در مراسم تشییع شاعر مطرح شد؛
محمدعلی بهمنی از دیوار متنفر بود/ بارها بابت سادگیاش مورد سوءاستفاده قرار گرفت
مراسم تشییع محمدعلی بهمنی (شاعر و ترانهسرا) صبح امروز یکشنبه یازدهم شهریورماه، با حضور مسئولان، هنرمندان و خانواده شاعر در پهنه رودکی برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، سید عباس صالحی (وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی)، محمد الهیاری فومنی (مدیرعامل بنیاد رودکی)، محمود سالاری (معاون هنری وزارت ارشاد)، امیرحسین سمیعی (مدیرعامل دفتر موسیقی)، مهدی رمضانی (دبیر کل نهاد کتابخانههای کشور)، محمدعلی مرآتی (مدیرعامل انجمن موسیقی ایران) و حمید نیلی (مدیر اداره کل هنرهای نمایشی)، داود گنجهای، بهروز رضوی، سهیل محمودی، مصطفی رحماندوست، رضا رفیع، ناصر فیض، اندیشه فولادوند و ایرج رحمانپور در تشییع محمدعلی بهمنی حضور یافتند.
شاعر در کنار دریا آرام میگیرد
در ابتدای برنامه عباس سجادی گفت: پس از عارضه مغزی در دو مرتبه و تلاش برای احیا ما لحظات تلخ و جانفرسایی را تحمل کردیم و امروز شاهد بدرقه ایشان هستیم.
او افزود: در همان حین که ایشان حال خوبی نداشتند، مردم هرمزگان ضمن دعا برای سلامتی ایشان، گفتند اگر مشیت بر پرواز روح استاد باشد تقاضت داریم کالبد پر برکتشان برای فرهنگمان با اجازه خانوادهشان در شهر بندرعباس و در کنار دریا آرام گیرد.
سجادی گفت: مراسم تشییع و خاکسپاری استاد بهمنی روز سهشنبه در شهر بندرعباس با حضور مردم و دوستداران ایشان برگزار خواهد شد.
وی در ادامه ضمن تشکر از سیدعباس صالحی، پیام تسلیت او را قرائت کرد.
صفت بارزش مردمداری بود
سپس حسین علیشاپور در غم محمدعلی بهمنی به آواز خوانی پرداخت.
بهروز رضوی صداپیشه و بازیگر و یکی از دوستان زندهیاد بهمنی دقایقی درباره او صحبت کرد و گفت: یکی از بارزترین وجوه محمدعلی بهمنی مردمداریاش بود. او همواره با مردم بود و از مردم میگفت و لحظهای از آنها جدا نبود. شعر و زندگیش با مردم عجین بود.
رضوی در ادامه غزلی از بهمنی خواند.
او در ادامه افزود: بهمنی همواره از مردم گفت و در ذهنها باقی خواهند ماند.
در ادامه هومن بختیاری خواننده غزلی از بهمنی را اجرا کرد.
او گفت: بهمنی از بند روزگار آزاد بود. بهمنی چون نیلوفر زیبا زیست و چون شبنم از جهان رخت بربست.
شاعری که دامنهای پر آشیان داشت
در ادامه مراسم نیز محمد سلمانی یکی از رفقای قدیمی محمدعلی بهمنی درباره این شاعر و ترانهسرا صحبت کرد.
او صحبتهایش را با ترانهای از بهمنی آغاز کرد و گفت: از سال هزار و سیصد و شهصت و چهار با بهمنی دوست بودم. البته او دوستان خیلی قدیمیتری هم دارد. همانطور که محمود لشکری عزیز و بهروز رضوی از چهل و شش با او بودهاند. من از او بسیار آموختم اما در اجرا ضعیف بودم.
سلمانی در ادامه گفت: بهمنی مهربانی را به راحتی اجرا می کرد. او دامنهای پر از آشیان داشت و به همه اجازه ورود میداد. بارها از مهربانی او سوءاستفاده کردند و ما بارها می گفتیم اینقدر مهربان نباش. او تمام تلاشش این بود گروهای مختلف شعری را با هم آشتی دهد و به همین دلیل است که همه او را دوست دارند.
سلمانی گفت: بهمنی از دیوار متنفر بود. او به یک گونه خاص پایبند نبود. و شعرش را همه میفهمیدند.
پس از صحبتهای سلمانی، علی جهاندار خواننده موسیقی ایرانی و از دوستان محمدعلی بهمنی پشت تریبون رفت و ضمن بیان خاطرهای از زندهیاد بهمنی، گفت: من و بهمنی باهم رابطه عاطفی و ریشه ای داشتیم.
او در ادامه یکی از اشعار بهمنی را مایه ابوعطا خواند.
رسالت پدرم مهربانی بود
در پایان برنامه غزل بهمنی، دختر شاعر به نمایندگی از خانواده، دقایقی با حضار صحبت کرد.
او گفت: مهربانی رسالت پدر بود و ما دیدیم که او با مهربانی میزیست و همه شعرهایش را زیسته بود.
غزل بهمنی ادامه داد: پدرم همیشه ساده و صادق بود و ٨٢ سال با ندای کودک درونش زیست. او سخاوتمندانه جوانها را تمجید میکرد. هیچگاه جز با زبان محبت از کسی سخن گفت.
وی بیان کرد: او پدر و راهنمای نسل جوان بود و به ایران عشق میورزید. او توانست برای شعر ایران زمین موثر باشد. شعرهای او از جان بر آمده و بر جان مردم نشسته است. گاهی نه تا همیشه دلمان برایش تنگ میشود
فرزند محمدعلی بهمنی ضمن تشکر از وزیر ارشاد و حضور هنرمندان و مسئولان گفت: امیدواریم آنچه از او میماند خوبی و نیکویی باشد؛ چون در وجودش بدی رنگی نداشت. اما اگر سهوا کسی را رنجانده بر او و بر ما ببخشاید.
در پایان مراسم عباس سجادی شعری دیگری از محمدعلی بهمنی را قرائت کرد.