نماینده کارگران لوله و تجهیزاتِ سدید؛
فقط حداقل حقوقِ شسته و رفته بدون ناهار!/ نیازمند حامی قدرتمندیم/ مجلس یازدهم تماماً مدافع سرمایه‌داران و دست راستی‌هاست/ یک محجوب کم است!
علی امیدیان می‌گوید: خواسته‌ی ما این است که چندین نماینده مثل آقای محجوب در مجلس باشند؛ ما کارگران بیش از ۶۰ درصد جمعیت کشور هستیم و باید بیش از نیمی از نمایندگان مجلس حامی ما باشند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، چه کسی صدای کارگران را می‌شنود؛ کارگرانی که این روزها به دلیل بی‌توجهی به تولید، نگرانی‌های بسیار دارند؛ مهم‌ترین دغدغه‌ی کارگران، عدم اطمینان نسبت به آینده است؛ چشم اندازِ آینده «روشن» نیست، حداقل برای کارگران، روشن نیست؛ با این روالی که پیش گرفته‌اند، آیا واحدهای تولیدی سرپا می‌مانند یا هر روز به لیست بنگاه‌های ورشکسته و راکد، افزوده خواهد شد؟
در این اوضاع بلبشو، وجود نمایندگان کارگران در مجلس شورای اسلامی تا چه اندازه می‌تواند راهگشا باشد؟ اگر افرادی از دل کارگران و از بطن جامعه‌ی کارگری به خانه‌ی ملت راه پیدا کنند، چقدر می‌توانند در رفع نگرانی‌های کارگران موثر باشند؟
علی امیدیان (عضو شورای اسلامی لوله و تجهیزات سدید) که نماینده بیش از ۴۰۰ کارگر این مجموعه است، در این رابطه با تاکید بر اینکه اکثریت مجلس شورا در دست سرمایه‌داران و حامیان آن‌هاست و کارگران صدایی در خانه‌ی ملت ندارند، به ایلنا می‌گوید: وجود نمایندگانی مانند علیرضا محجوب (دبیرکل خانه کارگر) که درد کارگران را می‌فهمد و حامی طبقه‌ی کارگر است، بسیار ضروری‌ست؛ یک محجوب کم است، باید تعداد بیشتری نماینده مانند ایشان در مجلس باشند؛ می‌خواهم بگویم چون اکثریت مجلس در دست کارفرمایان و حامیان دلالی است، وجود افرادی که حامی کارگران باشند و جزوِ «آن طرفی‌ها» نباشند، بسیار لازم است.
او در ارتباط با مسیر مطالبه‌گری کارگران این مجموعه در سال‌های قبل می‌گوید: ما در سال‌های گذشته، هیچ حامی قدرتمندی نداشتیم به جز آقای محجوب که انصافاً هر زمان به ایشان مراجعه کردیم با دل و جان پذیرای ما بودند؛ ایشان به ما بسیار مساعدت کردند؛ به دلیل تسلطی که بر قانون کار و مسائل روابط کار داشتند، به ما کمک فکری و راهنمایی‌های بسیار کردند؛ از سوی دیگر، خودشان راساً نامه‌نگاری‌های متعدد نمودند و مشکلات و مصائب مجموعه‌ی لوله‌گری سدید را از نهادهای مرتبط و مسئولان وقت پیگیری نمودند؛ در واقع همیشه و همه جا همراه ما بودند.
امیدیان با بیان اینکه کارگران سدید از مجاری متعددی پیگیری‌های خود را صورت داده‌اند و از کمیسیون کارگری مجلس گرفته تا قوه قضاییه و دولت، پیگیر رفع موانع بوده‌اند؛ اضافه می‌کند: در این مسیر، آقای محجوب همیشه کنار ما بوده‌اند؛ ایشان هیچ زمان دست رد به سینه‌ی کارگران سدید نزدند؛ اگر لازم بوده خودشان به طور مستقل نامه نوشته‌اند؛ نمونه‌ی اخیر آن هم نامه‌ای است که به شرکت ملی گاز زدند و خواستار تعامل مثبت با لوله‌گری سدید شدند.
باید خواسته‌های کارگران در مجلس «رای غالب» باشد
وجود نمایندگان حامی کارگران در مجلس چقدر می‌تواند مفید باشد و تا کجا می‌تواند تغییرات ملموس و عینی در زندگی طبقه‌ی کارگر به وجود آورد؛ عضو شورای اسلامی لوله‌ی سدید در این رابطه می‌گوید: باید خواسته‌های کارگران در مجلس، «رای غالب» باشد یعنی وقتی پای دغدغه‌های آن‌ها در میان است، نمایندگان بسیاری همصدا، از این دغدغه‌ها دفاع کنند و برای بهبود وضعیت رای مثبت بدهند.
وی اضافه می‌کند: متاسفانه ما کارگران هیچ صدایی در بین فرادستان نداریم؛ هیچ کس حامی ما نیست؛ همه در فکر تسهیلگری برای کارفرمایان و رفع موانع کارآفرینان هستند؛ گویا ما کارگران فقط پیچ و مهره‌های بی‌احساس و مکانیکیِ ماشین اقتصاد هستیم و هیچ خواسته‌ای نداریم! در این اوضاع، وجود آدم‌هایی مثل علیرضا محجوب می‌تواند فضا را به نفع ما کارگران تغییر دهد؛ هرچند متاسفانه اکثریت نمایندگان مجلس حامی کارفرمایان و سرمایه‌داران هستند و یک نماینده‌ی تنها هرچقدر زور بزند و جان بکند، صدایش به جایی نمی‌رسد؛ اما بازهم می‌تواند صدای بیصدایان باشد؛ همانطور که گفتم خواسته‌ی ما این است که چندین نماینده مثل آقای محجوب در مجلس باشند؛ ما کارگران بیش از ۶۰ درصد جمعیت کشور هستیم و باید بیش از نیمی از نمایندگان مجلس حامی ما باشند.
فقط حداقل حقوقِ شسته و رفته بدون ناهار!
این روزها لوله‌گری سدید حال و روز خوشی ندارد؛ کارگران سر کار حاضر می‌شوند اما به قول امیدیان، فقط حضور فیزیکی است چون تولید کاملاً خوابیده است و سفارشی در کار نیست. این عضو شورای اسلامی کار، علت را در بی‌توجهی به تولید ملی و اولویت دادن به دلالی و واسطگی می‌داند و می‌گوید: حقوق‌ها را می‌دهند اما چون تولید نداریم، فقط حداقل حقوقِ شسته و رفته؛ حتی ناهار پرسنل را قطع کرده‌اند! دنبال دلالی هستند و خرید و فروش! به تولید اهمیتی نمی‌دهند.
امیدیان می‌افزاید: ما بارها نامه زدیم، به قوه قضاییه، به دولت و به همه‌ی دست‌اندرکاران منتها هیچ حمایتی از ما نشده؛ ما دنبال کسی هستیم که درد ما را بفهمد و واقعاً پشتیبان ما باشد. مدیران صنعتی به جای اینکه دغدغه‌ی بهره‌وری تولید و بالا رفتن راندمان کار را داشته باشند، به فکر خرید و فروش و واسطه‌گری هستند؛ در این فضا، اگر نماینده‌ای مانند محجوب در مجلس داشته باشیم، لااقل می‌توانیم صدای مظلومیت‌مان را به گوش مسئولان و بالادستی‌ها برسانیم. شاید صدایِ بیصدای ما شنیده شود و بدانند که چه اوضاعی داریم و هر روز در نگرانی مدام، دست و پا می‌زنیم!
