رشد پایدار اقتصادی با جلب سرمایه گذاری‌های خارجی امکانپذیر است

سپیده روزافزای-یک فعال اقتصادی- در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا با اشاره به لغو تحریم‌ها و تاثیر آن بر اقتصاد کشور بیان داشت: برخی پیش بینی‌ها حاکی از آن است که اقتصاد ایران در سال آینده با توجه به رفع تحریم‌ها، ورود برخی سرمایه‌های خارجی و افزایش تولید نفت با رشدی پنج درصدى مواجه خواهد شد که این رشد پایدار نخواهد بود. در حالی که بر اساس برنامه ششم توسعه کار‌شناسان معتقدند ساختار اقتصاد کشور برای ایجاد رشد پایدار با نرخ‌های بالا نیاز به برخی تغییرات جدی دارد.

وی افزود: کاهش قیمت نفت نیز باعث خواهد شد به سبب کم شدن درآمدهای دولت، خواب پروژه‌های عمرانی عمیق‌تر شود و اجازه ندهد تا رونق به برخی از بخش‌های صنعتی و معدنی کشور بازگردد. از این رو بهترین راه برای ایجاد رشد‌های بالا و پایدار ایجاد بستری مناسب برای جلب سرمایه گذاری‌های خارجی می‌باشد.

این فعال اقتصادی تاکید کرد: از آنجا که کاهش درآمدهای نفتی کماکان ادامه دارد و پیش بینی‌ها نیز نشان می‌دهد قیمت نفت تا چند سال آینده در زیر ۵۲ دلار به ازای هر بشکه برسد، تاثیر قیمت نفت بر رشد اقتصادی کشور مورد توجه و تحلیل برخی صاحبنظران و اقتصاددانان قرارگرفته است. روشن است که وضع مالی دولت، به ویژه در اقتصاد ایران که در آن دولت متکفل بسیاری از طرح‌های سرمایه گذاری از جمله طرح‌های زیربنایی است، بر تولید ناخالص داخلی اثر خواهد گذاشت.

وی افزود: در چنین فضای بحرانى اقتصادی به انتخابات دهم مجلس شورای اسلامی رسیده‌ایم در جایی که مردم از زبان نمایندگانشان حرف می‌زنند و نمایندگان نظر مردم را مد نظر قرار داده و با نظر کار‌شناسی آن را تجزیه تحلیل می‌کنند تا قانونی مدون شود که هم ملت در آرامش باشد هم دولت، هم ملت در رفاه بسر برد هم دولت کاراآیی مثبت تری داشته باشد و هر دو ملزم به اجرای قانونهای وضع شده باشند.

این فعال اقتصادی با ذکر این نکته که مجلس شورای اسلامی جایی است که کاندیدا‌ها قبل از انتخابات با وعده وعیدهای خود مردم را دل خوش می‌کنند و مانند سوپرمن قصد دارند همه مشکلات را حل و فصل کنند تاکید کرد: از این رو ضروری است کسانی که می‌گویند حل مشکلات جامعه به دست ماست راهکار خود را نیز ارائه کنند. و برنامه اى برای از بین بردن معضلات عنوان کنند.

وی افزود: جامعه باید اطمینان کند که این فرد چطور و از چه طریقی و از چه راهی خود را حلال مشکلات می‌نامد؟ بنابراین کسی که شعار می‌دهد مشکلات اقتصادی جامعه را حل می‌کندباید پیشینه تجارت داشته باشد؛ در شرایطی که در چشم انداز ایران ۱۴۰۴ آمده است که در وضعیت اقتصادی باید سرآمد اقتصاد منطقه و از اقتصادهای بزرگ جهان باشیم آیا سیاستمداربودن تنها کافی است؟ آیا فقط با اتکا به سیاست می‌توان مشکلات معیشتی مردم را حل و فصل کرد؟ یا باید شم اقتصادی نیز داشت؟ پس گاهی باید به این فکر کرد که «تاجر سیاستمدار» شاید بهتر از «سیاستمدار بازرگان» به کار جامعه بیاید.

روزافزای تاکید کرد: یک تاجر شم اقتصادی دارد و وارد سیاست شده نه سیاستمداری که در سایه سیاست کسب و کاری راه انداخته...... به نظر نیاز جامعه امروز کدامند؟ کارآفرینی که وارد عرصه سیاست می‌شود تمام نکات درباره نقاط ضعف و قوت مشکلات اقتصادی را به خوبی می‌شناسد چرا که از نزدیک آن را لمس کرده ولی سیاستمدار از دور دستی بر آتش داشته و از کیفیت و کمیت کار باخبر نیست.

این فعال اقتصادی در ادامه بیان داشت: کارآفرینی که وارد عرصه سیاست می‌شود صندوقچه‌ای پر از ایده برای انجام و حل معضلات به صورت عملی دارد، اما اغلب سیاستمداران تنها به صورت گفتاری می‌تواند راه حل دهند نه عملی نگاهی به پیشیینه زندگی کاری نه زندگی سیاسی افراد می‌تواند کمکی باشد برای این انتخاب در جایی که شخص برای معیشت فعالیت می‌کند، کارآفرینی می‌کند، خلق می‌کند، می‌سازد، روزی رسانی می‌کند ولو برای تعدادی محدود به تعدادانگشتهای دست ولی واقعی نه آرمانی چرا که سیاستمداران بیشتر حرف می‌زنند تا عمل کنند ولی بازرگانان عمل می‌کنند بی‌هیچ حرفی.

وی افزود: با توجه به پایان یافتن تحریمهای ظالمانه بین المللی، نیاز نمایندگان بازرگان و کارآفرین و آشنا به مسائل تجارت برای باز کردن گره معیشتی ملت بیشتر از هر زمان دیگری احساس می‌شود. نماینده تاجری که بتواند درهای بازارهای جهانی را به روی اقتصاد زخم خورده و راکد ایران باز کرده و افق دید روشنی را پیش روی مردم نهد نماینده تاجری که بازیهای تجارت بین الملل را بشناسد و همگام با بازارهای جهانی پیش رفته و سهم ایران و مردم ایران را از این سفره بزرگ اقتصادی به دامان میهن عزیز اسلامی بیاورد.

این فعال اقتصادی در پایان با تاکید بر اینکه سهم بازاری که تنها متکی به صنعت نفت نباشد راهگشای برون رفت از وضعیت موجود در اقتصاد کشور است تاکید کرد: این مساله می‌تواند گشایشی باشد برای خودکفایی از وابستگی صنعت ایران از این طلای سیاه که در این چند سال به دلیل تحریم‌ها باعث سیاهی اقتصاد ایران نیز گردیده است وابستگى که شاید مانع پیشرفت و خودکفایى در دیگر صنایع گردیده و نگذاشته آنطور که باید و شاید به اوج برسند.