دزدی در روز روشن از جهانگردان ایرانی!

به گزارش ایلنا به نقل از خبرآنلاین، حداقل واکنش هر کدام از ما در چنین شرایطی این است که با داد و فریاد، کمک می‌طلبیم و مال باخته هم بعد از سبک سنگین کردن اینکه چه چیزی از دست داده و آیا ارزش شکایت و کلانتری رفتن دارد یا نه، پا در مسیر قضایی گذاشته یا کلا قید آن را می‌زند. اما گاهی جیبت را می‌زنند اما نه می‌توانی جیغ بزنی، نه می‌دانی به کجا باید شکایت ببری و بدتر اینکه امیدی هم نداری که اگر شکایتی هم بکنی، کسی پاسخگو باشد!

شاید هر کس در ذهنش مصداقی برای قرار گرفتن در چنین موقعیت «آمپاسی» بیابد. اما قطعا ایرانیانی که هوس جهانگردی با تورهای ایرانی کرده‌اند، مصداق واحدی با هم خواهند داشت. چون فارغ از اینکه بعضا ممکن است با راهنمایانی (Tour Leader)  همسفر شوند که اطلاعاتشان کمتر از سرچ‌های ساده اینترنتی باشد، شاهد صحنه‌هایی بوده و هستند که هم دهانشان را از فرط تعجب باز نگه می‌دارد و هم نمی‌دانند چطور به خودشان بقبولانند که برخی رفتارها "توهین آشکار به شعورشان" نیست!

 صحنه‌هایی نظیر اینکه علی‌رغم توافق صورت گرفته میان تور با مسافران، برخی مراکز دیدنی از لیست بازدیدها به بهانه واهی حذف می‎شوند! مثلا در حالیکه گردشگرانی را در حال گشت زنی در آن محل می‌بینی، "راهنمای محترم" می‎گوید «سالهاست که دیگر بازدیدی از این محل‌ها صورت نمی‌گیرد و فقط می‌توان از بیرون آن عکس گرفت!». تازه حتی اتوبوس جهانگردی را متوقف هم نمی‌کنند که ایرانی جهانگرد بتواند ته و توی قضیه را در بیاورد و به او می‌گویند از داخل ماشین عکس بگیر! تازه اگر مسافر در هم کلامی با سایر مسافران دیگر تورها و یا آشنایانی که قبلا به آنجا سفر کرده‌اند به هر زحمتی شده بخواهد "راهنمای محترم" را قانع کند، با این پاسخ روبرو می‌شود: لطفا وقت گروه را نگیرید، اگر خیلی اصرار دارید، خودتان مجزا به آنجا بروید!

همین "راهنمایان محترمی" که جوش «وقت اعضای گروه» را می‌زنند، یکباره کل اعضا را به مراکز خرید و یا فروشگاه‌هایی می‌برند و به آنها می‌گویند نگران وقت نباشید، دو سه ساعتی می‌توانید اینجا بمانید! آنها که از ذوق خرید کالاهایی که در اثر تحریم به ایران وارد نمی‌شود و یا آنها که از اول نگران سوغات بردن به ایران هستند و نه لذت بردن از مکانی که به آن سفر کرده‌اند؛ خوشحال از این پیشنهاد، رفتارهای "راهنمای محترم" را زیر نظر ندارند. اما آنها که وقتشان را می‌خواهند صرف بازدید از مراکز دیدنی کنند و از این وقت کشی‌های بی دلیل کلافه‌اند، با اندک دقتی متوجه می‌شوند که "راهنمای محترم" در پی کسب پورسانت شخصی خودش است که آنها را به اینگونه مراکز می‌آورد! یعنی در پس پرده توافقی با این مراکز وجود دارد که گردشگران ایرانی را صرفا به آنجا می‌برند. بویژه آنکه در گفت و گو با افراد بومی محلی در می‌یابی که مراکز بهتر و بعضا ارزانتری هم هستند که "راهنمای محترم"، تور را به آنجا نبرده است! وقتی این دست مسافرین با لجاجت می‌خواهند به "راهنمای محترم" بفهمانند که نباید به شعورشان توهین کند، باز با این پاسخ روبرو می‌شوند که خودتان با هزینه شخصی به مراکزی که می‌خواهید بروید! وقتی هم که تعداد معترضین بیشتر می‌شود، می‌گویند در مسیر شما را آنجا پیاده می‌کنیم، برگشت با خودتان!

اندر حکایت «زرنگ بازی‌های» "راهنمایان محترم" این را هم بگویم که به بهانه پرداخت هزینه یکی از برنامه‌های پیشنهادی و به اصطلاح آپشنال، هزینه ورودی و نقل و انتقال را دولا پهنا با مسافران حساب می‌کنند. ابتکار دیگرشان هم این است که به جای ارائه ناهار به مسافرین -که در قرداد تور آمده- بگویند برای آنکه قدرت انتخابتان را محدود نکنیم، پولش را به شما برمی‌گردانیم. مسافرین هم دفعه اول، قطعا گول می‌خورند! اما وقتی پای صندوق می‌روند و متوجه می‌شوند که "راهنمای محترم" فقط یک سوم هزینه ارزانترین نوع غذا را پرداخت کرده، دیگر زیر بار تکرار این پیشنهاد در وعده‎‌های بعدی نمی‌روند!

آنچه تا کنون آمد، گوشه‌ای از سفرنامه نویسنده بود که با تور «الی گشت» در ایام نوروز به کشور رنگ‌ها و مذاهب، «هندوستان» رفته بود. سفری که با شاهکار بی نظیر شرکت هواپیمایی «تابان» به پایان رسید که حتی یک نفر از پرسنل خود را برای راهنمایی مسافران در فرودگاه دهلی مستقر نکرده بود و برای قریب به 300 مسافر یک هواپیمای ایرباس، فقط یک گیت تحویل بار باز شده بود و مسافران بالغ بر دو ساعت در صف بودند! بخش باورنکردنی دیگر ماجرا این بود که بلیط‍‌های این سفر را با خودکار دستی نوشته بودند و اصلا پرینت چاپی نداشت! واقعا اگر طبیعت بکر و مهمان نوازی هندوها و خوش مشربی همسفران نبود، این همه بلا، خاطره خوشی از سفر برای هیچ مسافری نمی‌گذاشت. ای کاش هم مدیریت محترم «الی گشت» و در نگاهی کلان‌تر سازمان ایرانگردی و جهانگردی و هم مدیریت محترم هواپیمایی «تابان» نظارت دقیق و موشکافانه‌ای بر عملکرد لیدرها و پرسنل خود می‌داشتند تا شیرینی سفر هموطنانشان که بعضا با هزینه‌های گزاف عازم سفر شده‌اند را تلخ نکنند.