در نشست پرسش و پاسخ فیلم «پرواز ۱۷۵» مطرح شد؛
محمدحسین حقیقت: از شهدا گفتن ترس ندارد
نشست خبری فیلم سینمایی «پرواز ۱۷۵» در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر جمعه 13 بهمن در خانه جشنواره با حضور محمدحسین حقیقت (کارگردان)، اتابک نادری (بازیگر) و دیگر عوامل برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، اتابک نادری در ابتدای این نشست اظهار کرد: خوشحالم که ادای دینی به شهدایی کردیم که حتی اسم آنها سر کوچهها نیست. تجربه دلی بود و ربطی به هیچ تکنیک و تجربهای نداشت.
جعفر دهقان نیز در این نشست گفت: یک سری به آسایشگاه های جانبازهای ما بزنید تازه با مفهوم اینکه ما چرا به این افراد بدهکار هستیم آشنا و متوجه خواهید شد.
رضا توکلی نیز گفت: محمدحسین حقیقت کارگردان خلاقی بود. پیشکسوتان عرصه هنر ما کمتر در این مدل کارها دیده میشوند. نکته اساسی من این است که چرا اصل اساس می آیند برای رابرت دنیرو ۸۰ ساله فیلم مینویسند و برای آن چیزی میسازند؟ نویسنده ها باید برای بزرگ ترهای سینمای ما بنویسند. اتفاقا جای آقای هاشم پور اینجا خالی است. آثار عجیب و غریبی درباره جنگ داریم که نتوانستیم هیچ کدام از آنها را به تصویر بکشیم. دستمریزاد به آقای حقیقت که با پول خود چنین فیلمی ساخته است. سینمای ما باید همه ژانری داشته باشد ولی این هزینه ها را به چه کسانی می دهند؟ چرا به باتجربه ها کار نمی دهند؟
یاسین مسعودی بازیگر دیگر این فیلم گفت: قرار بود که یاسین یک رگه هایی از طنز داشته باشد. بدون یک دکور در آبادان می توان فیلم جنگی در آنجا ساخت. امیدوارم آبادی به آبادان بازگردد.
رضا انصاریان (سرپرست جلوه های بصری) نیز در بخش دیگری گفت: درباره بخش فنی فیلم، نخ تسبیح فیلم را سعی کردیم به صورت جلوه های بصری آماده کنیم. در خدمت فیلم هر کجا که نیاز بود از این قابلیت استفاده کردیم.
زرآبادی (مدیر تولید) اظهار کرد: کار سختی بود و تعدد لوکیشن داشت. محمدحسین حقیقت جوان ترین فیلمساز جشنواره است ولی آدم بسیار بزرگی است.
در ادامه محمدحسین حقیقت بیان کرد: طبیعتا کار اول در حوزه دفاع مقدس سختی های خود را دارد و تلاش کردیم از فضای مرسوم فاصله بگیریم و به کسانی که بخشی از خود را در جنگ جای گذاشتند، بپردازیم. ما با هر عقیده و آرمان و سلیقه ای باید یک نکته مشترکی داشته باشیم که برای همه قابل احترام باشد. واقعا از شهدا گفتن ترس ندارد.
حقیقت درباره الگوبرداری از یک نمایش گفت: من نمایشی را ندیدم و از جایی الگو گرفته نشده و داستانی بود که شکل گرفته است. به اسم شعار واقعیت ها را انکار نکنیم.
این کارگردان گفت: تمام داستان و زنجیروارههای داستان چیزی نبود که بخواهیم به جایی اشاره کنیم. این مفهوم مادرانه یک مفهوم کلی است.
حقیقت مطرح کرد: فیلمنامه یک پروسه ۲ ساله را طی کرده است و ما به جاهای مختلف سفر کردیم و خیلی از موارد را به عینه دیدیم.
محمدحسین حقیقت در پایان گفت: بعضی از دوستان نسبت به این فیلم کم لطفی کردند و بیان کردند که مشخص است این فیلم مستقل نیست و به جایی وصل است. ولی این را اینجا می گویم که این کار بدون ریالی بودجه دولتی و با سرمایه شخصی ساخته شده است. این امر کاملا متداول است که ردیف های بودجه برای نهادهای مختلف وجود دارد که باید در فیلمسازی هزینه شود ولی اگر دغدغه ها درست بررسی نمی شود، باید آنها را بررسی کرد.