طباطبایی مزدآبادی در گفتوگو با ایلنا عنوان کرد:
از هر 11 نفر یک تن شاغل در اقتصاد دانش بنیان
طباطبایی مزدآبادی با اشاره به اینکه امروز از هر 11 نفر شاغل در جهان، یک نفر به طور مستقیم یا غیرمستقیم در اقتصاد دانشبنیان کار میکند، گفت: در کشورهای عضو سازمان همکاریهای اقتصادی و توسعه که عمدتاً کشورهای صنعتی جهان هستند، بیش از 50 درصد تولید ناخالص داخلی این کشورها مبتنی بر دانش است.
سید محسن طباطبایی مزدآبادی کارشناس مسائل اقتصادی در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، با اشاره به نقش آموزش در توسعه پایدار، گفت: در دستورکار 21 ، که توسط سران 178 کشور در سازمان ملل به تصویب رسید و کنفرانس محیطزیست و توسعه با عنوان اجلاس سران زمین، اولویت بالایی را به مبحث آموزش میدهند. فصل 36، یکی از مهمترین فصول دستورکار 21 است که اعلام میکند آموزش برای دستیابی به توسعه پایدار، حیاتی است.
وی با اشاره به اینکه همچنین سازمان ملل در سال 2002، دهه 2005 تا 2014 را دهه آموزش برای توسعه پایدار نامگذاری کرد و مسئولیت رهبری آن را به یونسکو سپرد، خاطرنشان کرد: در واقع آموزش، برای تغییر در ذهنیت مردم است؛ بهگونهای که آگاه شوند و باور کنند که میتوانند زندگی در جهانی امنتر، سالمتر، مرفهتر و باکیفیت بالاتر را تجربه کنند.
دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با تاکید بر اینکه یک باور عمومی و تئوریک اشتباه وجود دارد و آن اینکه ما نمیتوانیم هم توسعه اقتصادی را داشته باشیم و هم پایداری محیطزیست را حفظ کنیم، خاطرنشان نمود: اما دادههای تجربی، این نظریه را تأیید نمیکنند و تحقیقات و مطالعات اقتصاددانان و اکولوژیستها نشان میدهند که سیاستهای زیستمحیطی و تلاش برای پایداری زیستمحیطی، مانع توسعه اقتصادی نمیشود.
استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه روند اقتصاد جهانی، بیانگر عبور از اقتصاد صنعتی به سمت اقتصاد دانش است؛ تاکید کرد: دانش به عنوان پیشران رشد اقتصادی و بهرهوری شناخته شده است و امروزه اقتصاد جهانی بیش از پیش به دانش، اطلاعات،کارکنان آموزش دیده، با مهارت بالا و متخصص متکی است به طوری که اقتصاد دانش توسط افراد، شرکتها و سازمانهایی ارائه میشود که ایدهها، محصولات، خدمات و فرایندهای جدیدی را ایجاد و تجاریسازی میکنند.
طباطبایی مزدآبادی با اشاره به اینکه امروز از هر 11 نفر شاغل در جهان، یک نفر به طور مستقیم یا غیرمستقیم در اقتصاد دانشبنیان کار میکند، افزود: در کشورهای عضو سازمان همکاریهای اقتصادی و توسعه که عمدتاً کشورهای صنعتی جهان هستند، بیش از 50 درصد تولید ناخالص داخلی این کشورها مبتنی بر دانش است و در آسیا نیز که مهد اقتصادهای بزرگ درحالتوسعه است، اقتصاد دانشبنیان جایگاهی مهم و اساسی پیدا کرده است که از نمونههای موفق در این منطقه میتوان به ژاپن، کره جنوبی، سنگاپور، هنگکنگ، چین و تایپه اشاره کرد.
این کارشناس مسائل اقتصادی در ادامه با اشاره به اینکه اقتصاد دانشبنیان از طریق نوآوری، چرخ اقتصادی کشورها را به حرکت در میآورد، ادامه داد: این نوع اقتصاد به امکانات آموزشی با کیفیت بالا و قابل دسترس، زیرساختهای اطلاعاتی و ارتباطی، تحقیق و توسعه مدون، نوآوری مداوم و نهادهای حمایتی نیاز دارد. گذار به اقتصاد دانشبنیان صرفاً به معنای تولید کالاها و خدمات مبتنی بر دانش نیست؛ بلکه شامل سازوکار درونی شدن و نهادینه شدن دانش و فناوری است.
طباطبایی مزدآبادی وضعیت ایران در زمینه اقتصاد دانش بنیان را نامناسب خواند و گفت: البته در چند سال اخیر شاهد یک رشد چشم گیر در این زمینه و ارتقای 42 پله ای رتبه ایران در اقتصاد دانش بنیان بود ولی همچنان و طبق آمارهای رسمی در سال 2016 ایران در جایگاه 78 اقتصاد دانش بنیان قرار دارد.
وی در پایان با تاکید بر اینکه بشر در حال پی ریزی یک تمدن جدید است که پایه آن بر اطلاعات و دانش قرار دارد، یادآور شد: شرکتهای دانشبنیان، با توجه به ویژگیهای منحصربهفرد خود و توان ایجاد و بهکارگیری فناوریهای پیشرفته مورد نیاز، دارای توانمندی لازم جهت تبدیل مواد خام به محصولات نهایی و با ارزشافزوده بالا هستند و اهمیت این شرکتها به حدی است که می تواند جایگزین درآمد نفتی کشور شود.