قهرمانِ تئاتر رویاها!
خبر نگران‌کننده بود و پر از استرس؛ اسکای شنبه‌شب خبر از خونریزی مغزی سر الکس منتشر کرد و پس از آن بود که اکثر ستاره‌های سرشناس فوتبال به همدردی با مرد پر افتخارِ تاریخِ شیاطین سرخ پرداختند.
در پی بستری شدن الکس فرگوسن، سرمربی اسبق منچستریونایتد، روزنامه اعتماد به نحوه اسطوره شدن او در یونایتد پرداخته است.
فرگوسن شنبه‌شب در منزل دچار این تشنج و بیماری شد و به سرعت در بیمارستان رویال سالفورد تحت مداوا و عمل جراحی قرار گرفت؛ پزشکان وضعیت پایداری را برای سر الکس ترسیم کرده‌اند و می‌گویند برای ترخیص او از بیمارستان نیاز به مراقبت‌های شدیدی وجود دارد. حالا پیرمرد اسکاتلندی باید بجنگد تا در میدان زندگی همچون یک قهرمان از زمین خارج بشود و نشان دهد که تخصصش فقط در فتح قله‌های فوتبالی نیست! پس از روی کار آمدن فرگی در اوالدترافورد باور اینکه قرار‌است این مربی ۲۶ سال بر شهر منچستر حکمرانی کند اصلا قابل باور نبود. او در تمام دوران حضورش بر روی نیمکت شیاطین سرخ افتخارات بی‌نظیری را کسب کرد اما یادمان نرود به همان اندازه که ستایش شده، مورد انتقاد هم قرار گرفته؛ سرالکس با خرید و شناسایی استعداد‌هایی چون پیتر اشمایکل، اریک کانتونا، روی‌کین، ویدیچ و کریستیانو رونالدو هنر خود در زمینه پرورش بازیکنان مستعد را نشان داد و بارها مورد تعریف و تمجید مفسران به‌نامِ فوتبال جهان قرار گرفت. شاید تنها این فرگوسن باشد که بتواند از بازیکنان معمولی یک فوق‌ستاره بسازد و فوتبالیست‌های پرحاشیه‌‌ای چون کانتونا را به اوج خلاقیت و هنرنمایی برساند.
در آن سوی میدان نیز فرگی همواره به دلیل آوردن سباستین ورون، دیگو فورلان، کلبرسون، به‌به و فابین بارتز به یونایتد مورد هجمه انتقادات قرار گرفته و از زخم‌زبان و نیش و کنایه‌ها در امان نبوده؛ شاید همین عوامل از فرگوسن یک مربی ابدی ساخته و بعد‌ها شهامت اعتراف کردن به اشتباهات خود را نیز به او داده. سرالکس در کتاب خاطرات خود و در زمینه خرید‌های ناموفقش می‌گوید؛ «به‌به تنها بازیکنی بود که بدون دیدن یک بازی از او، خریده شد و به یونایتد آمد!»
سلطه این مربی اسکاتلندی بر فوتبال انگلستان تا سال‌های سال ادامه داشت اما سوال اساسی اینجاست که خودِ فرگوسن مدیون چه جام‌ها و پیروزی‌های نجات‌بخشی بوده؟ بدون شک قهرمانی در جام حذفی فصل ۱۹٩٠-۱٩٨٩ تاریخ را برای یونایتد به سبک دیگری رقم زد و از مهم‌ترین جام‌های سرالکس در تاریخ مربیگری‌اش بوده! ۴ سال از استخدام فرگی می‌گذشت و اخراج محتمل‌ترین گزینه برای او و باشگاه به‌حساب می‌آمد، مگر آنکه یونایتد جام حذفی را تصاحب می‌کرد و پیشرفت خود را با تصاحب قهرمانی نشان می‌داد؛ منچستر در فینال به جدال با کریستال پالاس پرداخت و در رقابت اول به‌تساوی ۳-۳ رضایت دادند و در بازی تکراری تک‌گل لی‌مارتین اولین جام فرگوسن در یونایتد را به ارمغان آورد و مهری بود بر ماندن رییس بزرگ بر روی نیمکت شیاطین سرخ.
قهرمانی‌های پیرمرد اسکاتلندی در تئاتر رویاها بی‌بدیل بوده ولی هواداران جدای از اولین تصاحب جام توسط فرگی، قهرمانی در لیگ‌برتر ۱۹۹٣-۱۹۹٢، لیگ قهرمانان اروپا ۱۹۹٩-۱۹۹٨ و مجددا لیگ برتر در سال ۲۰۱٠-۲۰۱١ را به دلایل مختلفی بیشتر از سایر موفقیت‌ها دوست دارند. چرا که تاثیر بیشتری بر تاریخ‌سازی یونایتد داشته‌اند و می‌توان به مواردی همچون اولین قهرمانی در لیگ انگلستان بعد از ۲۵ سال ناکامی و کسب نوزدهمین قهرمانی لیگ جزیره و پشت‌سر گذاشتن لیورپول در تاریخ موفق‌ترین‌تیم‌های فوتبال انگلستان اشاره کرد.
فرگوسن در خصوص سال ۱۹۸۶ و ورود به منچستریونایتد می‌گوید؛ « فلسفه اصلی من بازیکنان جوان و پرورش آنها بود. یونایتد در آن زمان سیستم جوانانی که ازشان انتظار می‌رفت را نداشت و آنجا بود که من تصمیم گرفتم باید یک باشگاه فوتبال بسازم!»
کارنامه این مرد پر افتخار با شکست‌های عجیب و غریبی نیز عجین شده و از شکست‌هایش با خاطرات بد و موجی از گلایه‌ها یاد می‌شود، همان‌گونه که سال‌ها به دلیل فروش پیکه و پوگبا به او انتقاد کردند.
باخت‌های ۵ بر صفر برابر چلسی در سال ۱۹۹۹، ۴بر۱ مقابل لیورپول در سال۲۰۰۹، ۶بر۱ برابر منچسترسیتی در سال ۲۰۱۱ و پذیرش شکست در فینال لیگ‌قهرمانان مقابل بارسلونا در فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۰!
فرگوسن در جواب سوالِ چارلی رز مبنی بر اینکه بیشتر باخت‌ها را به‌خاطر دارد یا بردها را کمی‌تامل کرد و گفت: «می‌توانم درمورد باخت‌های بدی که داشتیم بگویم. باخت‌های ۵-۱ و ۶-۱ به سیتی مواردی از آنها هستند. بازی‌هایی که شما هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنید. به یاد دارم که بعد شکست ۵بر۱ به سیتی به خانه رفتم و بالش را روی سرم گذاشتم. چند روز به غیر از باشگاه جای دیگری نرفتم. همسرم بهم می‌گفت مشکلت چیست؟ و من گفتم ما ۵-۱ باختیم و او پاسخ داد، نه امکان نداره که تو ۵-۱ باخته باشی! روزهای بدی بود.»
حالا با تمام افتخارات و شکست‌ها، روزنامه‌های انگلیسی تیتر می‌زنند که سرالکس جدیدترین قسمت از زندگی خود را شروع کرده؛ جایی که او باید بجنگد تا علاوه بر خود، فوتبال را نیز زنده نگه دارد.
فوتبال و فرگوسن رابطه‌های عمیقی با یکدیگر دارند و جاودانه بودن‌شان در با هم بودن‌شان است!
