در یادداشت علیرضا مشایخی آمده:
اختلاف طبقاتی تفکر از اختلاف طبقاتی معمول خطرناکتر است
در محیط ایران، با همه کمبودها و با درنظر گرفتن جشنوارههای رقابتی دولتی، بهتر است که جشنواره ما محیطی دور از تنش برای عرصه هنر به وجود آورد که چه ازنظر هنری و چه از نظر آموزشی نتایج بهتری خواهد داشت.
جشنواره موسیقی کلاسیک تا معاصر که از جایگاه ویژه‌ای در عرصه موسیقی برخوردار است امسال وارد چهارمین سال برگزاری خود شده و به همین بهانه علیرضا مشایخی دبیر این جشنواره، یادداشتی را منتشر کرده است.
به گزارش ایلنا؛ علیرضا مشایخی در این یادداشت درباره معیارهای برگزاری این جشنواره آورده است:
معیارهای ما حدود بیست سال پیش تعریف شدهاند و فعالیتهای گروه موسیقی تهران، تدریجا در جشنوارههای موسیقی کلاسیک تا معاصر به شکل آرمانی خود رسیدهاند. با درنظر گرفتن غفلت تاریخی که در وطن ما در مورد موسیقی، با همکاری استاد گرانقدر فریماه قوامصدری، برنامههای پژوهشی ترتیب دادیم که معمولا در دانشگاهها انجام میشد و ورود برای عموم آزاد بود. همزمان با برنامههای پژوهشی، کنسرتهایی با عنوان «دیروز و امروز» برگزار کردیم که موسیقی کلاسیک در کنار موسیقی امروز به شنونده معرفی میشد. حدود ۲۵ برنامه «دیروز و امروز» داشتیم و در ادامه نیز کنسرتهایی با عنوان «نگاهی دیگر» برگزار کردیم که آنها تلاشی در موسیقی معاصر بود. به تدریج دریافتیم که نیاز به دوسالانههای رقابتی احساس میشود که جوانان، به معنای واقعی آماده اجرای صحنه شوند و هنگامی که این آمادگی را تشخیص دادیم، تصمیم به برگزاری «جشنواره موسیقی کلاسیک تا معاصر» گرفتیم.
در این جشنوارهها، همانطور که عنوان آن نشان میدهد، آثار کاسیک و آثار معاصرین اجرا میشوند و بخش معاصر آن شامل آثار آهنگسازان ایرانی نیز میشود. قابل ذکر است که در برنامههای گروه موسیقی تهران، متجاوز از پنجاه آهنگساز ایرانی معرفی شدهاند.
در محیط ایران، با همه کمبودها و با درنظر گرفتن جشنوارههای رقابتی دولتی، بهتر است که جشنواره ما محیطی دور از تنش برای عرصه هنر به وجود آورد که چه ازنظر هنری و چه از نظر آموزشی نتایج بهتری خواهد داشت. این نوع مطالب را ما مشاهده و تجربه کردهایم و عمیقا به این باور رسیدهایم که «جشنواره کلاسیک تا معاصر» بدون هیجانهای رقایتی برای جامعهی هنری ما مفیدتر خواهد بود.
هنگامی که پنجاه سال پیش از موسیقی معاصر صحبت میکردم، شنودگان کمی به موضوع توجه داشتند. امروزه شرایط تغییر کرده است. حتی تعدادی از جوانان، خودشان نمیدانند که به موسیقی معاصر علاقه پیدا کردهاند. حقیقت این است که یک حرکت نوین در حوزه موسیقی معاصر در جریان است و «گروه موسیقی تهران» اولین گروه منسجمی است که به اجرای موسیقی نو میپردازد.
همانطور که در یکی از کتابهایم با عنوان «فرا بدون من» اشاره کردهام، «اختلاف طبقاتی تفکر» از اختلاف طبقاتی به شکل معمول خود خطرناکتر است. منظور خلأیی است که بین قشر «دانا» و «نادان» در جامعه به وجود میآید. در چنین وضعی به‌طور معمول نخبگان اندک، مسئولیت پیشبرد جریان علمی، هنری جامعه را بر دوش دارند. موسیقی که ذاتا در فضایی انتزاعی حرکت میکند، طبیعی است که در ارتباط با عرضه و سازمانهای اجرایی همیشه دچار گرفتاری بوده و احتمالا خواهند بود، و این مختص به ایران نیست. در کشورهای پیشرفته هم، گروههای بهخصوصی به اجرای «موسیقی نو» میپردازند. بی‌علت نیست که ما میکوشیم کلاسیک و معاصر را در «همراهی» و «گفتوگو» با یکدیگر معرفی کنیم. امیدوارم با کمک رسانه، بتوانیم در حفظ و بقای این آرمان با ارزش در ارتباط با رابطهی خود و مخاطب موفق باشیم.
