خان محمدی در گفتگو با ایلنا:
پرداخت 68 درصدی مطالبات گندمکاران صحت ندارد/ بعد از 5 ماه انتظار میگویند 2 ماه دیگر صبر کنید
مدیرعامل مجمع ملی خبرگان کشاورزی گفت: تمدید مجدد زمان پرداخت مطالبات گندمکاران آن هم بعد از 5 ماه تنها ما را از خود کفایی مجدد در این محصول استراتژیک باز میدارد و کشور را وارد بحران واردات میکند.
به گزارش خبرنگار اقتصادی ایلنا، تولید گندم و خودکفایی کشور در این محصول استراتژیک و اساسی برای دولت و وزارت جهاد کشاورزی از واجبات محسوب می شود تا جایی که این خودکفایی در ابقای وزیر جهاد در دولت دوازدهم موثر بود و به خاطر این موضوع بهارستان نشینان مجددا به محمود حجتی اعتماد کردند.
دولت تدبیر و امید گام های موثری برای کاهش واردات گندم را از سال 92 آغاز کرد که ثمره آن جشن خودکفایی گندم در آذر 95 بود.
اما در این بین این زحمت گندمکاران است که باعث این خودکفایی و عدم وابستگی کشور به خارج شده است. کشاورزانی که حاصل دست رنج خود را از طریق خرید تضمینی به دولت فروخته و یا پیش فروش کرده اند اما این کشاورزان که سرمایه خود را در این چند ماه در اختیار دولت قرار داده اند و دست واسته ها و دلالان را از گندم کوتاه کرده اند تا کنون چه میزان از مطالبات خود را دریافت کرده اند و آیا کسی به فکر آن ها هست که بدون سرمایه و در انتظار سرمایه چگونه زندگی می کنند؟ تا کنون چه میزان دریافتی واقعی از دولت داشتهاند و چه میزان از مطالباتشان در گیرودار پرداخت مانده است؟
*گندمکاران همچنان منتظر پرداخت مطالبات؛ دولت دو ماه دیگر زمان خرید
از آنجایی که گندم کالای استراتژیک و مهمی محسوب می شود و با قوت غالب مردم سروکار دارد پرداخت به موقع مطالبات گندم کاران می تواند برای کشت مجدد برای سال آینده آنها را ترغیب کند اما اگر ایجاد انگیزه نشود خودکفایی که هیچ از کاشت مجدد هم خبری نخواهد بود و باید گندم را از کشورهای دیگر وارد کنیم تا نان مردم را تامین کنیم.
در این خصوص علی خان محمدی مدیر عامل مجمع ملی خبرگان کشاورزی در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، اظهار کرد: این که آقای نوبخت بازهم زمان پرداخت مطالبات گندم کاران را به دو ماه دیگر موکول کردند فقط این موضوع را تداعی می کند که ایشان در ایران زندگی نمیکنند. اگر یک کارمند یک ماه حقوق دریافت نکند زندگیاش را چطور می گذراند؟ گندمکاران باید چطور امرار معاش کنند؟
وی افزود: درحال حاضر حدود 5 ماه است که گندم را از کشاورزان خریداری کرده اند اما برای پرداخت مدام زمان را به عقب می برند اگر واقعا ایشان از دوماه دیگر صحبت کرده باشند برای گندمکاران باید عزای عمومی اعلام کرد. کشاورزان نزدیک 5 ماه است که منتظر دریافت پول هستند تا هزینه های کاشت؛ داشت و برداشت و هزینه های کمباین، کارگر، حمل و نقل و امرار معاش را پرداخت کنند اما خبری از پول نیست. وقتی بعد از 5 ماه بگویند دو ماه دیگر هم صبر کنید باید عزا گرفت.
مدیر عامل مجمع ملی خبرگان کشاورزی در رابطه با پرداخت 68 درصدی مطالبات گندمکاران خاطر نشان کرد: پرداخت 68 درصدی وزارت جهاد کشاورزی به کشاورزان هم صحت ندارد. میگویند پرداخت کرده اند اما به کجا پرداخت شده که کشاورزان از آن بی اطلاع هستند. ما هر روز از هزاران کشاورز تماس داریم که به خاطر پرداخت نشدن مطالباتشان شکایت دارند. کشاورزان خراسان جنوبی، خراسان رضوی، زنجان، اردبیل، تبریز، مناطق معتدل و سردسیر همه از پرداخت نشدن مطالباتشان شکایت دارند. احتمالا مقداری را که به کشاورزان جنوب پرداخت شده 68 درصد حساب میکنند که آن هم به صندوقی واریز شده که به دست گندمکاران نرسیده است. گندم کاران جنوبی کشور هم ناراضی هستند.
*تمدید زمان پرداخت مطالبات، گندمکاران را خسته کرده است
خان محمدی از تمدید مکرر زمان پرداخت توسط ریاست سازمان برنامه و بودجه ناراحت است و در این رابطه میگوید: آقای نوبخت پس از انتخابات ریاست جمهوری و خرید تضمینی گندم چهارمین مصاحبه ای است که مهلت پرداخت راتمدید می کند. بار اول قرار بود با شروع فصل کشت تسویه کنند که اول شهریور بود. بار دوم گفت تا آخر شهریور و بار سوم هم تا 15 مهر زمان پرداخت مطالبات را عقب انداخت و حالا هم که تا دو ماه دیگر زمان خواسته اند. ما فقط امیدوارهستیم ایشان دوباره وسط کار پشیمان نشوند و این زمان را بازهم تمدید نکنند.
مدیر عامل مجمع ملی خبرگان کشاورزی در پایان تصریح کرد: اینکه مسئولان فکر کنند کشاورزی بی صاحب است و میشود سواستفاده کرد سخت در اشتباه هستند. این کم کاری ها در آینده دودش به چشم همه خواهد رفت و پایداری تولید را از دست خواهیم داد و دیگر نمی توان به خودکفایی افتخار کرد. استقلال تولید و خود کفایی از دست خواهد رفت و کشاورزان با دست خالی کشت نخواهند کرد و تولید پایدار یک محصول استراتژیک کشور به یغما می رود. آن وقت باید دوباره به سمت کشورهای کوچک دست دراز کنیم تا با التماس گندم خریداری کنیم. چرا باید بگذاریم به این نقطه برسیم آن هم زمانی که کشاورزی تا این مرحله پیش رفته است؟