فرشاد مومنی در نشست اصلاح دولت در دام بودجه ریزی؛
بودجه ۹۷ امیدوارکننده نیست
آخرین جلسه از سلسله نشستهای بررسی لایحه بودجه سال۱۳۹۷ با موضوع اصلاح دولت در دام بودجه ریزی با حضور فرشاد مومنی، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی و علی چشمی، عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی در موسسه دین و اقتصاد برگزار شد.
جهان اقتصاد نوشت: فرشاد مومنی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی، با اشاره به ۳ نشستی که در هفتههای گذشته با موضوع بررسی بودجه ۹۷ برگزار شد، گفت: هر کدام از دوستان با زوایای مختلف در وجود یک سلسله کاستیهای جدی، هم از منظره نحوهٔ آرایش ساختار رفتارهای مالی دولت و هم از جنبه ناتوانیهای غیرمتعارفی که نظام بودجهریزی ما پیدا کرده است، برای پیگیری اهدافی که به خاطر آن شکل گرفته توضیحاتی دادند.
وی ادامه داد: در چارچوب این توضیحات مشخص شد که بنیه بودجه به عنوان یک برنامه یک ساله برای پیشبرد اهداف توسعه ملی در افق زمانی یک ساله به سمت صفر میل میکند، ضمن اینکه تقریباً هیچ یک از آن مولفههای کلیدی سرنوشت ساز در مصالح دور مدت و توسعه کشور به شکلهای بایستهای امکان بروز و ظهور در این نظم بودجهریزی ندارد.
مومنی ادامه داد: در چهارچوب توضیحاتی که طی ۳ جلسه گذشته مطرح شد تقریباً بودجه نه تنها درسطح توسعه از کارکرد افتاده و نمیتواند در خدمت توسعه ملی باشد که حتی در زمینه پیگیری اهداف استاندارد اقتصاد کلان هم دیگر قابلیتی ندارد.
عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی افزود: به این ترتیب که از دل این نظم بودجه ریزی در سطح توسعه، نه چشم انداز بهبودی در زمینه امنیت حقوق مالکیت مشاهده میشود و نه چشم انداز روشنی در زمینه کاستن از هزینه مبادله مشاهده میشود و نه یک ایدهها و اقدامات برنامههای راهگشایی برای به حداقل رساندن فقر و کاستن از نابرابریهای آسیبزا و ناموجی که به صورت فزاینده در حال افزایش است، میتوان ردی از آن گرفت و از همه مهمتر اینکه در سطح توسعه ملی بحثهای قبلی نشان داد که این بودجه قادر به ارتقای بنیه تولید ملی و افزایش و بهبود کیفیت زندگی مردم هم نیست.
وی با اشاره به اینکه هیچ یک از اهداف کلان هم به صورت استاندارد دیگر از دل این بودجه قابل ردگیری نیست، گفت: نه امکان ایجاد یک چشم انداز با ثبات برای اقتصاد کلان، نه تسهیل توسعه، نه رشد با کیفیت و مستمر و نه توزیع عادلانه درآمدها، هیچکدام از اینها به شکل بایستهای آنطور که در سطح نظری انتظار میرود که بودجه به مثابه مهمترین ابزار دولت برای پیشبرد اهداف کلان به کار گرفته شود، نیست.
همچنین از منظر سطح خرد هم اگر ما دولت را به مثابه یک ابر بنگاه در نظر بگیریم ملاحظه میشود که با ارزیابی ساختار، کیفیت هزینهها و شیوههای کسب درآمد دولت، این بودجه برای چابک سازی دولت و ارتقای توانمندیهای دولت، که بتوانند از عهده مسئولیتهای خودش در دفاع از حقوق نسلی و بین نسلی بربیاید، این بودجه از این نظر هم به ما علائم امیدوار کنندهای نشان نمیدهد.