یلدا، سیاهی شب و سپیدی صبح

شب یلدا، بیش از سه هزار سال است که با زندگی زمستانه ایرانی تباران در ه‍م آمیخته است. شب یلدا، برای اقوام گوناگون ایرانی، طبقات مختلف اجتماعی، شهری و روستایی، سبب ساز نزدیک شدن دل‌ها شده و به میمنت این شب افراد با هر شکل و کیفیتی همه در کنار هم، این شب سیاه را به سپیدی صبح می‌رسانند. یلدا به معنای تولد خورشید نیز هست. و مردم از فردای یلدا، روزها را بلندتر از روزهای قبل و با روشنایی بیشتر زندگی می‌کنند.

در شب یلدای امسال، مسئولیت اجتماعی‌مان را فراموش نکنیم و به یاد داشته باشیم شادی حق همه انسانها از هر قشری است. در این شب، افرادی هستند نه تنها در سفره محقرشان از آجیل و انار و هندوانه خبری نیست بلکه حتی از داشتن سرپناهی گرم و پرمهر هم محرومند.

من فکر می‌کنم آن‌ها همه انسانند، ایرانی‌اند و بخشی از واقعیت جامعه ما هستند که همه ما نسبت به آن‌ها مسئولیت داریم.

 متاسفانه ما طردشدگان اجتماعی را از ذهن خود نیز طرد کرده‌ایم و چقدر شریفند انسانهایی که این چنین نمی‌اندیشند و در سردی زندگی این طردشدگان، گرمابخشی، هرچند اندک دارند.

 تا زمانی که افراد و گروههای رها شده در جامعه حضور دارند، چقدر زیست یک جامعه، اخلاقی است؟

بی‌تردید، گذر بی‌تفاوت از میان کم توانان و ندیدن آن‌ها، جامعه را خشن‌تر و بیرحم‌تر کرده است. زندگی راحت نیاز به روح لطیف دارد. لطافت اجتماعی برای گذار همدلانه از بحرانها و مشکلات و دیدن همه افرادی که توان ندارند اجتناب ناپذیر است. من فکر می‌کنم همه ما، فراتر از خودبینی‌ها و فردگرایی‌های منفی باید به جامعه و همه آنچه در آن جریان داد بیندیشیم.

 علاوه بر این، امسال، در پی ماجراهای غم‌انگیز خیابان‌های پاییزی، خانواده‌هایی هستند که عزیزان خود را در کنار ندارند از زائران شاهچراغ شیراز گرفته تا هموطنان بلوچ و کرد و… و همه هم میهن‌مان در هرجای ایران. من تجربه تلخ سفره‌های یلدای بدون در کنار داشتن عزیزان از دست رفته‌ام را زندگی کرده‌ام و بر سر سفره، برایشان بشقاب‌های خالی چیده‌ام.

 یلدایتان مبارک

از خدای مهربان در این شب طولانی، نور و شادی برای همه انسانها در هرکجای زمین و به خصوص هموطنانم خواهانم. از پروردگار یکتا می‌خواهم که در پی تلخی این روزهای پاییزی، امید و موفقیت و پشت سر گذاشتن همه مشکلات برای تمامی هم‌میهنان‌مان رقم بخورد.