
فرج‌اللهی با بیان اینکه علیرغم درست شدن سامانه هنوز کار به سامان نشده؛ تاکید کرد: یکی از مطالبات جدی بازنشستگان کارگری مشخص شدن وضعیت وام‌ها و توزیع آن است؛ این وام‌ها در اختیار چه کسانی قرار می‌گیرد؛ چرا بازنشستگان بعد از سال‌ها انتظار هنوز به سر صف نرسیده‌اند؛ سهمیه‌بندی چگونه است و توزیع این سهمیه‌ها بر چه مبنایی انجام می‌شود؟!
«بدون تردید در این سیستم ناعادلانه مستحقان از دریافت وام محروم می‌مانند» این فعال صنفی بازنشستگان با بیان این مطلب می‌افزاید: در این شرایط وام‌های کلان و نجومی به افراد قدرتمند و صاحبان نفوذ مانند نمایندگان مجلس، مدیران اقتصادی و بانک‌ها داده می‌شود؛ اخیراً اعلام شد حدود هزار میلیارد تومان وام به کارکنان بانک‌ها داده شده و آقای همتی در دفاع از این قضیه، مدعی شده است کارمندان بانک چون زحمتکش و سختکوش هستند، بعد از دو سال می‌توانند وام‌های کلان مسکن با بهره ۴ درصد و بازپرداخت طولانی بگیرند!
او ضمن انتقاد از این استدلال که مصداق یک بام و دو هواست و به نوعی توهین به کارگران و بازنشستگان زحمتکش کشور است؛ ادامه می‌دهد: در این میان، سرنوشت مغموم بانک رفاه کارگران بسیار جالب است؛ این بانک با سرمایه بین‌النسلی کارگران و با هدف رفاه حال آن‌ها ایجاد شده؛ حال به کارمندانی که در این بانک استخدام می‌شوند، بعد از دو سال از سرمایه کارگران وام کلان تعلق می‌گیرد و خانه می‌خرند؛ در حالیکه کارگران شاغل و بازنشسته‌ای که بانک رفاه و منابع آن اساساً متعلق به آن‌هاست، از گرفتن یک وام ناچیز ۲۰ یا ۳۰ میلیون تومانی هم بی‌نصیب و محروم هستند.
فرج‌اللهی با بیان اینکه یک شبکه رانت گسترده در توزیع وام‌ها و تسهیلات بانکی کشور حاکم است که در این شبکه گسترده و تودرتو، سر کارگران و شاغل و بازنشسته، همیشه بی‌کلاه می‌ماند؛ تصریح می‌کند: با وجود چنین شبکه‌ای و در شرایطی که مافیا بر توزیع ثروت‌های ملی و تسهیلات بانکی چنبره زده، نمی‌توان انتظار داشت «عدالت اجتماعی» محقق شود؛ در این میدانِ نابرابر، سهم یک عده‌ی بسیار کم، همه چیز است اما سهم اکثریت جامعه هیچ است.
این فعال صنفی حقوق بازنشستگان در پایان می‌گوید: وزیر کار و دولت اگر می‌خواهند بدانند چقدر در توزیع وام‌های بانکی فساد و بی‌قانونی می‌شود، بهتر است سری به کانون‌ها بزنند و ببینند هر روز چه تعداد از بازنشستگان با در دست داشتن رسیدهای ثبت نام وام به این کانون‌ها مراجعه می‌کنند، مراجعاتی که بی‌پاسخ می‌ماند و موجب می‌شود بازنشسته دل‌شکسته و ناراضی از شرایط، با دست خالی به خانه برگردد و بازهم بیهوده انتظار بکشد.
