در نشست خبری دوسالانه آهنگسازی احمد پژمان مطرح شد:
دولت کاسب شده و ضدهنر است / شارلاتان‌بازی در موسیقی مد شده است
وقتی در صدا و سیما ساز نشان نمی‌دهند؛ چه انتظاری برای راه اندازی ارکسترها داریم؟ / شارلاتان بازی در موسیقی مد شده و شرایط موسیقی پاپ و ترانه‌ای ایرانی به هیچ وجه خوب نیست / وقتی دولت‌ها در یکسری مسائل دخالت نکنند؛ اتفاقات خوبی رخ می‌دهد.
احمد پژمان معتقد است که دولت کاسب شده و ضدهنر عمل می‌کند. دم از موسیقی فاخر می‌زند و آن را حمایت نمی‌کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ نشست خبری دوسالانه آهنگسازی احمد پژمان با حضور امیرهوشنگ کامکار، احمد پژمان، امیرحسین اسلامی، حمید دیبازر، امین هنرمند و رضا پرویززاده ظهر امروز در(نغمه سازخانه) طهران برگزار شد.
احمد پژمان(رئیس هیئت داوران) درباره شکل‌گیری این مسابقه آهنگسازی گفت: چندماه پیش آقایان دیبازر، اسلامی و هنرمند بانی این کار شدند و قرار شد این دو سالانه را برگزار کنند. در ابتدا دوست نداشتم که چنین کاری با نام من صورت بگیرد و نمیخواستم خودنمایی کنم اما کمی فکر کردم و دیدم در شرایطی که به موسیقی علمی توجه نمی‌شود و حتی در دانشگاه‌ها هم موسیقی علمی آوانگارد تدریس می‌شود؛ چنین حرکتی بسیار لازم است.
وی ادامه داد: این باعثخوشحالی من است که این روزها دانشجویان مشغول آهنگسازی هستند تا در این مسابقه به رقابت بپردازند چراکه اکثر کسانی که موسیقی غربی کار می‌کنند باید توجه داشته باشند که موسیقی وطنی خودمان هم در کارهایشان استفاده کنند، در هر گوشه‌ای از مملکت ما موسیقی شنیدنی وجود دارد که می‌توان از آنها استفاده کرد.
پژمان درباره اهمیت موسیقی ایرانی گفت: باید این فکر و این ایده را جا بیندازیم که موسیقی سمفونیک‌مان هم می‌تواند گرایشاتی از موسیقی ملی خودمان داشته باشد، ما باید برای مردم خودمان موسیقی بنویسیم تا آنها با آن بیشتر احساس نزدیکی کنند و عده‌ای از آهنگسازان جوانمان را به این سمت سوق دهیم. موسیقی بتهون و باخ و… بسیار علمی و خوب است اما باید توجه داشت که مردم مملکت‌مان با چه موسیقیی ارتباط بیشتری برقرار می‌کنند.
هوشنگ کامکار(عضو هیئت داوران) درباره این دوسالانه آهنگسازی گفت: چیزی که از همه مهمتر است در این دو سالانه این است که کاملاً به صورت مستقل برگزار می‌شود و این باعثخوشحالی است که من در این دو سالانه حضور دارم. وقتی نام استاد پژمان بیاید هر مسابقه و هر جشنواره دیگر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برای من افتخاری است که در کنار استاد پژمان حضور داشته باشم. امیدوارم در این دوسالانه داوران در کمال آزادی و بدون قضاوت به انتخاب آثار شایسته نیز بپردازند.
امین هنرمند(عضو هیئت داوران) درباره برگزاری دوسالانه آهنگسازی احمد پژمان گفت: ترکیب‌بندی سازها در سال‌های آینده متفاوت خواهد بود و به این شکل نیست که ما هرسال ساخت قطعات را با سازهای زهی و کلارینت محدود کنیم. احساس رقابتی که در این برنامه به وجود می‌آید باعثمی‌شود که آهنگسازان جوان بهترین کار خود را ارئه کنند و همچنین برنامه‌ریزی‌ها به این صورت است که قطعات نفرات برتر مسابقه طی یک کنسرت اجرا شود و سی دی‌های آن هم منتشر گردد. این اتفاقات باعثمی‌شود که فضای بسیار مناسبی برای جوانان شکل بگیرد تا کسب تجربه کنند.
پژمان در تایید صحبت‌های هنرمند گفت: حتی ممکن است در سال‌های آینده این دوسالانه با محوریت سازهای ایرانی برگزار شود یا حتی کارهایی با محوریت آنسامبل ایرانی یا محلی باشد. مهم این است که در این دوسالانه می‌خواهیم به موسیقی ملی توجه کنیم.
وی درباره شرایط موسیقی در ایران اظهار داشت: متاسفانه ما در محیطی بزرگ شدیم که وقتی ساز دست‌مان می‌گرفتیم با هزاران ترس و خجالت همراه بود. خود من جعبه برای سازم گرفته بودم که شکل ویولن نباشد تا وقتی برای دونوازی با پورتراب می‌روم؛ در طول راه مشکلی برایم پیش نیاید. بعداز انقلاب خود ما بودیم که شرایط را کم‌کم مساعد کردیم تا به وضعیت کنونی که البته رضایت‌بخش نیست؛ برسیم.
این آهنگساز ایرانی درباره وضعیت ارکستر سمفونیک و ارکستر ملی نیز بیان کرد: این روزها به بهانه بودجه این دو ارکستر را تعطیل کردند اما به عقیده من حتی وقتی دوباره این ارکسترها احیا شودن هم اتفاق خاصی نخواهد افتاد. ارکستر سمفونیک در دست رهبر است و متاسفانه رهبران ارکسترها این روزها به فکر خودنمایی هستند و یا کسب تجربه تا از ایران بروند. یک رهبر حرفه‌ای ارکستر هیچگاه به ارکستر سمفونیک نمی‌آید. امیدوارم شرایط بهتر شود و ما تنها به دنبال این نباشیم که اسما ارکستر ملی یا سمفونیک داشته باشیم. من می‌خواهم به ارکسترهای کشورم افتخار کنم اما شرایط به گونه‌ای است که حرفه‌ای ها وارد کار نمی‌شوند و یا نمی‌گذارند که وارد شوند. علی رهبری از کسانی است که می‌تواند کمک‌های ارزنده‌ای داشته باشد و من هر بار که با او صحبت می‌کنم؛ نسبت به اینکه در ایران کار کند؛ ابراز علاقه می‌کند و می‌گوید آرزویش است که در ایران فعالیت داشته باشد.
وی افزود: وقتی دولت‌ها در یک سری مسائل دخالت نکنند اتفاقات خوبی رخ می‌دهد. این روزها جوانان؛ گروه‌های بسیاری تشکیل داده‌اند و در آنجا مشغول به فعالیت هستند. من فکر می‌کنم که همین آنسامبل‌ها و ارکسترهای خصوصی که تشکیل می‌شوند؛ کمک بزرگی به موسیقی است. در کل باید بگویم که نباید انتظاری از موسیقی در ایران داشت. هرچه بیشتر انتظار داشته باشید؛ بیشتر اذیت خواهید شد. وقتی در صدا و سیما ساز نشان نمی‌دهند؛ چه انتظاری برای راه‌اندازی ارکسترها داریم؟ انتظار داریم که ارکستر سمفونیک را در طبق بگذارند؟
احمد پژمان با اشاره به کمبود امکانات ضبط موسیقی در کشور گفت: ما جایی برای ضبط آثارمان نداریم. یعنی جایی که ۳۰ یا ۴۰نوازنده به طور همزمان اجرا کنند تا موسیقی ضبط شود را نداریم. تنها جایی که برای این منظور مناسب است تالار رودکی است که متاسفانه هزینه‌های اجاره‌اش برای یک، یا دو ساعت بسیار بالاست. من تعجب می‌کنم که این سالن دولتی چرا چنین هزینه بالایی را طلب می‌کند. دولت کاسب شده و ضدهنر است. دم از موسیقی فاخر می‌زند اما از آن حمایت نمی‌کند.
وی از شرایط فعلی موسیقی انتقاد کرد و گفت: در گذشته آهنگسازان و خوانندگان فوق العاده‌ای بودند اما امروزه شارلاتان بازی در موسیقی مد شده است و شرایط موسیقی پاپ و ترانه‌ای ایرانی به هیچ وجه خوب نیست. یک نوع موسیقی به نام موسیقی تلفیقی هم بسیار مد شده است که اصلا علمی نیست. موسیقی تلفیقی می‌تواند علمی باشد اما نمونه‌ی علمی آن را در ایران نشنیده‌ام.
حمیدرضا دیبازر(عضو هیئت داوران) نیز درباره موسیقی تلفیقی توضیحاتی داد و گفت: پدیده موسیقی تلفیقی را باید از زوایای مختلفی مورد برسی قرار داد. واژگان نباید تعریف مطلق پیدا کنند. در همین جمع ما نمی‌توانیم به یک تعریف مشخص و مشترک از موسیقی ایرانی یا موسیقی علمی برسیم. ما در یک دوره تجربه تاریخی هستیم و برای برسی موسیقی تلفیقی باید هر اثر را جداگانه مورد برسی قرار بدهیم.
هوشنگ کامکار نیز در تایید صحبت‌ها دیبازر گفت: در هر سبکی، موسیقی با کیفیت و یا بی‌کیفیت وجود دارد. اینطور نیست که یک نفر به صرف اینکه یک سمفونی ساخته است؛ قطعا کار علمی و قویی ارائه کرده است. این مسئله درباره موسیقی پاپ هم صادق است و ما نمی‌توانیم به صرف اینکه یک موسیقی در سبک پاپ است، آن را رد کنیم.
