توضیح پیمان سلطانی درباره سرنوشتِ پرونده قضایی قطعه «ایران جوان»

به گزارش ایلنا، پیمان سلطانی بعد از دریافت دومین رای دادگاه بر سر مالکیت قطعه «ایران جوان» و شکایت از سیاوش بیضایی، توضیحاتی درباره روند صدور حکم ارایه داد.

«نام جاوید وطن/ صبح امید وطن/ جلوه کن در آسمان/ همچو مهر جاودان…» حتما ادامه‌اش را زیر لب زمزمه می‌کنید و وقتی به ابیات پایانی آن می‌رسید و می‌خوانید: «همه با یک نام و نشان، به تفاوت هر رنگ و زبان» بغض‌‌ها می‌ترکد… اگر به دنبال آهنگساز و ترانه‌سرای آن بروید، به نام «پیمان سلطانی» و زنده‌یاد «بیژن ترقی» و دو خواننده این اثر یعنی «شهرام ناظری» و «سالار عقیلی» خواهید رسید. این قطعه که آن را با نام «ایران جوان» می‌شناسیم از نخستین باری که به اجرا درآمد، همان‌قدر که به دل‌ برخی نشست، حکایت‌های خاص خودش را به دنبال داشت؛ که آخرین آن‌ها انتصاب برخی نسبت‌ها در ویکی‌پدیای پیمان سلطانی است.

اختلاف بر سر قطعه «ایران جوان» از اوایل دهه نود میان پیمان سلطانی و سیاوش بیضایی» آغاز شد و پیمان سلطانی سال نود شش شکایتی را در این زمینه مطرح کرد. حال این آهنگساز پس از حدود پنج سال توضیحاتی در اینباره مطرح کرده که به قرار ذیل است:

اختلاف بر سر قطعه «ایران جوان» از اوایل دهه نود میان من «پیمان سلطانی» و «سیاوش بیضایی» آغاز شد. این اختلاف ابتدا با سکوت من به عنوان آهنگساز، برای مدتی بدون هیچ واکنشی ادامه داشت. اما در نهایت منجر به طرح شکایت توسط من در مراجع قضایی شد. نخستین دادگاه با حضور وکلای طرفین، کارشناسان قضایی و کارشناسانی از اهالی موسیقی در تاریخ ۲۶ شهریور ۹۶ برگزار شد. در این حکم که به نفع بنده صادر شده است، امضای سه کارشناس موسیقی شامل آقایان پیروز ارجمند، هادی آرزم و زیدالله طلوعی نیز وجود دارد. پس از صدور حکم، در سال ۱۳۹۸ سیاوش بیضایی، مجددا طی متنی ادعای خود مبنی بر اینکه صاحب اصلی اثر ایران جوان او است را مطرح کرد. در همین راستا، نشستی نیز در خبرگزاری تسنیم و با هماهنگی‌های «سجاد پورقناد» برگزار شد که در این نشست، بنده از حضور امتناع کردم. در نهایت سیاوش بیضایی و سجاد پورقناد (مدیر سایت هارمونی تاک) متن نوشته شده توسط سیاوش بیضایی را در سایت‌های مختلف از جمله سایت خبرگزاری تسنیم، سایت و مجله هنرموسیقی، سایت هارمونی تاک و… همچنین صفحات فیس بوک و وب‌سایت‌های شخصی خود منتشر کردند. 

این اتفاقات بنده را بر آن داشت تا مجددا در دادگاه دیگری، علیه سیاوش بیضایی و سجاد پورقناد، شکایت تازه‌ای را مطرح کنم. این بار نیز مساله توسط مراجع قضایی پیگیری شد و با ارایه اسناد و مدارک کافی، مجددا سیاوش بیضایی در تاریخ ۲۵ بهمن ۱۳۹۹ محکوم و رای به نفع بنده صادر شد. اما از همان زمان و طی دو سال گذشته، موضوع در فضای مجازی، ویکی پدیا و. . با نسبت دادن افترا، توهین و ارایه مدارک کذب، به نفع آقایان جلوه داده‌ شده است. همچنین درباره این اثر لینکی با اطلاعاتی نادرست در ویکی پدیا با عنوان ایران جوان ایجاد شده که اطلاعات غلط و نامربوط به این قطعه در آن نوشته شده است و این اثر را به اشتباه به سیاوش بیضایی نسبت داده‌اند. 

تاکنون بنده در مواجهه با رفتار غیر حرفه‌ای و نادرست نامبردگان سکوت کرده، اما به نظر می‌رسد مسیر به سمت دیگری هدایت می‌شود چراکه اخیرا بخشی باعنوان «اتهام سرقت آثار هنری» به ویکی‌پدیای بنده اضافه شده و در آن اتهامات نادرستی به من نسبت داده شده است. اگرچه بنده تاکنون از مسیر درست- مراجع قضایی- پیگیر خواسته خود بوده و همواره نیز رای به نفع من صادر شده است اما تصمیم به انتشار حکم‌های صادر شده از سوی دادگاه می‌تواند عموم مردم و علاقه‌مندان به موسیقی را از نادرستی مطالب مطرح شده درباره بنده مطلع کند. 

علاوه براین بر اساس تایید کارشناسان و رای صادره توسط دادگاه تعلق اثر-سرود ایران جوان- به بنده (پیمان سلطانی) داده شد (تعلق حقوق مادی و معنوی مترتب به اثر) و گرچه اثر هنری ذاتا نیازی به تایید مقام متولی مربوطه در کشور ندارد اما مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد نیز رای دادگاه را تائید کرده است. 

با توجه به ممنوعیت‌های قانونی برای انتشار تصاویر احکام صادر شده به عناوین متن صادره قانونی بسنده می‌کنم:

رای اول: صادر شده توسط دادگاه فرهنگ و رسانه واقع در میدان ارگ تهران به تاریخ ۲۶.۰۶/ ۱۳۹۶

رای دوم: صادر شده شعبه دو دادگاه کیفری در مجتمع قضایی شهید قدوسی تهران به تاریخ ۲۵.۱۱/ ۱۳۹۹

همچنین به خاطر موافق نبودن با مجازات‌هایی از این دست (شلاق، زندان و جریمه نقدی) و هم صنف بودن با متشکیان تاکنون از تشکیل پرونده اجرایی در واحد اجرای احکام دادسرای مربوطه و انجام مجازات تعیین شده امتناع کرده و طی کردن مسیر قانونی را صرفا برای اثبات حقانیت خود لازم دانسته‌ام.