موسیقی؛ هنری دست دوم در سینما نیست

هفدهمین نشست «پلک تهران» با عنوان «سینما و موسیقی» در روز چهارشنبه ۱ مرداد ماه ۹۳ ساعت ۱۷ در تالار ناصری خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ در این جلسه قرار بود محمدرضا درویشی، محمدرضا اصلانی، حمیدرضا اردلان، حمیدرضا صدر و بهزاد عبدی به ایراد سخنرانی بپردازند.

در ابتدا جلسه ایمان موسوی(مجری برنامه) به معرفی برنامه این نشست پرداخت و اعلام کرد آقای درویشی و صدر به دلایل شخصی نتوانسته‌اند در این نشست شرکت کنند.

در ادامه نشست محمدرضا اصلانی یکی سخنران این برنامه گفت: سینما مجموعه‌ای از هنرهاست که در آدن از کلام، تصویر، موسیقی و.. درگیر هستند که ساختار آن در طول تاریخ همه را برانگیخته کرده است.

وی ادامه داد: سینما را می‌توان هنربین رشته‌ای یا بین متنی دانست زیرا یک فیلم یک نقاشی متحرک، یک معماری متحرک و یا یک موسیقی متحرک است.

وی با بیان اینکه موسیقی در فیلم یک مسئله مهم است امری دست دوم نیست‎؛ گفت: در کشور ما با آن به مثابه ابزای برای الهام بخشی فیلم و یا صدای فیلم که جداره و نگهدارند آن است نگاه می‌شود شبیه به یک دم کنی.

وی اضافه کرد: موسیقی به عنوان خاص‌ترین و والا‌ترین هنر‌ها نه تنها در ایران بلکه در کل جهان نگاهی تحقیر آمیز نسبت به موسیقی فیلم وجود دارد؛ شگفت آور است که چگونه موسیقی‌دان‌های بزرگ این تحقیر موسیقایی را تحمل می‌کنند.

اصلانی گفت: باید این نگاه که موسیقی اهمیت دست چندم در سینما دارد و ابزاری برای قابل تحمل کردن تصاویر بی‌رمق است اصلاح شود.

این نویسنده و گارگردان سینما خاطر نشان کرد: رابطه ماهیتی و ذاتی بین سینما و موسیقی وجود دارد و هر دو در زمان دریافت می‌شوند و موسیقی خود نوعی سینما کهن صداهاست به عنوان آواز ملکوت انسانی به تنهای مطلق هنر است و نباید به امری دست دوم تبدیل شود.

وی ادامه داد: ترکیب موسیقی و تصویر در فیلم فضای مثلی را زنده می‌کند که اشاره به واقعیت‌های آن جهانی دارد و در این حالت موسیقی به عنوان جوهره فیلم مطرح می‌شود که تصویر را در مخاطب می‌زاید.

حمیدرضا اردلان درباره نشست گفت: با توجه به اهمیت موضوع که موسیقی و سینماست، سینما را باید یکی از اشیاء فراگیر شده عصر حاضر دانست.

وی ادامه داد: به واسطه واگیری عمیق سینما در عصر حاضر ولی ما متاسفانه یک کار عمیق در حوزه موسیقی و صدا در سینما نمی‌بینیم و معنی این موضوع این است که یک متخصص صدای فیلم نداریم.

این موسیقی‌دان اضافه کرد: در قرن حاضر به نحو عجیبی از صدا دور افتاده‌ایم و انسان اصلا توجهی به این موضوع که چه چیزی می‌شنوند ندارند.

وی گفت: در فیلم صدای انسان به خودی خودنمی تواند موسیقی فیلم باشد چون موضوع نیست موسیقی هنگاهی در فیلم جان می‌گیرد که خود دیالگوک(صدای انسان) فرم می‌دهد و این موسیقی می‌تواند خودش را در فیلم اداره کند.

اردلان با بیان اینکه: به هر جهت موسیقی فیلم تحت تاثیر تصویر است؛ عنوان کرد: در دوران جدید موسیقی گرایش شدیدی به تصویر و صورت سازی دارد یعنی موسیقی فی حد ذاته گرایش به معرف دیداری پیدا کرده است.

بهزاد عبدی دیگر سخنران این نشست گفت: در رابطه با سینما و موسیقی باید بگویم هنر موسیقی فیلم هنری بی‌نام است که تا بحال برای آن اسمی حداقل در ایران برای ان پیدا نشده است.

وی ادامه داد: ما باید در کشورمان به این نکته توجه کنیم که که آهنگ سازی فیلم نیاز به آهنگ ساز دارد و موسیقی یک فیلم باید درست نوشته وبرای تصویر ساخته شود.

عبدی با بیان اینکه یک موسیقی فیلم باید قابلیت اجرای داشته باشد؛ گفت: زمانی این موضوع اتفاق می‌افتد که بازیگر و هر آنچه در صحنه اتفاق می‌افتد در ایجاد موسیقی فیلم تاثیرگذار باشند.

این آهنگ ساز در باره موسیقی الترونیکی گفت: متاسفانه آن در کشور ما تبدیل به ابزاری برای تهیه کنندگان و کارگردان‌ها شده است.

وی اضافه کرد: یکی دیگر از موضوعاتی که باید به آن اشاره کنم بومی نبودن موسیقی فیلم در ایران است که این بحثبه معنای ساز بومی نیست بلکه برداشت از فضای ساخت فیلم است.

عبدی در پایان با اشاره به اینکه خیلی‌ها قصد دارند موسیقی را در فیلم کم اهمیت جلوه دهند و یا حتی آن را حذف کنند؛ گفت: جدا کردن موسیقی از فیلم شبیه به آن است که از بدن انسان عضوی را حدف کنی با وجود آنکه زنده است ولی کمبود چیزی در آن آشکار است.