«بوی خوش سیمرغ» درشیرازبه مشام می رسد

کارگردان پیشکسوت تئاتر فارس پس از ۱۵ سال ازاولین اجرای «بوی خوش سیمرغ» بار دیگر این نمایش را روی صحنه می برد.

به گزارش خبرنگار " ایلنا " ازشیراز، علی نقی رزاقی که از معدود هنرمندانی است که چراغ ادبیات کلاسیک ایران را در هنرهای نمایشی با نمایش هایی همچون «سعدی مسافر عشق»، «راز پنهان سعدی»، «گفتا خموش حافظ»، «خسرو و شیرین، فرهاد» و… روشن نگه داشته است، بار دیگر با نمایش «بوی خوش سیمرغ» به صحنه نمایش شیراز باز می گردد.

این هنرمند امروز چهارشنبه گفت: نمایش یادشده ۱۵ سال پیش با استقبال گسترده مخاطبان مواجه شد و در تمام این سال ها درخواست های مکرری برای اجرای مجدد آن داشتیم که همین موضوع باعثشد «بوی خوش سیمرغ» را بار دیگر میهمان اهالی تئاتر فارس کنیم.

کارگردان نمایش «قاب بی تصویر» با بیان این که در این نمایش نزدیک به ۴۰ بازیگر به ایفای نقش خواهند پرداخت، خاطرنشان کرد: داستان این نمایش براساس منطق الطیر عطار نیشابوری و حکایت معروف تلاش سی مرغ برای رسیدن به کمال و سیمرغ توسط خودم بازنویسی و دلاماتورژی شده است.

سرپرست گروه تئاتر آزاد شیراز افزود: از این حکایت تعابیر متفاوت و متعددی انجام شده که بسیاری از آنها به دور از نگاه واقعی شیخ نیشابور و دیدگاه عارفانه او است.

کارگردان نمایش «رامین و ژاله» با بیان این که تلاش کرده ام روایتی صحیح و وفادارانه از منطق الطیر را در «بوی خوش سیمرغ» ارائه کنم تاکید کرد: در استفاده از آثار ادبیات کلاسیک در متون نمایشی باید به مفاهیم پایبند بود و نباید به صرف دراماتیزه کردن، از پیام اصلی دور ماند.

وی افزود: دو ماهی است که با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس از آغاز تمرین این نمایش می گذرد و امیدواریم که نمایش برای اجرا در اوایل تابستان آماده شود.

این هنرمند پیشکسوت که سال گذشته نمایش «راز پنهان سعدی» را به مناسبت یادروز سعدی در سعدیه شیراز به روی صحنه برد خاطرنشان کرد: هنرهای نمایشی ملی ایران بدون قرار گرفتن در مسیر استفاده از ادبیات کلاسیک و کهن فارس غیر ممکن و بی معناست، در حالی که هر یک از این آثار می تواند بستر اجرای ده ها و بلکه صدها اثر نمایشی را فراهم کند.

رزاقی با بیان این که استفاده از هنرهای نمایشی بهترین راه برای انتقال مفاهیم و نگاه ارزشمند بزرگان عران، فلسفه، حکمت و ادبیات فارسی است، تصریح کرد: امیدواریم حمایت از تولید چنین آثاری بیش از پیش انجام شود که این کار با تخصیص اعتبار برخی از برنامه های ظاهری یادروز سعدی و حافظ به هنرهای نمایشی امکان پذیر خواهد بود چرا که پرداختن به جنبه های ظاهری و برخی سخنرانی ها به هیچ وجه اثری در بزرگداشت و پی بردن به عمق نگاه بزرگان و مفاخر زبان و ادبیات فارسی نخواهد داشت.