اعتراض حق قانونی هر شهروند است/ مجموعه نظام باید گفت‌وگو با بخش‌های مختلف ملت را آغاز کند/ توهین به رهبری مانع بزرگ هر نوع تفاهم و گفت‌وگوست

 مایل بودم درباره «اتفاقات تلخ این روزها» پیش از این سخن بگویم، ولی به سبب آشفتگی فضای عمومی جامعه این امر را به زمانی مناسب‌تر واگذاشته بودم. اما امروز که رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (حفظه الله) از همگان خواستند تا درباره اتفاقات اخیر اظهارنظر کنند، به نظرم آمد تا چند جمله‌ای در این باره بنویسم:

۱- تردید نباید داشت که بین «اعتراض» که حق قانونی هر شهروند است، با «اغتشاش» که ریشه در دسیسه‌های دشمنان مردم دارد، تفاوت وجود دارد. اعتراض، نشان زنده بودن جامعه‌ای است که برخی از آسیب‌ها را برنمی‌تابد، ولی آشوب و هنجارشکنی - آن هم وقتی توسط رسانه‌هایی عاری از دلسوزی برای ملت ایران بر آتش آن دمیده می‌شود -، ثمره ای جز حاکمیت افراطی‌گری و یا هرج و مرج ندارد. فراموش نکنیم که رسانه‌هایی که امروزه میداندار ایجاد شقاق در میان ما شده‌اند یا تاریخی سراسر دشمنی با ما دارند و یا از جایی ارتزاق می‌کنند که همواره ایران و ایرانی را ضعیف و زبون خواسته است. 

ما چاره‌ای نداریم جز اینکه همراه و همدوش یکدیگر زندگی کنیم. همه ما با هر سلیقه و نگاهی، یک ملت‌ایم؛ با سلایق متفاوت و با هدفی واحد. سربلندی کشورمان، با زندگی مسالمت‌آمیز با هم و ایستادگی در مقابل آنان که ذلت ما را می‌خواهند محقق می‌شود. باید با هم گفت‌وگو کنیم؛ جناح‌ها با مردم، و حاکمیت با آنانی که دیگرگونه می‌اندیشند. و صد البته تردید نکنیم که ستیز با دین و جنگ با آنچه در منظر مردم «ارزش دینی» شناخته می‌شود، همانند جنگ با آزادی و رفاه به یک اندازه ابتر و ناممکن است. 

۲- گفت‌وگو تنها راه برون‌رفت از بن‌بست‌های اجتماعی است. روشن است که ما با اعتراض‌هایی یک دست مواجه نیستیم. و هر از چندگاه، گروهی کوچک یا بزرگ با سلیقه‌ای متفاوت ممکن است نسبت به سیاستی و یا رفتاری معترض باشد. در این جامعه، چه معترضین و چه بدنه حاکمیت‌گریزی از این ندارند که به گفت‌وگو با تمام شرایطش، که معقول‌ترین راه اصلاح است، تن در بدهند.

اگر از یکسو، شعارهای تند و خشمگینانه ثمری نمی‌دهد، اما مجموعه نظام هم باید گفت‌وگو با بخش‌های مختلف ملت را آغاز کند و شنیدن درد ایشان و در صورت لزوم معذرت‌خواهی از آنان را - که مدت مدیدی است کمرنگ و فراموش شده - ییاموزد.

طبیعی است که نتیجه این گفت‌وگو نه ادامه «انعطاف‌ناپذیری در برخی روش‌ها و ارزش‌ها»، و نه مطابق با خواسته‌های تند ساختارشکنانه خواهد بود. و از همین گفت‌وگوهاست که میزان مجاز انعطاف و تعریف ساختارشکنی به دست می‌آید. 

۳- امروز دردهای مختلفی بر جان مردم سنگینی می‌کند که مهمترین آنها بحث معیشت و مشکلات اقتصادی است. حل هر مشکلی در حوزه‌های دیگر محتاج اصلاح در امور اقتصادی است. دولتمردان باید بدانند که اگر نتوانند مشکلات اقتصادی را برطرف کنند همواره زمینه آشوب‌ها و سوءاستفاده اجانب را فراهم آورده‌اند.

۴- بخش زیادی از اعتراض و دلخوری‌های مردم ناشی از بسته بودن راه‌های قانونی اعتراض و در صورت لزوم تغییر قانونی برخی قوانین و سیاست‌هاست. شک نباید داشت که باز کردن مسیر حضور همه سلیقه‌ها در ارکان حکومت، راه دشمنان را سدّ می‌کند. برای اینکه ظرفیت حضور آمریکا و رژیم غاصب اشغالگر و ایادی آنها را کم کنیم، باید ظرفیت نظام را در مشارکت همه سلایق در تقنین و اجرا فراهم کنیم. 

۵- شخص رهبر انقلاب اسلامی که علاوه بر جایگاه حقوقی از ویژگی‌های ممتاز اخلاقی برخوردارند و از سرآمدان روزگار خود هستند، برای همه کسانی که با معظم له از دور یا نزدیک آشنایی دارند، دارای احترام ویژه‌ای هستند و برای بخش‌های بزرگی از مردم از چنان احترامی برخوردارند که توهین به ایشان مانع بزرگ هر نوع تفاهم و گفت‌وگوست. ضمن اینکه برای همه آشنایان به سیاست محرز است که صحت و سلامت ایشان پیوندی عمیق با آرامش کشور و صلاح امور دارد. 

۶- جمهوری اسلامی ثمره خون‌های پاکی است که برای خدا و با پیروی از امام عظیم‌الشأن و با امید سعادت مردم بر زمین ریخته شد. حفظ آن و صد البته اصلاح آن و چشم نبستن بر اشکالات آن و در عین حال دفاع از حقیقت ناب آن، وظیفه تمام کسانی است که خود را وامدار این اتفاق بی‌بدیل می‌دانند.

لازم می‌دانم در پایان برای جان‌باختگان حوادث اخیر طلب رحمت، برای آسیب‌دیدگان آرزوی سلامت و بهروزی، برای حافظان امنیت توفیق و برای همه مردم روزهای بهتر و شادتر از خدای متعال مسألت نمایم و از آنچه در شب گذشته در دانشگاه صنعتی شریف واقع شد، ابراز تأسف نموده و مسئولان مربوطه را به رعایت هر چه بیشتر حرمت دانشگاه توصیه کنم.